Afscheid Arne Vermeer – herdenkingsbijeenkomst 17 juli 2015
Hieronder de afscheidswoorden namens de vrienden Monique en Alex, Jakomijn en Erik, Corine en Olaf, Loes en Gerard, zoals uitgesproken tijdens de herdenkingsbijeenkomst door Erik en Gerard op 17 juli 2015.
=== Gerard ===
Lieve Irma, Beste Rick en Daphne, Beste familie, vrienden en kennissen.
Met verslagenheid staan wij hier dat na zo’n korte ziekteperiode wij vandaag afscheid nemen van Arne Vermeer. Het was helaas een oneerlijke strijd, waarbij het slechte nieuws zich steeds snel opvolgde.
In deze periode wil je als vrienden veel doen, maar je kan zo weinig. Eén van de punten die Arne aangaf was dat hij waarde hechtte aan dat we hem niet zouden vergeten en dat alle belevenissen toch vooral verteld en onthouden zouden worden. Daarom heeft hij ons ook gevraagd om vandaag hier te spreken, mede met als bedoeling dat we als vrienden een avond bij elkaar zouden zitten om oude koeien uit de sloot te halen en na te denken over de fijne herinneringen. Daarom is het goed dat we namens de vrienden, Monique en Alex, Jakomijn en Erik, Corine en Olaf; Loes en Gerard, vandaag mogen stilstaan bij een aantal kenmerkende eigenschappen van Arne en de bijbehorende verhalen.
Eén van de motto’s van Arne was dat je je DROMEN moest waarmaken. Eén van zijn dromen was ook het opzetten van zijn eigen onderneming, Fox Mens en Organisatie. Na een uitdagende start was zijn bedrijf echt gaan draaien en hij was hier dan ook zeer trots op. Dit betekende zeker niet dat alles om werk draaide, in tegendeel tijd voor zijn hobby’s, maar vooral ook tijd vrijmaken voor vrienden en familie vond hij zeer belangrijk.
Arne was zowel ZEER PRECIES ALS UITERST INVENTIEF. Dit was ten eerste één van de rode draden in zijn carriére onder andere bij technische bedrijven als Instrumek en Berg Products.
Maar natuurlijk ook bij hem thuis: Als er bij hem thuis geschilderd moest worden, maar ook bijvoorbeeld bij ODO, dan was er geen twijfel dat Arne dat zelf zou doen; immers hij kon zelf nog veel nauwkeurig en fraaier schilderen dan de schilder. Of even zelf een muziekinstallatie in elkaar zetten, die dan ook in de badkamer of zelfs op het toilet kon worden afgespeeld.
Daaruit bleek dat hij een echte klusjesman was, die hielp bij ons als vrienden bij de verbouwing in huis als dat nodig was, betrokkenheid toonde en altijd goede tips had.
Voor ODO heeft hij zo jarenlang het klokkenspel op koninginnedag draaiende gehouden, waarbij alle klokken en apparatuur altijd piekfijn werkte.
Dat hij ook zijn hand niet omdraaide voor even een klein technisch klusje bleek ook op de wintersport waarbij hij “eventjes” vakkundig de verlichting van Olaf’s auto repareerde
Nadat wij al twee jaar in ons nieuwe huis woonde en de peertjes nog steeds aan het plafond hingen en met z’n allen bij ons naar een wedstrijd gingen kijken van het Nederlands Elftal had Arne maar even de Oranje-slingers meegenomen en zelf opgehangen; dat zouden wij toch niet kunnen!
Een andere specifieke eigenschap van Arne was zijn FANATISME; als hij iets deed dan deed hij dat altijd voor de volle 100%; de kantjes eraf lopen was er niet bij. Dit fanatisme kwam vooral ook naar voren bij zijn sportieve activiteiten, zoals bij de korfbal, maar ook duursporten als schaatsen en fietsen.
Arne legde de lat altijd hoog. Regelmatig vond hij dat hij te weinig had getraind of niet helemaal fit was, maar als hij dan vervolgens los ging, dan verbaasde hij iedereen toch weer met zijn conditie, zodat iedereen uiteindelijk volledig naar de "klote" was, behalve hijzelf.
Zo ging dat ook altijd bij de korfbaltrainingen. Zodra er werd begonnen met een paar rondjes als warming-up - Arne had natuurlijk al een pre-warming up gedaan - ging het gelijk volle bak met de snelle mannen als Kees vd Vaart en Henk Goedendorp.
