Er is een zus gestorven en dat doet pijn.
Jarenlang waren we met z’n vijven en nu moeten we zonder Annie verder.
Vol bewondering hebben we de laatste periode van haar leven mogen meemaken hoe zij vol liefde en respectvol verzorgd werd door Feike en Wouter en andere familieleden.
Nu is zij er niet meer en missen we haar nu al maar kunnen we ook zeggen dat in dat gemis ook veel liefde zit voor ons Annie, liefde die niet weggaat nu zij er niet meer is.
Op de rouwkaart die we kregen staat het zo mooi en helder beschreven: warmte, betrokkenheid, inspiratie en positiviteit. Dat is wat onze zus Annie zo kenmerkte.
Janny en Rudy

Beste Wouter,
Afscheid nemen van een moeder is hartverscheurend. Maar de mooie herinneringen aan het leven dat ze leidde zouden je moeten troosten.
Lieve Annie, ik heb je leren kennen via je zoon die met zoveel liefde over je spreekt.
Hij en veel mensen wiens hart je hebt geraakt zullen je zo missen!
Slaap lekker Annie . Geen lijden meer, alleen diepe vrede!
Jeanne, uit België

Lieve Feike, Wouter, en jullie geliefden
Heel mooi en warm afscheid van tante Annie. Bijzonder om online aanwezig te mogen zijn. De liefde stroomde door de woorden, beelden en muziek heen. In de tijd ga ik terug bij jullie aan de keukentafel in Soarremoarre, de logeer partijtjes, jullie fijne leven. Ik voelde me gezien door Annie.

In protte kreft mei it grutte ferlies fan tegearre mei Annie.
Liefs van Alinda

Beste Wouter, Feike, Monica, Luka en familie,

Mijn herinnering aan Annie als moeder van Wouter zijn door haar betrokkenheid en interesse in anderen zeer positief. Evenals haar sterke mening en vaak rationele inzicht. Ze heeft ook zeer zeker een positieve invloed om mijn eigen ontwikkeling gehad.

Het was dan ook een schok te moeten vernemen dat haar tijd al op was.

Terugkijkend denk ik aan de zeilvakanties op de Hoannemosk (wadder) op de Friese meren, IJsselmeer en waddenzee, de gesprekken aan de keukentafel in Soarre Moarre, bij Wouter thuis of in Wolvega. Altijd interessant, prikkelelend en respectvol.

Het zijn deze mooie herinneringen waaraan we vast moeten houden terwijl er afscheid genomen moet worden. Dat er een leegte achterblijft staat vast en ik hoop dat deze gevuld kan worden met deze herinneringen.

Ik wens jullie heel veel sterkte in de komende tijd en hoop dat jullie veel steun krijgen van familie en vrienden, ondanks deze lastige tijd.

Met groet, Niek

Mijn herinneringen aan (mijn tante) Annie zijn onlosmakelijk verbonden aan de periode dat we als gezin op bezoek gingen in Friesland, Grouw, en daarna Akkrum aan de Soarre Moarre. Toen ik wat ouder was ging ik zelf, logeren bij m’n neef Wouter met wie ik het altijd goed kon vinden, beide even oud.
De woorden die ik in andere stukjes teruglees zijn precies de woorden die bij mij naar boven komen wanneer het gaat om het beeld dat ik als kind had van mijn tante: hartelijk, betrokken en een sterke mening. Het was natuurlijk ook niet voor niets dat ik daar graag kwam. Het voelde een beetje als thuis, lekker vrij, er mocht veel en het was gezellig. Struinen door de weilanden, zeilen op de Friese meren, spelletjes aan tafel, Feike achter de piano.
Ik zie mijn tante nog zo zitten, gehuld in een rookwolk van de zelfgedraaide sjekkies, bezig met iets van het werk (Halbertsma deuren ..?) of iets van de plaatselijke politiek (id ‘78 ..?), en ondertussen vragen hoe het met mij op school ging en wat m’n toekomstplannen waren.

