Lieve 'tante' Aimée,
Toen ik heel jong was, kwamen wij met ons gezin in Delft wonen op de van der Veensingel 7. Jij en ´oom' Wim (het was beleefd om de volwassenen om ons heen 'oom of 'tante te noemen) kwamen op nummer 5 naast ons wonen. Wat klikte het goed tussen tussen jullie en mijn ouders! Jullie zijn ook heel wat jaren in het buitenland geweest en Vincent en Peter-Paul werden geboren. Naast de jaren dat jullie veel weg waren, waren jullie ook heel lang onze buren. Ik zie jou nog zitten aan de keukentafel; koffiedrinkend met mijn moeder en later ook met mij erbij. Wat kon je hard lachen! Wat was het gezellig en wat was je eigen! Toen mijn zusje haar kaak brak, bracht jij mijn moeder en haar naar het ziekenhuis. Mijn andere zus en ik gingen met jou een jas kopen in het winkelcentrum in Rijswijk. En.. ik mocht mee naar je school buiten schooltijd en kreeg van jou o.a. rekenboekjes van school. Ik speelde graag 'schooltje' en wilde juf worden, wat ook gebeurd is.
Oom Wim vond ik een hartelijke, lieve man. Hij droeg soms een sjaaltje om zijn hals. Jij noemde dat een 'lefgozersjaaltje'. Ik ben dat nooit meer vergeten. Ik ben nu 54 en binnen mijn gezin is het lefgozersjaaltje ook verbasterd tot een lefgozer tasje. Zo leuk!
Toen ik opgroeide en het huis uit ging, zag ik je soms nog bij mijn ouders (en nog een keer bij jou en Vincent thuis). Jij reed de vrienden die zijn nog in Delft hadden naar hen toe, want autorijden deed je graag. Jullie zongen ook samen liedjes wanneer mijn ouders feest hadden. Ook al toen jullie in Parijs woonden, was jij meestal degene die reed. Ik ben heb nog een paar dagen bij jullie gelogeerd in Parijs met een vriendin toen ik op de PA zat (nu Pabo). We spijbelden en konden met een leraar meerijden naar Parijs. We waren zo welkom! Je verwende ons met grote stukken heerlijke kaas!!!.
Lieve Aimée, er komen steeds weer nieuwe herinneringen naar boven.
Je warme persoonlijkheid, je oprechte belangstelling, het wijnvlekje op je pols, je lach, je stem, ik herinner me het allemaal.
Wat heerlijk dat ik je mocht leren kennen. En ook René (de blonde reus) en onze kinderen hebben zo hun fijne herinneringen aan jou!
Dank je wel lieve Aimée, voor jou. Ik zie steeds maar hoe oom Wim je opgehaald heeft.
Ik stuur een digitale knuffel naar Vincent, Peter-Paul en naar Désirée, Leonoor en Benjamin.
Dood is een raar woord. Ik lees verhalen over je, herinneringen, ik voel het: jij leeft!

Heel veel liefs, ook namens mijn kinderen en René,
Hanneke

Aimee Crans-Buné en Peter de Kat
De laatste keer dat we elkaar spraken was tijdens mijn afscheidsreceptie. Aimee kwam stralend en enthousiast binnen. Zoals we haar allemaal kenden. We hadden geen tijd om lang te praten maar een paar anekdotes wil ik voor haar zonen toch zeker wel opschrijven. Het betreft natuurlijk in beide gevallen dolle pret. In een melige bui, ver na schooltijd, klonk uit een van de lokalen muziek en besloten daarop met elkaar te gaan dansen. Aimee maakt een onverhoedse beweging en ik was niet in staat die op te vangen en hup: daar lag ze languit in de gang van het schoolgebouw op haar rug bulderend van de lach….. ze overstemde met gemak de muziek.
Tweede anekdote was de cursus: Help, ik kan niet zingen. Wij namen er aan deel maar de cursusleidster zit waarschijnlijk nu nog in therapie want wat gingen we los op die avonden. De tranen biggelden over onze wangen en de slappe lach die volgde dreef de cursusleidster tot wanhoop. Heel erg, of toch niet?
Gaaf was het huwelijksfeest van Aimee en Wim in de Altena hoeve. Geweldig gezellig en vol vermaak en met natuurlijk de heerlijkste hapjes.
Ik wens Peter Paul en Vincent en de verdere familie veel sterkte toe.
Peter de Kat