De afgelopen 10 jaar deed hij iedere woensdag mee met ODO 8/midweek, ofwel de veteranen van ODO; eerst als trainer, daarna om gewoon lekker zelf mee te trainen en na afloop te borrelen. Arne was ook dan op trainen altijd zeer fanatiek en had af en toe wat minder begrip voor zijn medespelers die soms vooral voor de gezelligheid kwamen. Op iedere training ging hij er weer vol voor. Hoewel, een aantal van ons nog competitie speelde liet Arne dat aan zich voorbij gaan. Hij wist immers dat hij te fanatiek zou worden, wat niet prettig zou zijn voor hemzelf, zijn medespelers, maar vooral ook niet voor zijn tegenstander.
Ik herinner mijzelf zijn fanatisme nog goed. Hij had met zijn werk een rugby-clinic gehad en dacht de dag erna tijdens een mix-toernooi bij ODO, ik kan mijn techniek wel even oefenen op Gerard. Ik stond rustig te wachten aan de lijn en opeens gingen mijn benen onder mij vandaan en vloog ik door de lucht. Helaas kwam daarbij mijn duim onder mijn lichaam terecht en stond mijn linkerduim haaks op de rest van mijn hand. Het was duidelijk dat mijn duim uit de kom was. Nadat ik even naar het ziekenhuis was geweest hebben we ’s-avonds bij Arne thuis gewoon de halve finale van het EK 1992 zitten kijken.
Ook op de wintersport ging Arne volle bak. Op de laatste ochtend was iedereen bezig met inpakken, maar Arne ging nog even snel de piste op. Nadat iedereen al bijna de hele ochtend op hem had zitten wachten, kwam hij terug van de piste na nog een heerlijk ochtendje geskied te hebben en stelde hij voor om nu toch eerst met z’n allen, maar wat te gaan eten.
Dat Arne veel HOBBY’S had was wel duidelijk: zeilen, fietsen, korfballen om er maar een paar te noemen.
Hierbij vergat hij zijn vrienden zeker niet; bijna iedereen is wel eens met hem op de boot geweest, om vanuit Hellevoetsluis of Stellendam het ruime sop te kiezen op zijn mooie boot, waarop hij altijd zo trots was.
Fietsen ging hem zeer makkelijk af; natuurlijk op een fiets die altijd op en top verzorgd was. Twee fietstochten met Arne kan ik mij nog heel erg goed herinneren:
In 2010 zouden we samen naar het ODO-kamp in Epe gaan fietsen, zo’n 160 km vanaf Maasland. Ik had 2 dagen daarvoor gehoord dat mijn vader ongeneeslijk ziek was. Tijdens deze hele fietstocht heb ik zowel letterlijk als figuurlijk op zijn "bagagedrager" gezeten.
In datzelfde jaar ging ik ook samen met Arne Limburgs Mooiste fietsen. Met goede moed vertrokken we; hoewel het bij de start om 9.00 al 30 graden was. Dat het tempo voor mij te hoog lag was al snel duidelijk; dus na 60km en kramp in mijn beide benen zijn we beiden op ons eigen tempo verder gegaan. Gedurende de dag een heel aantal bemoedigende sms-jes gekregen van Arne en zo ben ik toch uiteindelijk ook netjes gefinished en hebben we ’s-avonds samen een lekker Limburgs biertje gedronken.
=== Erik ===
We herdenken Arne door herinneringen op te halen en terug te denken aan een mooie vriend. Gerard sprak net al over HOBBY’S. Voor mij zijn de hobby’s van Arne de laatste jaren wat de verder van mijn bed show, maar dat lag aan mij, ik herinner me nog goed toen we aantal jaar geleden naar de kookstudio aan de Westgaag fietsten en ik halverwege het fietspad al hijgend achter hem aanging en Arne maar praten over even relaxed fietsen.
Een andere uitdaging die we een aantal jaar met elkaar ondernamen was het behalen van het golfbewijs. En zoals vaker met sporten, of iets wat daar op lijkt, het geval is waren de zondagochtenden meer een excuus om samen te zijn. Echte top-golfers zijn we niet geworden, al moest Arne me vorige week er nog wel aan herinneren dat het resultaat van alle zondagen vroeg opstaan voor hem een golfbewijs was en voor mij niet. Het fanatisme van Arne en ons allemaal kwam trouwens hier wel in terug, want of het vroor of regende, we stonden er. En gelukkig de kou was vaak excuus om een vroege Schrobbelaer te nemen, om op te warmen natuurlijk.
