Broer/zwager…rustig, bescheiden, maar altijd humor! En behulpzaam als dat nodig was.
Trots op Els , zijn jongens en schoondochter.
En sinds vorig jaar apetrots op zijn kleinzoon Loek!! Wat heeft hij daarvan genoten..zijn ogen straalden als wij de naam Loek nog maar noemden.
Adrie bleef optimistisch. Ik weet nog, de eerste keer dat ik hem sprak na de diagnose. “Ik ga voor 10 jaar….”
Helaas sloeg de ziekte snel toe. Je moest steeds inleveren.. maar humor bleef je houden. Zoals:
“Je mag wel een keer op en neer met de traplift..wel betalen. Een attractie in de Zuidstraat.”
De rit met Adrie over het strand naar Vlissingen. Het was lichamelijk zwaar voor je maar je ging mee. Op de terugweg zelfs nog koffie gedronken op de strandpost. Wat kostte je dat energie, maar je genoot ervan!
De laatste periode werd het steeds zwaarder….nog steeds de lach op je gezicht. Zo bijzonder.
Eind oktober heb ik samen met jou een leuke, gezellige avond gehad. Gekletst via de spraakcomputer Tobi en samen gelachen. Jij eind van de avond erg moe……maar wat was dat een waardevolle avond voor mij en hopelijk ook voor jou!
Jouw verjaardag afgelopen april nog gevierd.
Met z’n allen aan de tafel en jij aan het hoofd! Je genoot zichtbaar en wij ook.
In juni werden we weer allemaal uitgenodigd voor Els haar verjaardag. Daar zat je weer aan het hoofd van de tafel. Het was te zien dat je weer iets achteruit was, maar je bleef positief. .
Els.. veel bewondering voor jou. Zo dapper en knap, hoe jij met de situatie om ging en er altijd voor Adrie was. Ook bewondering voor de manier hoe jullie als gezin hier mee om gingen. Diep respect!
Lieve Adrie…
Een glimlach van trots
Een traan van gemis
Omdat het zonder jou
Nooit meer hetzelfde is! 😘
Adrie en Willy
