Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Barbara Touburg

28-05-195912-08-2020
      Laten we de verhalen en beelden, klanken en kleuren, geuren en gedachten over Barbara met elkaar delen - juist in het losvaste netwerk van mensen rondom deze karaktervolle vrouw is het verhaal over wie zij was en wat zij betekend heeft, opgeslagen. In die zin zijn we eigenlijk ook allemaal "nabestaanden" - allemaal mensen met een hartsverbinding met Bar. Daarom vraag ik ook of je je reactie zoveel mogelijk "open" wilt zetten voor iedereen. Maar "dicht" mag ook! Veel liefs! Karen (en Machteld)

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Sweet memories
        reactie 9   |   niet OK
        1975: Als ‘brugpieper’ op het Twickelcollege was mijn oog tijdens de pauzes al gevallen op een beeldschone hogere klasser, ze was lang, had een enorme bos haar ( weetniet of je toen al die mooie grijze lok in je haar had) en felle lichtgekleurde ogen die dwars door je heen konden kijken als ze een ‘bui’ had, maar zij zag mij niet staan natuurlijk. Nu wil het toeval dat vrij kort daarna mijn vriendschap met Machteld begon en al spoedig kwam ik over de vloer in hun woning in de Kasbah. Bleek die mooie vrouw de zus van Machteld te zijn! Al spoedig was ik kind aan huis bij Machteld, Barbara en Martine, nog steeds koester ik de herinneringen aan die belangrijke jaren in mijn leven. Liters thee, een glaasje port voor het eten en eindeloos praten. en muziek beluisteren. Barbara en Machteld beiden zeer muzikaal onderlegd, ik maakte er kennis met muziek die ik nog nooit gehoord had. Op een middag waren we thee aan het drinken en Barbara kwam thuis met een nieuwe elpee; Powerful People van Gino Vanelli, ik was op slag betoverd door die mooie muziek, en tot op de dag van vandaag verbind deze muziek mij aan de tijd dat ik dagelijks bij hun thuis was. Woensdag 12 augustus was het ook deze muziek die ik gedurende de hele dag beluisterd heb en vele herinneringen aan Barbara in mijn gedachten waren.
        Wat vond ik het allemaal spannend en interessant wat grote zus Barbara allemaal deed en waar wij als 13-14 jarigen nog geen deelgenoot van mochten zijn, want dat liet ze ons wel merken, dat wij daar toch echt te ‘klein’ voor waren! Ik heb je in al je hoedanigheden meegemaakt, heel lief en zorgzaam, boos en ongenaakbaar, heel wijs en kwetsbaar, het maakte jou tot wie je was.... Barbara Touburg.

        En zoals dat gaat in het leven: je gaat studeren, samenwonen, een eigen leven leiden en al was er op een gegeven moment geen direct persoonlijk contact meer met Barbara, ik heb via Machteld de afgelopen jaren altijd vernomen hoe het met Barbara ging, de ups en downs, ze kwam altijd ter sprake in onze urenlange gesprekken. Ongeveer 3 weken geleden vernam ik van Machteld dat Barbara ernstig ziek was, groot was de schok toen ik woensdag j.l. vernam dat Barbara was overleden.......het voelt nog zo onwerkelijk dat je er niet meer bent......... DAG grote lieve zus van Machteld..... voor altijd een plekje in mijn hart , je was een bijzondere, mooie , eigenzinnige en intrigerende vrouw! Dankbaar dat ik jou gekend heb!

        Jet Willems

        Jet - Zwaag
        17 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Voor hen die achterblijven...
        reactie 8   |   niet OK
        Lieve Machteld en familie. Heel veel sterkte met jullie verwerking van dit verlies.
        Ik kende Barbara via LETS Utrecht omdat ze mij in de eerste instantie altijd weer wist te vinden voor allerlei computerklussen en daarna allerhande dingen die kapot gingen of opgeknapt moesten worden.
        Nee accepteerde ze daaromtrent maar moeilijk, dus maakte ze er altijd weer een persoonlijke zaak van. Nou was het bij Barbara al heel snel persoonlijk omdat ze zich gewoon nergens voor schaamde of een blad voor de mond had, heerlijk. Gewoon lekker snel, to the point, probleem oplossen en dan eindeloos thee drinken en kletsen.
        Ze zal altijd een plek in mijn hart achterlaten die maar moeilijk is in te vullen door iemand anders en hoe controversieel of eigenwijs ze ook was, zal dat ook voor jullie gelden vermoed ik.
        Heel veel sterkte en liefs toegewenst,

        Boy Bakhuys, Tienhoven

        Boy - Tienhoven
        17 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Herinnering
        reactie 7   |   niet OK
        Ik heb Barbara leren kennen tijdens de periode dat ik in Utrecht woonde en lid was van Lets. Samen met anderen hebben we geholpen de (papieren) Letskrant te vouwen en te verzenden.
        Ik zag een drama-queen en ik vond het fantastisch, aangezien ik daar zelf ook wat van heb. Eén grote grap.
        We zijn een paar jaar lang met elkaar opgetrokken, maar zijn elkaar weer uit het oog verloren. Zij in Bilthoven, ik in Drenthe.
        Ik zal haar nooit vergeten.
        Ik wens haar familie en haar vrienden veel sterkte.
        Elly Weisfelt