Een andere karakteristiek was Arne zijn grote band met KINDEREN en in het bijzonder ook onze kinderen. Wellicht moet ik zeggen dat met zijn geintjes en het lekker wild stoeien hij zelf soms nog een echt kind was. Britt van Alex en Monique noemde hem toen ze kleiner was met recht de grapjesmeneer, altijd weer leuk maar vooral ook spannend wat de grapjesmeneer ging uithalen. Bij mij thuis was het al niet anders, bezoek van Arne was reden tot voorpret en daarna lekker wild doen. Zijn reparatie vaardigheden kwamen ook goed van pas, nog recent heeft hij een dino van Sven en Frodo gerepareerd, voor de jongens nu een aandenken aan hem. Niet alleen in het klein maar ook in het groot herinneren we de band met kinderen. Bij ODO is Arne vele jaren de Sinterklaas of beter de hulp Sinterklaas geweest. En er zijn weinig hulp-Sinterklazen geweest die er zo een groot feest van konden maken, het moest altijd gekker. Op de fiets komen, in rubberbootje door de sloot achter het ODO veld of letterlijk vanaf het dak van de kantine. Niets was te dol. Maar vergeet niet, het was allemaal tot in de puntjes georganiseerd. Leuk doen en lol maken ging bij Arne hand in hand met strakke regie en een doordacht plan.
En niet alleen een band met kinderen. Arne was echt een mensen-mens. VRIENDEN waren belangrijk, leuke dingen doen, dollen of serieuze gesprekken. Alle onderdelen waren er, trouwens tot vorige week aan toe. Of we elkaar nu wekelijks zagen zoals vroeger of wat minder de laatste jaren. Het was altijd vertrouwd en ging altijd van een lach naar serieuze belangstelling en terug. Uit de oude doos herinneren we ons Arne swingend op weg naar in de Ford Fiesta naar korfbalwedstrijden of andere happenings.
Gastvrijheid staat ook hoog in het vaandel bij Arne en Irma. Zeker in de begintijd toen velen van ons nog thuis of op studentenkamers woonden was het de zoete inval aan de Burgemeester van de Lelykade en vervolgens aan de Langetaam. Heel speciaal moment zijn de oudejaarsavonden voor ons clubje geworden. De samenstellingen zijn over de jaren wel iets gevarieerd, maar Arne en Irma hebben, volgens onze diepe analyses de afgelopen weken, slechts een keer overgeslagen. En we praten dan over in ieder geval de afgelopen 28 jaar. Deze avonden hebben hele mooie herinneringen opgeleverd. Het waren voor Arne ook bijzondere avonden waar hij helemaal in opging en van genoot. En natuurlijk in de voorbereidingen meer dan zijn mannetje stond. Nog afgelopen jaar, het is bijna niet te begrijpen, nog geen 7 maanden geleden, vierden we Oud en Nieuw aan de Beatrixlaan. Speciaal voor de gelegenheid had Arne via Markt-plaats een karaoke set op de kop getikt. Een mooie avond voor wie van slecht zingen en gezelligheid houdt tot gevolg. De set voldeed niet helemaal volgens onze perfectionist, dus paar weken later is de set met winst doorverkocht.
De herinneringen zijn teveel om op te noemen, we dachten deze week nog met weemoed terug aan een oud en nieuw in een hotel in Delden waar we voor oudjaar al de hele wijnvoorraad erdoor gejaagd hadden.
We kunnen door blijven gaan. We zullen dit samen en in onze eigen gedachten ook blijven doen, met een lach en met een traan. Woorden zijn natuurlijk niet genoeg om hem te herdenken, of beter nog, ER ZIJN NIET GENOEG WOORDEN OM HEM TE HERDENKEN. We zullen hem herinneren als de zeer bijzondere vriend die hij was voor ons. En bijzondere vent was hij. We wensen Irma, Rick , alle familie en andere vrienden heel veel sterkte met het verwerken van deze enorme klap. Er zal altijd een leegte blijven, maar ik denk dat de rust en de KRACHT die Arne tot op het laatste moment uitstraalde ons ook TROOST kan geven. Arne was de afgelopen jaren een eigen bedrijf begonnen, Gerard vertelde dit al. Voor iemand met zijn karakter en drive eigenlijk een hele logische stap en doordat het steeds beter ging was hij hiermee echt gelukkig. Maak je dromen waar was zijn motto. Hij zei het de afgelopen weken tegen ons, laat mijn te vroege afscheid een inspiratie zijn, MAAK JE DROMEN WAAR! Maak je dromen waar.
Dan kom ik aan het einde van onze woorden, maar hoe sluit je af? Maandagavond zaten we bij elkaar en bedachten we een tekst voor een advertentie in de krant. Het moest kort en krachtig zonder poespas voor zowel Arne als Irma. Dus ik eindig met: ARNE WE GAAN JE MISSEN. HET LEVEN WAS MOOI MAAR TE KORT. BEDANKT VOOR DE FIJNE VRIENDSCHAP.