Lang getwijfeld wat in de memori te schrijven.
Wat moet je zeggen, wat kun je doen om de pijn te verzachten voor Fatima en Milan. Ik zou het niet weten lieverds.
Marco en ik hebben Alfred jaren geleden leren kennen als overbuurman van de Walcherselaan. Wat deed Alfred ons denken aan het tekenfilmpje van Johny Bravo. Altijd macho met zijn kleding en gespierde uiterlijk en natuurlijk niet te vergeten de mooie cabrio auto voor de deur waar hij met veel muziek mee aan kwam rijden. Net iets ander vertoon dan ons
Jaren later kwamen wij er bij de Mariabasisschool achter dat Alfred dé Johny Bravo van toen was. Wat was je door je ziekte veranderd... Pas daarna kwam het contact met Fatima, mijn hardloopmaatje die in haar enthousiasme een vakantie geboekt had die absoluut niet geschikt bleek te zijn voor jouw gezondheid. Fatima en ik samen zijn met Milan en Darrell geweest. Tijdens deze vakantie belde je omdat je je niet goed voelde. Wat heeft het een indruk op mij achtergelaten hoe Fatima je gerust stelde als vrouw maar ook als bijna verpleegkundige met alle medicatie die je gebruikte. Fatima zei de dingen die eigenlijk zelf wist maar het voelde zo vertrouwd voor jou.
Tijdens je laatste verjaardag heb je kunnen ervaren dat Fatima ook zorgzaam voor een ander kon zijn. Marco werd aan alle kanten vertroeteld door jouw Fatima, stukje vlees van de BBQ… voor MARCO, nog een biertje… voor MARCO en toen Marco het koud had, kwam er een trui, gebracht door Fatima….. voor MARCO. Er kwam al enige weerstand van jouw kant op al die verzorging richting Marco en gejoel van de andere mannen. Je dacht het op een andere boeg te gooien en riep: Fatima ik heb het ook koud…. heb je een trui voor mij?? “In de wasmand” riep Fatima tot groot genoegen van de mannen. Hmm dat was niet wat je wilde horen
Ook in het ziekenhuis de afgelopen weken heb ik van dichtbij gezien hoe zorgzaam Fatima voor je was. Ze deed de dingen uit liefde voor jou - vanuit jouw gedachte. De twijfel over een knikje, een kneep in je hand, het nee-schudden van Alfred bij de opmerking “het komt goed”.
Zaterdagavond 7 april jl. vertelde Fatima “dit zou Alfred zo niet willen”. Hoe kan dit nog goedkomen? Hoe ontzettend moeilijk is het als de artsen - na nog een mindere nacht - zeggen dat je hier niet meer uit gaat komen. Dan komt het verdrietige moment dat - ook al wil je iemand zo ontzettend graag bij je houden - echte liefde loslaten betekent.
Je zal niet vergeten worden Alfred, bedankt voor je goede zorgen en rust zacht.
