Lieve Arjan,
Toen we elkaar leerde kennen zaten we in een kliniek in Wageningen. Toen ik je stem voor het eerst hoorde zag ik je niet maar hoorde je wel. Het was net alsof ik mezelf hoorde praten. Ik keek om en zag een mooie knappe jonge man. Ik was meteen gek op je.
Al gauw zette ik mijn vriendje aan de kant en begonnen we een romance. Stiekem elkaar op zoeken midden in de nacht, de kliniek op vrijdag verlaten met een smoesje en er samen vandoor te gaan. Elke dag deden we kundalini Yoga en we mediteerde drie keer per week. Op mijn verjaardag zijn we samen naar de bios gegaan en stiekum om 1:00 uur s nachts terug naar de kliniek. Heerlijk vond ik dit eindelijk mijn pubertijd beleefd al was ik al 33. :)
Na deze korte romance nog een lange tijd bevriend geweest met Arjan. Een vriendschap wat soms super easy verliep en soms diepere dalen kende. Op een dag zaten we in zo een dal en we begonnen aan een wandeling even samen naar buiten en eindigde spontaan in een cafétje. Toen we daar al een half uur zaten Arjan zijn hart luchtte (en ik misschien wel voor het eerst echt goed naar hem luisterde) besefte ik dat ik in mijn pyjama broek daar met hem zat.... aan de warme chocolade melk met een open, eerlijk gesprek vol humor.
Maar of we nu wel/niet in contact waren ik hield altijd van hem. Een van onze laatste spontane ontmoetingen om 8;00 uur 's ochtends in het park bij de opgaande zon kwam ik helemaal thuis bij mezelf en realiseerde me ik kan je nog 1000 keer zien of 0 keer zien en het is altijd goed. Ik voelde een soort rust over me heen komen die ik nog niet kende.
Ik heb hem nog één keer gezien daarna en deze laatste maand nog een paar keer uitgebreid gesproken aan de telefoon. Hier heb ik mijn ervaring met mijn Vison-Quist mogen delen wat heel kwetsbaar en mooi was. Ik ben hem hier heel dankbaar voor. In deze telefoongesprekken hoorde ik zijn worsteling met het leven, voelde de liefde tussen ons en was nog lang niet met hem uitgepraat...ik heb hem nog geprobeerd te bellen maar kreeg hem niet meer aan de telefoon... Zijn laatste woorden waren: Dikke knuffel en je mag me altijd bellen....
...Dit nieuws van overlijden ...kwam onverwacht en veel te vroeg... ik ga mijn maatje vreselijk missen en zal me nog vaak met hem verbinden in meditatie en mooie herinneringen aan deze bijzondere man. De man waar ik altijd van zo blijven houden. Ik hoop dat ik op een dag deze liefde ook voor mezelf mag voelen. En ik hoop dat hij realiseert hoeveel we allemaal van hem hebben gehouden en van hem zullen blijven houden. Ieder op een eigen manier en met eigen mooie herinneringen.
Goede reis naar de andere kant: bijzondere vriend, broer, kind, en maatje van vele, man met zuiver hart en zoveel licht.
Liefs, Rosa
