Het is de zomer van 1981 en Aad en Marjo vieren vakantie in een hotel in Nice. Mijn vrouw Yolande en ik waren elders in Frankrijk waar wij kampeerden. Al in Leiden hadden we afgesproken elkaar in de mondaine badplaats te ontmoeten.
Echter, de camping in Nice bleek vol maar Aad had een oplossing. Marjo en Yolande sliepen in het tweepersoons hotelbed en Aad en ik lagen aan weerszijden op de grond. Tegen de hoteleigenaar, die van niets wist, had Aad gezegd dat ik met mijn twee meter zijn kleine broer was en of die petit frère samen met zijn echtgenote in het hotel mochten ontbijten. Dat was geen probleem dus gingen Yolande en ik in de ochtend via de personeelsingang naar buiten om vervolgens lachend aan de voorkant het hotel weer in te gaan waar we van de verse croissants genoten.
Na een paar aangename dagen besloten we gezamenlijk terug te gaan richting Leiden. Aad wilde graag via Genève in Zwitserland. Dus reden we achter elkaar in de auto de Zuid-Franse tolweg op. Aad en Marjo in hun snelle Volkswagen, Yolande en ik in een Ford van vijftien jaar oud.
Al snel had ik in de gaten dat Aad de borden Genova volgde. Maar elke inhaalpoging was vergeefs. Aad zwaaide vriendelijk en gaf gas. Pas bij een tolpoort kon ik tegen Aad zeggen dat Genova niet Genève was maar het Italiaanse Genua. We reden terug en kwamen met een flinke vertraging 's avonds laat in het 'echte' Genève aan.
Sinds die tijd in Nice was ik Aad zijn petit frère. En als wij ergens samen aan de koffie zaten er er kwam weer eens een van zijn vele vrienden of kennissen langs, werd ik steevast voorgesteld als 'zijn kleine broertje'.
Aad, grote broer, bedankt voor alles. Het ga je goed.
Marjo en Joost, sterkte. We zien en spreken elkaar.