De afgelopen tientallen jaren heb ik mijn tante eigenlijk alleen gezien en gesproken tijdens familiebijeenkomsten. Toen opa en oma (het centrale familie-verzamelpunt!) nog leefden was dat regelmatig, maar na hun overlijden zijn deze bijeenkomsten met alle ooms, tantes, neven en nichten helaas ook een stille dood gestorven.. ach ja, zo gaat dat.

Zo’n anderhalf jaar geleden was echt de laatste keer dat ik Annie heb gezien en gesproken. Ze was toen al ziek, maar op dat moment in een rustige stabiele fase. Het was ter gelegenheid van de jaarlijkse van Schaik-broers-en zussen-dag, en omdat mijn ouders net terug uit Frankrijk op de camping in Drenthe stonden, was dat -mede vanwege het aangename weer die dag- een mooie gelegenheid elkaar daar te ontmoeten.
En voor mij een unieke gelegenheid om (zo dichtbij) tijdens een bliksembezoekje al m’n ooms en tantes weer ‘ns een keertje te zien en te spreken. Heel gezellig en allerhartelijkst was dit weerzien !

Peter

Als vriend van Wouter heb ik Annie leren kennen als een hartige/vriendelijke vrouw met een uitgesproken mening en zo heeft ze Wouter ook opgevoegd. Dat is wat ik aan Wouter waardeer en daar mag je trots en blij op zijn omdat een stuk van jou in Wouter verder leeft. Rust zacht Annie! Paul

We hebben elkaar leren kennen in1993 Feike )en ik actief) voor D 66.
Annie was politiek geweest en nu werkzaam op het gemeentehuis Van Boarnsterhim.
Twee zeer geëngageerde mensen die hun sporen in het maatschappelijk leven aal wel hadden verdient.
En die ook beide onvermoeibaar doorgingen met het leveren van hun positieve bijdrage.
Al snel was het pad ook voor Tineke (mijn vrouw) gevonden naar het paradijselijk plekje aan de Soarre Moarre
Een prachtig gerestaureerde monumentale boerderij.
Heel regelmatig hebben we daar bij knapperend houtvuur doorgebracht, waarbij de persoonlijke benadering zeker niet uit de weg gegaan werd.
Ook de vele B.B.Q. 's met de D66 'ers en verjaardagen zijn prachtige herinneringen.
In de winteravonden de vakantievideo's bekijken "beregezellig"
Na de verhuizing naar Wolvega bleef het contact zeer intensief.
Tineke en Annie gingen gezamenlijk naar de Harmonie. Het jaarlijks uitzoeken van de programma's gebeurde in grote overeenstemming. En nadien altijd met zijn vieren even napraten.
De enorme betrokkenheid van Annie en haar luistervaardigheid voelde altijd heel veilig.
Feike en zij vulden elkaar heel mooi aan!
De "Friese Bruiloft" van Annie en Feike was natuurlijk ook een geweldig hoogtepunt!
Heel professioneel uitgevoerd en uitgezonden op Omrop Fryslân.
Prachtige beelden, waar nog lang nadien flitsen van werden uitgezonden.
Twee fijne mensen die elkaar onvoorwaardelijk steunen.

Het plotseling overlijden van Feike's dochter Femke was een grote dreun.

En dan
12 augustus 2018 een app bericht van Feike:
Annie in kritieke toestand wordt nu geopereerd word nu geopereerd aan hoofd in UMC Groningen.
Vrees het ergste Feike.
Annie doorstaat deze zware crisis en ze doet je versteld staat van haar levenskracht.
Bij iedere terugval gaat ze er weer volop tegen aan om verloren terrein terug te winnen.
Diep respect dwingt haar houding af en ook alles is bespreekbaar.
Daar leer je Annie kennen in haar diepere lagen. Een sterke vrouw die ook kwetsbaarheid durfde te tonen.

Veel mooie herinneringen maar ook de moeilijke herinneringen delen wij.
De steun die Feike en Wouter aan Annie hebben mogen geven is tekenend voor de kracht van bijzonder liefdevolle relaties.