Lieve allemaal,
mijn moeder en ik willen jullie graag wat schrijven over onze herinneringen aan jullie moeder en oma.
Mijn moeder vertelde: Annie en ik zaten in dezelfde klas op de lagere school. (nu heet dat de basisschool) . Ik ging daarna bij andere mensen in de huishouding werken, maar Annie mocht in mijn herinnering nog een aantal jaren doorleren , ik meen in Hoorn. Een aantal jaren later werden we allebei gevraagd om leidster te worden bij de gidsen ( een jeugdbeweging voor meisjes) Samen met Afra Broers en Mia Keizer die ook leidster waren toen, hebben we prachtige jaren beleefd. Annie was altijd degene die alles opschreef en over de financiën ging. Ze kon dat echt heel goed. Met ons vieren organiseerden we van alles voor de jeugd. We gingen ook samen op cursus daarvoor, als ik het me goed herinner, in Santpoort of Sassenheim. Ook toen we getrouwd waren en geen leidster meer waren zijn we altijd contact met elkaar blijven houden. Ik herinner me nog heel goed dat toen ik bevallen was van mijn oudste dochter, Liesbeth dat Annie de volgende dag al op de stoep stond met een heel leuk cadeau. Ze was toen zelf zwanger van Marialda. Soms zochten we elkaar op, al was dat niet heel vaak, we schreven en belden elkaar ook wel af en toe.. Jullie moeder en oma heeft het niet altijd gemakkelijk gehad in het leven, al heel vroeg moest ze voor anderen zorgen, maar in mijn herinnering was ze altijd positief, sociaal en attent. Ik vond haar een vrouw om van te houden en ik voel me dankbaar dat ik haar gekend heb.
Van onze vriendinnen/leidstersgroep ben alleen ik nu nog over. Dat voelt verdrietig, maar ik ben heel blij met de vele prachtige herinneringen die ik heb , vooral ook aan Annie.
Ikzelf, Liesbeth, leerde jullie moeder en oma in eerste instantie vooral kennen door de verhalen van mijn moeder, vooral over hun gezamenlijke gidsentijd. Mijn vader , die niet meer leeft, en mijn broer Mathe zijn op een gezamenlijke fietsvakantie door Nederland een keer bij jullie wezen logeren en vertelden enthousiast over het hartelijke onthaal door jullie moeder en oma. Ik leerde Annie "in het echt" kennen toen ik met mijn moeder een paar keer op bezoek ben geweest in Bennekom, in het huis waar jij Marialda nu nog woont. Mijn moeder kon toen niet meer alleen reizen, maar wilde wel graag een keer op bezoek. Dus zijn we samen gegaan en we werden heel hartelijk ontvangen door Annie en door jou Marialda. Het voelde voor mij meteen alsof we elkaar al jaren kenden. Ook in Egmond zijn we haar nog een keer samen gaan opzoeken. Ikzelf ben ook een paar keer alleen gegaan , ook in de tijd dat ze in Westerhout in Alkmaar verbleef,- (dat was voor de tijd in Egmond als ik het goed heb) en ben ook nog een aantal keren met haar naar de specialist geweest. We schreven soms en belden ook wel eens. Wat me vooral is bijgebleven is haar belangstelling voor mij , voor mijn moeder en anderen, voor wat er in de wereld gebeurde. En zoals mijn moeder ook al zei: haar positieve instelling, ook al had ze het zelf soms heel zwaar. Ze probeerde er altijd het beste van te maken in de gegeven omstandigheden.
Ik voel me ook dankbaar dat ik haar in mijn leven heb leren kennen en ik voel me ook nederig met het voorbeeld dat zij me heeft gegeven over hoe je in het leven kan staan. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en warmte om je heen in deze dagen en voor de tijd die nog komen gaat. En ik hoop dat de herinneringen aan jullie moeder en oma jullie daarbij zullen helpen.
Heel veel liefs voor jullie allemaal, ook namens mijn moeder,
Liesbeth Wever