Albert van Gaalen, “Broodje van Adje, overleed op 4 Februari 2021 in Zwolle in zijn eigen bed op tachtig jarige leeftijd. Dat was zijn doel vorig jaar, om de tachtig te halen. Zijn verjaardag was op 1 Januari.
Albert, of Ad, zoals de meesten hem kenden, was geboren op nieuwjaarsdag van 1941. Moeder Martha en vader Arend woonden op dat moment aan de IJsselkade in Kampen, vlakbij de brug. De familie van Martha had een boerderij vlak buiten Kampen aan de St. Nicolaas Dijk. Dat hielp hen om de oorlog goed door te komen.
Na de oorlog verhuisde het gezin met inmiddels twee jongens (Jaap was geboren op 3 Maart 1943) naar Utrecht waar vader Arend een baan kreeg bij de Nederlandse Spoorwegen.
Ad and Jaap groeiden op in Utrecht en kenden de stad als hun broekzak. In de zomers gingen ze vaak logeren op de boerderij in Kampen waar ze in de polder gingen vissen en zwemmen in de Ijssel. Ad vond het altijd geweldig met de dieren op de boerderij, vooral met de paarden. In hun tienerjaren waren Ad en Jaap elke zomer the vinden op Loosdrecht met hun zeilboot, een kleine BM. Ze gingen graag naar feestjes and Ad had altijd bijbaantjes, zoals autos wassen op de Neude and kelner beneden aan de werf bij de Ganzenmarkt.
Na de Mulo wilde Ad een opleiding in de landbouw doen maar zijn vader wilde dat hij naar de kweek school ging om leraar te worden. Maar Ad zou Ad niet zijn als hij toch zijn eigen ding kon doen. Tijdens de les aan de kweekschool aan de Maliebaan klom hij uit het raam op de tweede verdieping. Liep naar de Ola Iglo ijsjes fabriek waar hij in zijn vrije tijd ijsverkoper was. Hij haalde zijn ijskar op and ging ermee naar de kweekschool om in de pauze ijsjes te verkopen aan zijn mede studenten. Ad heft de kweekschool nooit afgemaakt.
In 1965 ontmoette hij Hilda Stroek en in 1966 werd Lex geboren. Ad werkte toen bij de Galeries Modernes maar werken voor een baas dat lag hem niet and in 1967 begon hij een broodjes zaak op de Donkere Gaard 3 onder de Dom. Broodje van Adje werd een begrip in Utrecht. In 1968 werd Robert geboren en in 1971 Eric. De zaak ging goed en Ad hield van paarden en het eerste paard werd gekocht. Er volgden nog vele paarden en pony’s. In 1972 verhuisde het gezin naar een boerderij in Breukelen bij het Amsterdam Rijn Kanaal. Daar kon Ad zijn liefde voor dieren nog meer uitleven. Kippen, ganzen, konijnen, honden, katten, geiten, goud fazanten, mandarijn eenden, duiven, hang buik zwijntjes etc. en er kwam een zeiljacht. In 1978 verhuisde het gezin terug naar Utrecht. De broodjes zaak was inmiddels verkocht, en Hilda en Ad waren een dames mode zaak begonnen, House of Scotland aan het Oudkerkhof 24. De zaak ging goed. Er kwam een tweede huis in Groenekan. Nog een zeilboot en een Friesch Paard.
Inmiddles had Ad een grote tegenslag te verwerken wegens netvlies loslatingen en hij maanden plat moest liggen in het Ooglijders Gasthuis. Zijn gezichts vermogen werd zo slecht dat auto rijden and paardrijden er niet meer in zat.
He huwelijk belandde in die tijd in een crisis en Ad verhuisde naar een apartement in Utrecht. Plotseling ontdekte hij dat House of Scotland was gesloten. Er was een scheiding en Ad bleef met lege handen achter.
Ad moest opniew beginnen. Hij besloot een opleiding te volgen in de biologische landbouw in Driebergen. In de Jaren 80 en 90 heeft hij op vele plaatsen in Nederland en Frankrijk op biologische boerderijen gewerkt en biologische groente tuinen opgezet. Inmiddles had hij meerdere oog operaties achter de rug en had hij weer het zicht terug gekregen in een oog. Hierdoor kon hij weer fietsen en trok hij het hele land rond op zijn fiets op weg naar de boerderijen waar hij woonde en werkte.
Ad hield altijd van jazz muziek, hij had een mooie collectie langspeel platen en deed later ook aan Reiki en was vegetarier geworden. Midden Jaren 90 begon Ad ook met schilderen en tekenen. Zijn stijl varieerde van realistische landschappen to kleurrijke stadsgezichten van Kampen. Hij woonde eind Jaren 90 to 2003 aan de IJsseldijk vlak bij Kampen. Heeft toen ook zijn Moeder Martha verzorgt tot haar overlijden in 2003. Ad en zijn Moeder hadden altijd een hele goede relatie. Als Ad op zijn omzwervingen weer eens in Utrecht was dan kon hij altijd bij haar terecht. In 2004 verhuisde hij naar Vreeland aan de Vecht, vlakbij Breukelen en de Loosdrechtse Plassen waar hij zoveel had gezeild. Toen Ad de zeventig naderde wilde hij weer terug naar zijn roots, bij de Ijssel. Het werd Zwolle, vlakbij Kampen. Na problemen met zijn heup moest Ad de laatste jaren van zijn leven een rolstoel gebruiken om er op uit te gaan. Zijn apartment was nog steeds een atelier met zijn prachtige schilderijen aan de muur. Ad was een levenskunstenaar. Hij was altijd bezig met het creeren van iets nieuws. Waar hij ook was, hij was nadrukkelijk aanwezig. De vele mensen die zijn pad hebben gekruist zullen hem niet snel vergeten.
Ad, wat een leven! Ik nodig iedereen uit om de herinneringen aan Ad te koesteren.
