Lieve Ad,

meestal begin ik niet zo als ik het over mannen heb, maar in het geval van Ad gaat dit zeker op. Ik heb Ad leren kennen als sponsor. Toen ik als beginnend Skileraar, met een gezicht vol jeugdpuistjes, lesgaf in Amsterdam Noord was de familie Kooijman met Heko sponsor van de skischool.

Ik raakte aan de praat met Ad en ik merkte meteen dat dit echt een gezellige vent was. Met voor mij plat Amsterdams accent, veel humor, een vlotte babbel en hij was recht voor zijn raap. Ik kan me nog een BBQ herinneren op de camping met de familie en alle leraren. De familie was een hechte familie, maar toch had ik een bijzondere klik met die ene, met Adje zoals ik hem noemde.

Ik kwam Ad regelmatig tegen in de skiwereld. Bij de inkoop en bij de nodige testevents waarbij altijd een afvaardiging van Heko aanwezig was. Als we in de middag een biertje gingen drinken was Ad erbij. Wij uiteraard met bier en Ad altijd met een spa'tje. Ad was een goeie skiër. Verbazingwekkend zelfs als je zijn indrukwekkende postuur een beetje kende. Bloedfanatiek! Op de gletscher tijdens een testreis, was ik alleen met Ad nog over. Het weer was minder en de rest was al afgehaakt. Ik weet het nog goed, Ad met Atomic ski's, een spyder skipak, een hoofdband om, daaronder een big smile en daarboven een kop met blonde krullen (zijn ijsbeer muts stond hem trouwens best aardig).

Hij vertelde trots over Amber en Jesse, en natuurlijk over Sas. We hadden het vaak over de zaak, skiën en racen. Amber en Jesse waren Ski-Pro en ik natuurlijk SRH. Ze zaten altijd in dezelfde leeftijdscategorieën als mijn kinderen Britt en Dean. Ammie en Jes waren toen al goede skiërs. Op een dag kwam Ad naar me toe en zei, 'zou het wat zijn als Amber en Jesse naar Heemskerk kunnen komen om daar verder te racen?' En dat gebeurde... Ad was een echte clubman, voor Ajax en voor Ski Racing Heemskerk. Zoals hij de hele selectie van Ajax kende, zo kende hij ook alle racers van ons. Hij hield alles bij. Ik hoor hem nog roepen met dat mooie Amsterdamse accent, toen wij weer niet wisten wie er naar beneden kwam, 'dat is Brammetje, Brammetje komt eran'.

Hij was apentrots op Amber en Jesse als ze weer eens in de prijzen waren gevallen. Hij was realistisch als er iemand beter was, als diegene dan maar van onze club was. Hij was kritisch als hij vond dat ze er niet veel van bakten, maar altijd eerlijk en recht voor zijn raap. Inmiddels groeiden de vriendschappen tussen onze kinderen, Jesse en Dean en Ammie en Brittje. Nu werken er 3 hard samen in de skischool. Ik vertelde Ad vorig jaar hoe goed dat ze het doen. Harde werkers, gewoon je ding doen en afspraken kom je na. Hij vond het fijn om dat te horen vertelde hij me.

Ad een realistische, hard werkende, optimistische man die wist dat hij ziek was. Tijdens zijn ziekte ging hij tussen de chemo's door gewoon door nog naar de zaak. Het zou allemaal wel goedkomen zei hij. Inmiddels weten we allemaal beter....

Heel veel sterkte allemaal met het verlies van deze lieve man

Ad, als ik aan je terugdenk dan gaat dat terug tot de tijd van de skimodeshows , de nieuwste ski's en skischoenen bij van Vloten in Amsterdam-Noord. Je was dan helemaal in je element om iedereen te voorzien van je gedegen adviezen. Met je Amsterdamse bijdehandheid had je de zaken prima voorelkaar. Ik zie ook nog zo de foto's van Amber en Jesse in volle actie voor me die je in de winkel had hangen. Wat was je trots! Jij was ook degene die ons wegwijs maakte in het skiwereldtje. Ik weet helaas ook nog goed waar je ons op de hoogte bracht van je verschrikkelijke ziekte: op de Rittisberg in Ramsau, gvd wat sloeg dat in. Roy en ik hebben afgelopen woensdag 26 oktober aan je gedacht op een berg in Oostenrijk.

Rust zacht Ad!

Lieve Saskia, Amber en Jesse heel veel sterkte en kracht!

Frank, Petra en Roy

Lieve Ad,

Een dag voor je ging zaten we nog met Amber in de zweefmolen. Nietsvermoedend zweefden we op 60 meter hoogte. Met onze haren in de wind en een lach op het gezicht keken we uit over Amsterdam. Wie had dat gedacht, dat je de volgende dag al zou gaan. Hoewel het laatste jaar steeds moeizamer ging, is dit wel erg snel. Maar tegelijkertijd duurde het voor jou te lang.
Misschien had het zo moeten zijn. Dan wij in jouw stad, onder een strakblauwe lucht, zweefden over de gebouwen. We zullen het nooit weten. Wat ik wel weet is dat je enorm wordt gemist. Lieve Amber, Jesse en Saskia, jullie zijn toppers. Er wordt veel aan jullie en aan jullie lieve vader en man gedacht. Ad, ik heb je niet zo goed kunnen leren kennen. Maar wat een mooie verhalen heb ik over je mogen horen. Veel liefs en kracht, Kirsten

Lieve Amber, Jesse en Saskia,

Ik wens jullie heel veel sterkte met het grote verlies.

Liefs Roos