Lieve jongens daar horen Desiree en de kindjes ook bij
Wij wensen jullie heel veel sterkte bij de weg die jullie moeten gaan .
Wat zal het leeg zijn zonder die vrolijke blije moeder ,wij denken aan jullie.
half september belde ze 3 dagen na mijn verjaardag ,2 weken later belde
ik 3 dagen voor haar verjaardag met de opmerking , de een belt te vroeg de ander
te laat wij hebben er samen hartelijk om gelachen jullie snappen wel dat dit voor
mij een mooie herinnering is, Heel veel liefs, Frans en Puck

In 1997 liep ik op De Omnibus mijn eindstage bij jou in groep 8. Wat kreeg ik veel vrijheid van je en daardoor het vertrouwen dat ik nodig had. Samen op kamp was een groot avontuur, op de fiets naar Brielle en slapen in de boot. We zijn elkaar daarna uit het oog verloren, maar ik denk nog altijd met warme herinneringen aan je terug.
Ik wens de nabestaanden heel veel sterkte!

We leerden je kennen als onze buurtjes in Brunei.
Zo is onze vriendschap ontstaan.Een lieve vrouw ,met aandacht voor de ander.
Je vrolijke lach.In voor een geintje.
Koningin van de taartbak kunst en indische maaltijden.
We zullen je missen.Maar we hebben mooie herinneringen..
Dank je voor je vrienschap.
Jan en Marianne Smit.

Na jou in de middelbare school slechts zijdelings te kennen, heb ik jou de afgelopen jaren goed leren kennen.
Je was altijd hartelijk, gezellig en spraakzaam.
Ook de lekkere taarten en maaltijden die je ons voorzette zullen mij altijd bij blijven.
Lieve Aimee ik zal je missen, dank voor alles en rust zacht.
Liefs , Mara

Hallo Peter-Paul en Vincent,
Op de Van Miereveltschool was jullie moeder de collega in het lokaal naast het mijne. Zo'n gezellige buurvrouw heb ik daarna niet meer gehad. Kinderen waren dol op haar. Op een keer heeft ze haar klas voor grote ellende behoed, door de ze allemaal al de gesmeerde bliksem onder hun bankje te laten duiken, omdat een verwarde man, die aan de overkant woonde, met een luchtbuks op haar klas begon te schieten.
Een andere herinnering is dat we met het team één keer per jaar uit eten gingen bij restaurant "Asia" en dan aten we Indonesische heerlijkheden, waarvan ik het bestaan toen nog niet kende.
In de jaren daarna kwam ik haar nog wel eens tegen op een studiedag of een cursus en dan was het altijd, of je nog dagelijks met haar werkte.
Mijn vrouw en ik condoleren jullie met het verlies van jullie moeder met de toepasselijke naam Aimée...: "Waarvan gehouden werd."
Veel sterkte in de komende tijd.
Arie en Paula Boer.

Warme herinneringen aan Aimée:
haar vrolijke lach, altijd vol humor en zo betrokken:
Samen met Wim in Delft luisteren naar de Gamelan Marsudi Raras waar Geert Jan in speelde.
Dierbare bezoekjes met Wim en tante Ellie Crans aan mijn vader Eugene Niels, die bruidsjonker was op de bruiloft van oom Pim en tante Ellie.
Altijd de eerste kerstkaart van haar, altijd meelevend ook de laatste jaren bij het ziek zijn van Geert Jan

Lieve Vincent, Peter-Paul & Désirée, Benjamin en Léonoor, heel veel sterkte met het dragen van het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma. Mogen de ontelbare mooie, liefdevolle en leuke herinneringen aan haar jullie vergezellen,
liefs Mandy & Geert jan van Oldenborgh, Elwin, Leon en Ingo

2005, het jaar dat ik op de Omnibus kwam werken. Net van de Pabo, geen idee wat ik moest doen. Nou hier is je lokaal, succes ermee! Gelukkig was daar Aimee in de klas naast mij, mijn redding op dat moment. In de jaren erna werden we hechte collega's en ook na haar pensioen is het contact gebleven. Verjaardagen over en weer en iedere vakantie afspreken voor thee met wat lekkers en even bijkletsen. Vooral na het overlijden van mijn moeder heb ik heel veel steun gehad aan Aimee, ze was er altijd als ik het even moeilijk had. Lieve Aimee, bedankt voor alle gezellige jaren! Ik hoop dat je weer samen bent met jouw lieve Wim. Wij gaan jou heel erg missen! Voor altijd een plekje in ons hart💗
Veel liefs, Sandra, Jeroen, Tijs en Milan.