Tips over condoleren of herinneringen delen?
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Linda en kinderen - Bilthoven
16 augustus 2020
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Gerty - hengelo
16 augustus 2020
Barbara Touburg, twee en half jaar oud, en haar pasgeboren zusje Machteld, kwamen tegenoven ons appartement op de Mozartweg in Amersfoort wonen in 1962. De woningen waren op de tweede, tevens bovenste, etage. Moeder Martina, druk met de verhuizing, was blij met een rustpunt bij ons. Met z’n drieën kwamen ze even wat drinken, later soep eten… Onze dochter Karen was precies tussen de nieuwe buurmeisjes in leeftijd. We sloten snel vriendschap.
Die eerste jaren groeiden de drie meisjes naast elkaar op. Martina nodigde Karen tweemaal uit om mee te gaan op vakantie in een fijn huisje in de natuur—veel zwemmen, spelletjes spelen, wandelen, pret maken en lachen. Specialiteit van Martina was grote pannen soep:
‘Soep is altijd goed, glijd er mooi in; je kunt van alles, gezond en lekker, erin kieperen; ziezo, dat hebben ze weer binnen!’
Eind 1964 verhuisden Karen, Frans en ik (Ruti) naar een huis op de Zandbergenlaan. De afstand was niet heel groot dus we bleven elkaar regelmatig zien.
De meisjes waren op andere scholen dan Karen zodat we elkaar met verjaardagen, weekends en vakanties bezochten, totdat Martina ziek werd.
Eerst kwamen Barbara en Machteld logeren en later Martina toen ze uit het ziekenhuis kwam.
Martina is een tweede maal een tijdje opgenomen, weer een logeerpartij.
We hoopten dat de ziekte verdreven was.
Martina dacht dat het verstandig was om te verhuizen naar het oosten om dicht bij haar zusjes, broer en verdere familie te wonen. Ze betrokken een markante, zogeheten ‘Kasbah’ woning van architect Blom in Hengelo.
Na de verhuizing zagen we elkaar veel minder vaak.
Langzaamaan ging het toch slechter met Martina. Ze is overleden toen Barbara 19 jaar oud was. Hierdoor moest zij snel volwassen worden.
Barbara was zeer musical, studeerde aan het conservatorium. Kwam uiteindelijk in Bilthoven te wonen.
Wij spraken elkaar over de jaren niet zo vaak als vroeger. Wel belde Barbara nogal eens op en vroeg:
‘Zijn jullie thuis? Ik kom even langs.’ Dan vertelde ze van alles, sprak vol blijheid over haar plannen en activiteiten. Minder vaak kwamen wij bij haar in Bilthoven. Toch volgden we haar wel en wee zo goed als het ging.
Ja, Barbara een bijzondere vrouw, had geen makkelijk leven. Ze had haar moeilijke tijden en ook haar hoogtepunten en ervaringen. Ze kon natuurlijk treuren maar ook ineens sprankelen en bruisen van enthousiasme. Ze zal zeker in onze herinnering blijven.
Wat heb ik je veel verhaaltjes voorgelezen. Eerst jou, Barbara en later ook aan Machteld. Wanja, de poes herinner ik me goed, maar "Grijsje" de grijze poes (hoe kan het ook anders) met een psychische stoornis, die alleen rondjes kon lopen in huis en in de tuin en later toch naar de poezenhemel begeleid moest worden. We gingen samen naar het zwembad en toen je wat ouder werd wilde je net als ik ook piano gaan spelen. Je ging snel vooruit dus ik keek er dan ook niet van op dat je later de keuze maakte om te gaan studeren op het conservatorium. We zijn elkaar uit het oog verloren maar niet uit het hart. We schreven geheime briefjes die we dan verstuurden via de kliko (een afvoerbuis, door een schacht, voor afval vanaf de bovenste verdieping tot beneden. Met touwtjes bonden we de briefjes en cadeautjes vast op zo'n vernuftige manier dat niemand (volgens onze kindergeest) het kon vinden. Barbara, je hebt altijd een bijzonder plekje in mijn hart gehad. Lieverd, ik schrok dan ook toen ik als donderslag bij heldere hemel het bericht ontving dat jij overleden was. R.I.P. Anneke van der Werff
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Tabea - Utrecht
16 augustus 2020
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.