        Elly - Zuidwolde
        17 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 6
        Linda en kinderen

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Linda en kinderen - Bilthoven

        16 augustus 2020

      • reactie 5
        Gerty

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Gerty - hengelo

        16 augustus 2020

      • Van Ruti
        reactie 4   |   niet OK

        Barbara Touburg, twee en half jaar oud, en haar pasgeboren zusje Machteld, kwamen tegenoven ons appartement op de Mozartweg in Amersfoort wonen in 1962. De woningen waren op de tweede, tevens bovenste, etage. Moeder Martina, druk met de verhuizing, was blij met een rustpunt bij ons. Met z’n drieën kwamen ze even wat drinken, later soep eten… Onze dochter Karen was precies tussen de nieuwe buurmeisjes in leeftijd. We sloten snel vriendschap.
        Die eerste jaren groeiden de drie meisjes naast elkaar op. Martina nodigde Karen tweemaal uit om mee te gaan op vakantie in een fijn huisje in de natuur—veel zwemmen, spelletjes spelen, wandelen, pret maken en lachen. Specialiteit van Martina was grote pannen soep:
        ‘Soep is altijd goed, glijd er mooi in; je kunt van alles, gezond en lekker, erin kieperen; ziezo, dat hebben ze weer binnen!’
        Eind 1964 verhuisden Karen, Frans en ik (Ruti) naar een huis op de Zandbergenlaan. De afstand was niet heel groot dus we bleven elkaar regelmatig zien.

        De meisjes waren op andere scholen dan Karen zodat we elkaar met verjaardagen, weekends en vakanties bezochten, totdat Martina ziek werd.

        Eerst kwamen Barbara en Machteld logeren en later Martina toen ze uit het ziekenhuis kwam.
        Martina is een tweede maal een tijdje opgenomen, weer een logeerpartij.
        We hoopten dat de ziekte verdreven was.
        Martina dacht dat het verstandig was om te verhuizen naar het oosten om dicht bij haar zusjes, broer en verdere familie te wonen. Ze betrokken een markante, zogeheten ‘Kasbah’ woning van architect Blom in Hengelo.
        Na de verhuizing zagen we elkaar veel minder vaak.
        Langzaamaan ging het toch slechter met Martina. Ze is overleden toen Barbara 19 jaar oud was. Hierdoor moest zij snel volwassen worden.
        Barbara was zeer musical, studeerde aan het conservatorium. Kwam uiteindelijk in Bilthoven te wonen.
        Wij spraken elkaar over de jaren niet zo vaak als vroeger. Wel belde Barbara nogal eens op en vroeg:
        ‘Zijn jullie thuis? Ik kom even langs.’ Dan vertelde ze van alles, sprak vol blijheid over haar plannen en activiteiten. Minder vaak kwamen wij bij haar in Bilthoven. Toch volgden we haar wel en wee zo goed als het ging.
        Ja, Barbara een bijzondere vrouw, had geen makkelijk leven. Ze had haar moeilijke tijden en ook haar hoogtepunten en ervaringen. Ze kon natuurlijk treuren maar ook ineens sprankelen en bruisen van enthousiasme. Ze zal zeker in onze herinnering blijven.


        Karen -
        16 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Barbara was mijn bovenbuurmeisje.
        reactie 3   |   niet OK

        Wat heb ik je veel verhaaltjes voorgelezen. Eerst jou, Barbara en later ook aan Machteld. Wanja, de poes herinner ik me goed, maar "Grijsje" de grijze poes (hoe kan het ook anders) met een psychische stoornis, die alleen rondjes kon lopen in huis en in de tuin en later toch naar de poezenhemel begeleid moest worden. We gingen samen naar het zwembad en toen je wat ouder werd wilde je net als ik ook piano gaan spelen. Je ging snel vooruit dus ik keek er dan ook niet van op dat je later de keuze maakte om te gaan studeren op het conservatorium. We zijn elkaar uit het oog verloren maar niet uit het hart. We schreven geheime briefjes die we dan verstuurden via de kliko (een afvoerbuis, door een schacht, voor afval vanaf de bovenste verdieping tot beneden. Met touwtjes bonden we de briefjes en cadeautjes vast op zo'n vernuftige manier dat niemand (volgens onze kindergeest) het kon vinden. Barbara, je hebt altijd een bijzonder plekje in mijn hart gehad. Lieverd, ik schrok dan ook toen ik als donderslag bij heldere hemel het bericht ontving dat jij overleden was. R.I.P. Anneke van der Werff


        Anneke - Amersfoort
        16 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 2
        Tabea

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Tabea - Utrecht

        16 augustus 2020

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.