Dag lieve Anneke❤️ Alweer 15 jaar geleden heb ik huiswerkbegeleiding van je gehad, daar heb ik heel goede herinneringen aan. Je had altijde een luisterend oor, een warm hart en een grote lach op je gezicht.
Wat een gemis dat je er nu niet meer bent.

Heel veel sterkte Gerard, Maaike en Janneke!

Mijn herinnering aan Anneke gaat terug naar begin jaren 70. Haar prestaties met wiskunde waren niet al te best en haar ouders besloten om haar bijles te laten geven. Via een bemiddelingsbureau kwam An bij mij terecht.
haar vader bracht haar, omdat hij wel wilde weten waar zijn dochter terecht kwam. In die tijd had ik lang haar en een baard. dat moet een schok geweest zijn.
Na de middelbare school verloren we elkaar uit het oog tot ik een relatie kreeg met Ingrid. Ingrid's zus, Elly, bleek bevriend te zijn met An.
In de jaren daarna kwamen we elkaar tegen op verjaardagen.
Ik was erg verrast toen ik hoorde dat An een eigen bedrijf voor huiswerk begeleiding was begonnen en zelfs wiskunde bijles gaf. Heel verrassend.
Gerard, Maaike en Janne veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.

Onze afstand was groot in het begin. Anneke met beide benen in de tuinderse grond die niet bemest werd met kouwe kak en ik uit 't Gooi waar de grond flink bemest wordt kouwe kak.
Dat merkte ik aan Anneke toen ze voor mijn optreden in het Singer theater in Laren zich niet thuis voelde bij het publiek op het terras. Dat zei Anneke ook, eerlijk als ze was. Ze kwam voor mij en dat waardeerde ik zeer.
We begonnen als collega's, Anneke bij Schoevers in Den Haag en ik bij Schoevers in Utrecht. Omdat we regelmatig presentatietrainingen gaven aan onze studenten waarvoor we weekenden verbleven in Papendal, werden we innige collega's en groeide onze vriendschap. Zo stevig dat we elkaar nooit meer uit het oog verloren, ook niet toen Schoevers al ver achter ons lag.
Ik hou van Anneke om haar positiviteit, haar vrolijkheid, haar doorzettingsvermogen ('t Z-tje) en haar sensitieve gave.
Lieve Anneke, een laatste dikke knuffel van je Gooise kakker.

Eerst was de verbazing dat het niet goed zat bij je. Je liep langs voor een knuffel, we beseften toen nog niet dat dit de laatste was! Wat hebben we veel gedeeld, wel 35 jaar lang, zoveel ontbijtjes, zo heerlijk. Zoveel woorden, zoveel gezelligheid. De eerste ontmoeting in het zwembad, onze kinderen op zwemles, er volgden er nog heel veel. Ook het werken bij Groeii en het contact via jou voor mij een baantje als begeleider, zo mooi allemaal. Dit neem ik mee in mijn herinneringen en ik kijk omhoog naar het licht dat nu schijnt, heel veel liefs.