Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Afra Theresia Afira Hof

01-05-199113-07-2008
      Een dronken 20-jarige automobilist, die zijn verantwoordelijkheden niet nam, heeft Afira op de Krimweg op Texel aangereden op het fietspad, gelanceerd en 30 meter verder in het weiland is onze Afira overleden aan haar ernstige verwondingen. De automobilist uit Duitsland reed daarna gewoon door. Is later nog een keer langs komen rijden omdat hij op een doodlopende weg naar het strand reed, is ingereden op mensen die hem wilden laten stoppen en is toen met grote snelheid weggereden. Gelukkig heeft de politie hem naderhand opgepakt. Hij had 6x de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Hij vond zelf dat hij nog redelijk in staat was om te rijden. Hoever reikt je verstand??????????

      Overige informatie
      Jouw 17 mooie jaren waren véél te kort.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 166   |   niet OK
        hay Fietje.

        Ik zag dat Mathilde ook bij je was geweest. Ze had een pol sneeuwklokjes uit eigen tuin in een grote pot gezet. Zo mooi, zo puur, zo intens bloeiend, zo mooi wiegend in de wind. Vergelijkbaar met jou. Je was zo mooi, en zo puur, zo intens genieten van het leven en als een vlinder fladderend vrij door de lucht. Zo is mijn herinnering aan jou.

        Kusjes, dikke smakkerds, liefs, knuffels van mama.

        Mama -
        6 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 165   |   niet OK
        Elke dag twee kaarsjes van Suus en mij.
        Wat is los laten toch een lange moeilijke weg.
        Oma Suus

        B. - Arnhem
        6 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 164   |   niet OK
        Hay puk,

        Was je nog maar hier, dan kon je mij nog eens helpen met dingen op de com. Dan konden we nog eens lekker winkelen, lekker een kopje koffie drinken en een broodje eten. Ik mis dit zo ontzettend. Het samen arm in arm lopen, het moedertje van jou en moeten we ook even een vodje kopen. Alles is verleden tijd lieverd en wij moeten nu met de herinnering aan jou leven. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Wel proberen we elke dag even bij je langs te komen, als we in Opperdoes zijn doen we dit zo wie zo. Vanmiddag gaan papa en ik weer naar de psycho-therapeut in Opperdoes, dus komen we even bij jou aan. Gisteren was Joran bij de therapeut en ik was bij jou. De bloemen staan nog allemaal mooi en de kaarsen brandden nog. Eergisteren waren we ook bij jou, Joran en ik, Joran ging daar op het parkeerterreintje even auto rijden, en ik moet zeggen het ging hem beter af dan dat jij en Ariëlle toen deden bij het dorpshuis in Opperdoes. O wat was dat lachen maar ik zag jullie al de vaart in gaan, stelletje malloten die jullie waren. Mooie herinneringen.
        Ik moet er nog om lachen hoe dat toen ging.
        Lieverd hier de kusjes, knuffels, groetjes en liefs van ons hier allemaal.
        Denk ook aan oma. We missen jullie zo.

        Doei Afira, doei oma. Het ga jullie goed in jullie wereld.

        Mama -
        6 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 163   |   niet OK
        Hay Fietje,

        Ik moet nog even wat kwijt aan jou. Het is half twaalf geweest en papa en Joran zijn al naar bed. Ik las nog even een oude panorama uit de leesmap. Het was nr.3 van dit jaar. Meestal lees ik de panorama in bad, vandaag dus niet. Er stond een groot artikel in over 83 moorden in de laatste 6 maanden van 2008. Ik ging dat lezen en tot mijn stomme verbazing las ik bij de maand juli: 13 juli, De Cocksdorp, Duits Tuig. Mijn ogen werden er naar toe getrokken, het was een stuk over jou en wat er gebeurd was. In de Panorama. Ik schrok zo, met hartkloppingen heb ik het gelezen en nu zit ik hier te huilen want alles komt weer naar boven. Wij wisten helemaal niet dat dit in de Panorama geplaatst was, maar dat geeft ook niet want iederéén mag wel weten wat die jongen ons heeft aangedaan. Achteraf weet ik dat Audrey, de kapster je weet wel, tegen mij zei dat ze een stuk over jou in de Panorama gelezen had maar ze wist niet in welke. Dat zal dan deze geweest zijn. Het ging ook over doodslag en dat kreeg de dader van de rechter: voorwaardelijke doodslag. Misschien daarom dit stuk van jou in dit blad.
        Ik moest dit nog even kwijt. De tranen biggelen nog over mijn wangen. Ik kan het nog steeds niet geloven.

