Dre, wat was ik geschrokken en verdrietig toen ik hoorde dat je er niet meer was. De eerste keer dat we een gesprek hadden kan ik me goed herinneren ons kennismakingsgesprekje duurde uren, alles kwam aan bod, niet alleen je werk, maar ook je familie, wat was je trots op je kleinkinderen ik denk dat je in de loop van de tijd wel 100 foto's heb laten zien van ze. Wat heb ik veel mooie en leuke momenten met jou beleefd en wat had jij een grenzeloos vertrouwen in mij. Nog nooit had ik op een kraan gezeten, je hebt me in dat ding gezet en zei, 'Over een uurtje ben ik terug, kijk maar of je het een beetje onder de knie kunt krijgen'. Wat ik toen niet wist was dat een uurtje bij jou al gauw een paar uurtjes werden. Had ik het koud tijdens het werk kocht je een hele zooi aan warme kleding erbij voor mij. Altijd stond je voor me klaar, ik hoefde maar iets te vragen en je wilde me meteen helpen. Jij hebt mij in een relatief korte tijd zoveel geleerd en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Wat was ik graag met jou op karwei, hele dagen ploeteren in het veld, van sochtends vroeg tot savonds laat. Als we honger kregen wist je altijd het dichtstbijzijnde truckersrestaurant of cafetaria feilloos te vinden, overal wist je de weg. Nooit heb ik iemand ontmoet zoals jij, die werkelijk alles wist, iets wat onmogelijk leek bleek bij jou al heel snel toch mogelijk. Ondanks dat ik je altijd ouwe,bejaarde of opa noemde was je ontzettend jong van geest. Dre, het is me een voorrecht geweest om met jou te mogen werken. Wat zul je een enorm gemis zijn voor de mensen om je heen.
Familie Ossenblok, heel veel sterkte met dit grote verlies!