Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej Lieverds,
Vandaag zijn we in Drachten geweest. Tante Nellie van ome J is gisteren overleden. Het is heel snel gegaan. Verleden week vrijdag het ziekenhuis ingeraakt en gisteren, donderdag, overleden. Ze had last van COPD maar uiteindelijk is aan die vreselijke ziekte overleden. Het bleek dat ze al uitzaaiingen over haar hele lichaam had. Vreselijk. Ze is nu bij jullie en ik hoop dat jullie van boven op ons neerkijken en als een engeltje over ons waken. Dat laatste ben ik me heel erg bewust. Jij waakt als een tijger over ons.
Knuffels, smakkerds van ons. Doeg doeg lieve schatten!!!!!!!

Heej lieve schat!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Een tijdje geleden dat ik hier gepost heb. Dat betekent niet dat ik jou vergeet. Maar ik heb weer eens in het ziekenhuis gelegen met een hartinfarct en je weet dat mijn hart niet al te best is. Er zaten al stents in, dat heb jij meegemaakt. De drievoudige stent zat helemaal verstopt en was niet meer open te krijgen. Na onderzoeken bleek dat het hart toch zuurstof te kort kwam. Er is toen besloten tot een bypass operatie. En die is dan ook uitgevoerd. In totaal hebben ze 3 bypasses gemaakt. De operatie vond plaats in het OLVG. Toen ik op de IC lag heb ik er nog een keertje een kleiner hartinfarct overheen gekregen. Dit was niet de bedoeling geloof ik maar toch..... Ook heb ik daar een cardio schok gehad om het ritme me weer in zijn normale kadans te krijgen. Was best wel heftig allemaal. Heb 5½ op IC gelegen voor ik weer naar de afdeling in het OLVG mocht. Daar ook nog totaal 5 dagen gelegen voor ik weer naar het WFG ben gegaan. Heb daar in mijn onderbewust zijn mooie en toch ook vreemde dingen meegemaakt. Dingen die ik niet kon plaatsen. Eén ding was wel duidelijk, jij was bij me. Nu ben ik weer thuis, het aansterken is begonnen. Het is niet meegevallen en het duurt nog wel een paar maanden voordat alles een plekje heeft gevonden. Fysiek heb ik nog veel pijn, vooral tijdens hoesten. Is ook logisch want het borstbeen is doormidden geweest. Dat moet allemaal weer aan elkaar groeien. We doen ons best maar een stukje kwaliteit van het leven moet ik inleveren. Lieve schat, beppe en oma, ik ga proberen om weer regelmatig wat te posten. Dat beloof ik.
Doeg doeg lieve schatten, we houden van jullie!!!! Doeg doeg lieve Fiet!!

Vandaag 13 juli 2015. Het is 7 jaar geleden dat er om 22.15 uur politieagenten aan de deur stonden en het bericht brachten dat jij betrokken was bij een verkeersongeval en dat jij het niet overleefd had. Op dat moment zakte de grond onder onze voeten vandaan, ons hele leven is op dat moment veranderd. Vanaf dat moment leven wij hier met een groot verlies wat niet uit te drukken is met woorden. Het blijft zo zeer doen. We doen ons voor of zijn we heel wat maar het is maar schijn. We willen sterk zijn maar van binnen word je opgegeten door pijn. Pijn omdat we jou niet meer kunnen vasthouden, pijn omdat we je niet meer kunnen knuffelen, pijn omdat we je niet meer een kusje kunnen geven, pijn omdat we niet meer om en met je kunnen lachen, pijn omdat we, vul maar in. Vandaag zijn we naar Texel geweest. Het voelde goed om daar weer even te staan, even de gedachten laten gaan. Niet teveel nadenken want anders word je gek. Vanavond in de regen bij je op het kerkhof gestaan. Papa en ik met allebei onze gedachten. Zeiknat waren we maar dat kon niet schelen, dat waren we ook toen jij begraven werd. Alle minuten beleven we weer. Wat is dit toch moeilijk. Maar samen staan we sterk en in dat samen hoor ook jij en dat zal altijd zo zijn.
Ik mis je lieve schat en zal altijd van je blijven houden. Een dikke smakkerd op het puntje van je neus en op je voorhoofd zoals we zo vaak deden.
doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve Fietepiet. XXX