        Dat komt ook omdat we vanmiddag naar een filmpje over het kamp van Joran in groep 8 gingen kijken. Aan het einde van deze film komen jij en Ariëlle zomaar aanlopen. Je praat gewoon tegen mij en ik hoorde je stem. Ik zag je gewoon bewegen en trompet spelen zoals altijd en zoals ik je kende. Toen ik dat zag brak ik natuurlijk weer en kwamen de tranen weer. Ik had dit opgenomen toen jullie voor de eerste keer naar het Pinksterweekend waren en we jullie kwamen halen uit Zeist. Ik heb daar nog een gedeelte van het concert opgenomen en jij zat daar mooi naast Christiaan. Het deed aan de ene kant erg zeer om je zo op t.v. te zien, maar aan de andere kant een prachtige herinnering al had dit niet zo mogen zijn. Kon ik je maar van die t.v afplukken en je gewoon weer hier hebben. Het is zo leeg zonder jou.
        Lieverd hier komen de kusjes, knuffels en groetjes van vandaag. Iemand zei eens tegen mij: als elke traan een parel zou zijn, dan was ik nu hartstikke rijk. Ik denk ik ook. Maar ik was rijker geweest als jij hier nog zou zijn lieverd.

        Doeg lieve, lieve Afira.

        Mama -
        4 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 162   |   niet OK
        Even kaarsjes uit het zuiden des lands.

        liefs ellian

        Anoniem -
        4 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 161   |   niet OK
        Hey Fietje,

        Heb vandaag niet zo veel te vertellen. Wat ik jou wil vertellen heb ik hier al honderden keren gezegd: IK MIS JE ZO VRESELIJK ERG. Zo erg dat het pijn doet. Vandaag ben ik met Miranda op stap geweest om voor het NHJFO polo-shirts en truien uit te zoeken. Dit kunnen we doen omdat we van een bedrijf geld hebben gekregen. Dit had Ome Henk geregeld. Omdat het NHJFO bij jou begrafenis zo mooi en emotioneel heeft gespeeld. En ome Henk heeft dit de directeur laten zien en die was erg onder de indruk van het spelen zodat hij eigenlijk metéén een geldbedrag beschikbaar stelde om kleding te kopen.
        De aanleiding was natuurlijk niet zo mooi. Ik had liever jou hier gehad dan dat ik vandaag om die kleding moest. Als dat alles niet gebeurd was met jou hadden we ook geen geld gekregen. Voor ons erg zuur natuurlijk, maar je zult altijd herinnert worden. Met de reis naar Rostock willen we de shirts en truien eigenlijk wel aan. Wat het wordt vertel ik je later, oké.
        Dit schrijven op jouw site wordt bijna een dagboek van mij. Ik doe dit omdat ik mij daar heel goed bij voel en ik heb het gevoel dat ik dan heel dicht bij jou ben en dat jij ook weet wat er hier bij ons speelt en wat ik voel. Fiet ik kan niet genoeg zeggen hoeveel ik van je hou.
        Hier komen weer de kusjes, knuffels, en groetjes van ons. Vergeet je oma niet een paar te geven want ook zij wordt gemist.

        Doei lieve Fietepiet, doei lieve Fietje, doei lieve Fiet, doei lieve schat.

        Mama -
        3 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 160   |   niet OK
        Lieve Afira en familie,
        Wat doet het toch pijn dat we alleen op deze manier bij jullie kunnen zijn.
        Als iedere traan een parel werd was ik nu rijk.
        Liefs van
        Oma Suus

        B. - Arnhem
        2 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 159   |   niet OK
        haay puk,

        Even laten weten dat we je vandaag ook niet vergeten zijn. Het is maandag 2 maart en het is hier vakantie. Ariëlle is gisteren weer naar Texel gegaan, Joran heeft vrij en is in de tuin bezig en papa hoeft vandaag niet te werken. Ik vraag me weleens af hoe het jou zou zijn vergaan op de Hotelschool, zou je het leuk gevonden hebben of moeilijk, ben zo nieuwsgierig naar dat soort dingen. Zou je nu ook vakantie hebben gehad enz enz. Zou je al met voorbereidingen bezig zijn geweest om naar Zuid-Afrika te gaan. Dat was immers je grote droom, voor je opleiding naar de dependance in Zuid-Afrika, leren en studeren inéén. We kunnen nu alleen maar gissen hoe het zou zijn geweest want werkelijkheid wordt deze droom nooit. Dromen zijn dus echt bedrog. Komen dus niet uit. Ik heb geen dromen meer, ik geloof er niet meer in. Dromen kunnen ook veel kapot maken heb ik nu wel door. In de toekomst kijken durf ik bijna niet eens. Stel je voor dat er weer wat gebeurt wat toekomstdromen uitéén laat spatten. Natuurlijk, er kan altijd wat gebeuren. Maar daar mogen we niet van uitgaan.
        Lieverd hier komen de kusjes, knuffels, smakkerds, voor vandaag, morgen weer nieuwe. Ook voor oma hoor.

        doeg lieve puk, doeg lieve Fiet. Tot morgen.

