Lieve Arend
De omstandigheden 13 jaar geleden waren niet gunstig: ik was de nieuwe partner van je ex-vrouw, jij de enorme ex-man en de vader van haar 2 zeer bijzondere ‘boys’. En toch was er ook iets tussen ons, vanaf de eerste ontmoeting, een verbinding, eentje die het mogelijk maakten om gelijk normaal met elkaar om te gaan, een wederzijdse besef en erkenning dat we allebei niet meer en niet minder zijn dan medespelers in een grotere geheel, en dat elkaar respecteren en de ruimte geven om je eigen pad te volgen letterlijk vanzelfsprekend was. Hoe vaak stonden we niet samen te kletsen op de oprit of bij de voordeur als we de jongens “uitwisselden” - over auto’s, Schotland, vakanties, verhalen over Finn en Roald? Het feit dat dit mogelijk was, dat het vanzelf ging, was in grote mate te danken aan jouw basishouding in het leven, een houding van niet-oordelen, van iedereen in zijn waarden laten, van authentieke ‘broadmindedness’. Je was niet zo beweeglijk Arend, en dat was soms lastig in de praktische aspecten van het leven, maar het was een enorme interne kracht als het ging om de essentie en om de mensen die je tegenkwam. Dank hiervoor! Ik ben benieuwd welke rollen we gaan spelen in een volgende rondje. Je bent nu overgestapt, in beweging, het ga je goed op deze nieuwe reis en tot een volgende ontmoeting!
Ron Otten