Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hoi wat leuk joh kom binnen als het tenminste mensen waren waar jij en je vrouw mee door een deur konden,
want eerlijk stond altijd voorop bij jou.
Wat dat betreft was jij op jou manier rechtstreeks naar de mensen toe.
En ja Aad sommige konden dat niet waderen maar eerlijkheid stond bij jou altijd voorop.
Ik mis je nog steeds en de dingen die wij samen deden zo als vissen en motorrijden de veluweroute onze bijna vaste route en ook het vissen aan de zuiger plasdreef was ons mooie vaste stekje.
Maar er komt een tijd dat we elkaar allemaal weer zien.
Je broertje Jan Moes voor altijd in mijn hard ben je en blijf je.

Bij elk bezoek, op 'ons' gedeelte van deze site 'steek' ik altijd drie kaarsjes aan. Nu staat er een en dat zegt niets of oordeelt over de volheid van intentie, dat is niet mijn bedoeling daarover te oordelen. Dit voor de duidelijkheid. En het gaat me ook niets aan. Wie 'achter' dit kaarsje schuil gaat, wekt echter wel een beetje mijn menselijke betrokken nieuwsgierigheid al weet ik niet of ik daar recht op heb. Ik vind het alleen maar geweldig t.a.v. de nagedachtenis aan mijn broer Aat. En het is ook NOOIT een wedstrijd! Ik bedank, gewoon voor mijn gevoel, de bedoelde persoon. Deze reactie van mij is er alleen een die positief en spontaan bedoeld is en de reden dat ik er geen kaarsjes bij plaats. Waarom? Ik dacht (spontaan) ‘Laat de wens en belevingskracht van de plaatser/ster even uitwerken!’Gewoon spontaan respect dus! J.C.

Beste broer Aat. Als ik jouw ‘in memoriam bezoek’ denk ik vaak aan jouw gitaarspel en liefde voor dat instrument. Nog veel meer, als ook aan de gemiste mogelijkheden om die te beluisteren. Ook die gedachten aan jou gaat niet uit mijn hoofd, kan ook niet en moet van mezelf ook niet. Geen mens snijdt ‘iets’ weg uit het leven, en ik dus zeker niet de herinnering aan jou. Nooit! Ik zou verbazing kunnen opwekken, tja, maar wie niet?

Aat, (*) relatief gezien 'vlieg' ik langs en door dit 'in memoriam', 'steek' telkens een drietal kaarsjes aan en schrijf zo af en toe gewoon even iets. Allemaal om aan te geven dat jullie, want er zijn tevens nog drie personen die ik via dit 'in memoriam', een 'bezoek' breng. Mijn echt ook lieve zoon Michael Moes, en dat heeft niets te maken met meer of minder, die helaas overleed in 06-02-2006, staat hier dan wel niet, omdat het er gewoon niet van gekomen is, maar hij, dat behoeft denk ik geen uitleg, zit (net als jullie) in mijn diepste wezen en ik richt op een andere manier (soms meerdere keren) dagelijks het woord 'tot' hem. Bij elk van jullie zou ik elk moment dat al gescheiden voorbij is en ook die nog moeten komen willen doorbrengen, maar de harde realiteit is dat dit onmogelijk is. Zoals vermeld, ik schrijf niet elke keer iets, maar in gedachten ben ik tijdens zo een 'bezoek' extra (als dat mogelijk is) en in alle verschillende vormen en momenten, bij jullie aanwezig. Maar ook al zou ik nog bij jullie allen kunnen zijn, dan nog is dat maar in een aller minimaalste verhouding op de bekende eeuwigheid. Dus een vluchtig 'bezoek' of een iets langere, jullie blijven in mijn bewustzijn altijd een deel van mij.

Ja Aat, ruim een jaar geleden dat ik iets schreef. bijna synchroon aan de frequenty van mijn bezoeken aan jouw, voor je overlijden. Het geeft echter wel tenminste een feit weer, je bent nog lang niet uit mijn gedachten. Want ik schrijf niet telkens als ik aan je denk. 

Aat, Zonet bezocht ik dit memorial en kwam, maar wilde dit ook niet overslaan, ook jou natuurlijk weer ‘tegen’.Een zwak surrogaat voor de realiteit, omdat ik jouw deur niet bepaald plat liep. Zoals een bekend spreekwoord doet gelden, komt berouw altijd ‘na de zonde’.Is wellicht tussen ons te sterk uitgedrukt, maar ook het besef dat jouw heengaan allang een feit is, doet het gevoel van missen en iets te hebben nagelaten om te doen, geregeld groeien. Dan weer ingehaald door zelfkennis en realiteit, want wij genoten ook (niet altijd optimaal toegepaste) zelfkennis. Mocht het zo zijn dat ik de weg naar jou toe te weinig heb gevonden, toen je nog leefde, kan ik met zekerheid stellen dat ik jouw ‘plekje’ op geen enkel moment kwijt ben, want ook jij bezet daar een deel van mijn hart en bewustzijn.Tinus.  

Beste Aat,
Reden genoeg en verloren lieverds hier om geregeld even te komen kijken en herinneren.
Ik kan me niet voorstellen dat ik iemand uit 'ons' rijtje dan ook bewust zou overslaan.
Ik wil bevestigd heben dat ook jij nog lang niet uit de herinnering bent, al kan altijd alles beter.
Dat was al zo toen je nog leefde.
'Veel water onder de brug inmiddels', die is natuurlijk geleend, maar ik ik vind hem nu eenmaal zo veelzeggend.
Het geeft, heel realistich aan, dat het leven door gaat.
Maar ik had jou toch ook nog een langer 'meedoen' gegund.

Tinus

"Anoniem", dat zie ik nu pas vandaag.
Was zo niet bedoeld, weet ook niet meer hoe dit gekomen is, maar ik ben gewoon Tinus die dit schreef.

Tinus.