Ik kijk terug op een lieve en grappige collega waar ik jarenlang mee heb gewerkt op de Iser en later de RBS. Anneke was een collega die er altijd was en waar je van op aan kon. Wat heeft ze mij vaak geholpen met mijn gestuntel met mijn Engels toen ik daar net werkte. Onze gezamenlijke liefde voor de katten schiep een band. Ik was gek op haar katten en zij op mijn katten. Met enorm veel plezier kijk ik terug op ons kampeeruitje in Friesland, april 2009. We hadden in de buurt een aspergerestaurant gereserveerd en toen we aankwamen waren de asperges op. Anneke en Henk maakten het etentje (zonder asperges) met hun humor toch tot een geslaagde avond. En de vele etentjes die daarna nog volgden, altijd gezellig. Terwijl Anneke het zwaar had in het ziekenhuis na haar laatste operatie, nam ze toch nog de moeite om mij te feliciteren op facebook. Hoe zo'n felicitatie dan ineens zo waardevol kan zijn.
Onze dag kreeg een zwart randje, toen wij zondag tijdens onze vakantie op Lesbos het bericht kregen dat Anneke niet meer onder ons was. Op het moment dat ik dat bericht kreeg, begon er een nachtegaal uit volle borst te zingen. Ik zal altijd aan haar denken bij het horen van het mooie gezang van de nachtegaal. Henk, Maaike, Dennis en alle andere familie en vrienden van Anneke, ik wens jullie namens Harry en mij heel veel kracht toe om zonder haar verder te moeten gaan. Harry en Elma