Lieve Richard en Anouschka,
Wat een shock dat jullie vader is overleden. Het heeft mij heel diep geraakt. Het dorp is leeg zonder André, jullie paps. Onze laatste gesprekken, de woorden die hij sprak toen ik hem laatst zag en aan de telefoon had resoneren door mijn hoofd. Ons gesprek was nog niet af ..
Hij heeft altijd een hele bijzondere plek in mijn hart gehad, en zal dat ook altijd hebben.
Hij is er altijd voor mij geweest als het leven even moeilijk was, en ik denk dat vele met mij datzelfde kunnen zeggen. Of gewoon gezellig, … maar ook altijd een laagje dieper. Altijd even naar de kern van het leven …
Onze hondjes waren altijd een vast punt in ons gesprek. Hij zei altijd; ‘Hoe beter ik mensen leer kennen, hoe meer ik van mijn honden ga houden!’ Een gedeeld gevoel. En daarna lagen we samen in een deuk. Wat ik dacht durfde hij te zeggen – zoals met alles, als hij iets vond dan wist je dat! Los daarvan zijn onze hondjes ons alles. Hij was de eerste die belde toen mijn hond overleed, hij huilde met mij mee, hij begreep dit.
Als je in zijn hart zat - was dat voor altijd. Zo zal hij ook altijd in die van mij zijn.
Een paar weken terug was ik bij hem en spraken we over zijn herstel, het leven, de hondjes, maar ook dat hij dankbaar was voor alles wat hij heeft kunnen doen in zijn leven. Hij zei dat hij alles heeft gedaan wat hij wou en dat als zijn leven zou eindigen dit oké was. We spraken ook altijd over God. ‘Onze lieve Heer’ zei hij altijd – en hoe hij Hem zag, los van de kerkelijke kaders.
Daarom zeg ik geen vaarwel, maar tot ziens … until we meet again in heaven.
Ik ga je missen lieve André, voor altijd in mijn hart.
https://youtu.be/5yI2kvmtcUc?si=M9i51otWgEct5mmV