        Mama -
        2 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 158   |   niet OK
        Haay lieve schat,

        Vanmiddag hebben we je graf weer mooi gemaakt. Alles er eerst afgehaald, wat modder erbij om het wat op te hogen. Later de lantaarns, bloemen, knuffels, foto's en kikkers er weer mooi op gerangschikt. De tulpen die Robert had gebracht hebben we mooi in de vazen gezet en ze staan prachtig mooi. De tulpen hebben grote bloemen, ze zijn mooi rood met een gele rand.
        Het is nu weer een prachtig fleurig geheel. Ook hier word je niet vergeten. Er was iemand op de begraafplaats die vroeg of er een bijzondere datum was omdat er zoveel bloemen stonden. Maar dat was niet zo. De violtjes van Mathilde hebben we uit de pot gehaald en we hebben er primula's ingezet, 6 verschillende kleuren. Kijken hoelang die staan. Alles staat er nu weer fris, schoon en fleurig bij. Na die tijd zijn we nog even bij Jan en Desireé geweest te koffie drinken.
        Gisteren zijn Ariëlle en ik even bij de fam. Bartstra geweest. Thijmen was alweer druk bezig geweest met het bovenstuk van de meerpaal.
        Verder heb ik me rot gelachen om Fons. Zij mocht niet naar binnen, Thijmen had de deur dichtgedaan. Fons stond erg verontwaardig door de raampjes naar binnen te kijken. Ze stond daar te loeien, want ze wilde naar binnen. Het was een koddig gezicht en ik moest erg lachen. Volgens mij was ze daarom ook boos op mij, eventjes dacht ik dat ze met een aanloopje zo dwars door de deur naar binnen zou komen. Het was echt lachen met die koe.
        Hoe vond je trouwens het mooie hart wat Ariëlle voor je meegenomen had. We zijn stiekum in het donker nog even bij je geweest of het hart ook van kleur veranderde en dat deed het ook, was een prachtig gezicht. Ook de kaarsen gaven een mooi zacht licht. We wachten nog met de glasplaat, want de begraafplaats wordt helemaal opgeknapt en verandert, er komen iets van 300 graven bij. Ik ben bang dat er iets op de glasplaat zal vallen en dan kapot gaat. Kunnen we beter even wachten. Heb trouwens geen haast hoor want zo vind ik het ook heel mooi. Heb nu het gevoel dat je nog dicht bij me bent en dat geeft me weer een beetje rust.
        Lieve schat kusjes, liefs, groetjes en knuffels van ons.

        Doeg lieverd, we missen je, we missen je, we missen je, WE MISSEN JE!!!!!!!

        Mama -
        1 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 157   |   niet OK
        Hay hallo schat,

        Vanavond weer NHJFO. Dit vind ik tot nu toe nog de moeilijkste avonden, altijd weer het gemis van jou. Jij niet meer bij de trompetten, een ander op jou plekje te zien zitten. Je ziet het leven gaat door. Een lotgenoot vertelde mij deze week dat bijna iederéén die een kind verloren zijn in de verleden tijd blijven leven en minder in de tegenwoordige tijd en dat is denk ik ook wel een beetje zo. Maar dat kan toch ook niet anders. Jij hoort zo bij ons leven, 9 maanden heb ik je mogen dragen en wat waren we blij met jou, 17 jaar en 2 maanden en 12 dagen hebben wij voor je mogen zorgen en dan is alles zomaar weg. Weg door iemand die vond dat drank belangrijker was dan jouw leven. Die iemand vermorzelde jouw leven maar ook het onze.
        Vanavond wordt jouw stuk " I had a dream " vast weer gespeeld. En meisje dit is zo'n mooi stuk, elke keer krijg ik er weer tranen van in mijn ogen, en er zijn er meerdere. Je ziet je wordt echt niet vergeten. Nooit niet en degene die jou vergeet weet niet wat hij mist.
        Dikke smakkers, warme knuffels, liefs en groetjes van ons hier beneden.
        Geef je dit ook door aan oma????

        Doeg lieverd, we houden zielsveel van jou en dit zal nooit veranderen.

        Mama -
        27 februari 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.