Allereerst… iedereen gecondoleerd die tot de directe familie van Aad behoort!

Hoewel hij wist dat zijn onvoorspelbare ziekte hem vroeg of laat noodlottig zou worden, heeft hij, zijn strijd ertegen, nooit opgegeven.
Hans, zolang ik kan ademen zal ik ertegen knokken, heeft hij mij ooit verklapt.
Vele jaren is het hem daadwerkelijk gelukt, tot hij uiteindelijk de handdoek moest gooien.
En nu… nu moeten wij afscheid nemen van deze bijzondere, gezellige man.

Dat elke afscheid ook geboorte van herinneringen betekent, realiseer ik mij echt wanneer ik nu aan mijn vriendschap met Aad terugdenk.
Meer dan 25 jaar ben ik met hem op “bodybuilding-pad” geweest en hebben wij saampjes ontelbare wedstrijden geleid, hij als wedstrijdpresentator, ik als wedstrijdcommissaris.
Vele duizend kilometers zijn wij in deze jaren samen door het land gekruist en hebben legio avonturen beleefd – waarbij meestal humor de boventoon voerde.

Zo herinner ik me bijv. nog toen Aad, tijdens een wedstrijd in Groningen, stiekem een langharige herdershond het podium opstuurde en de zaal hierdoor niet meer bij kwam.

Eveneens om je krom te lachen, was het legendarische optreden in de “Hauptbahnhof” te Keulen toen Aad, vanaf een trap, te midden van duizenden reizigers, zijn fameuze “Granaaaada” ten gehore gaf .
Helemaal gedenkwaardig was ook zijn “You’ll never walk alone” waarmee hij de meeste wedstrijden na afloop beëindigde – het publiek zat er letterlijk op te wachten en beloonden hem menigmaal hiervoor met een staande ovatie – en terecht, want ook op zijn stemgeluid was niets aan te merken.
Duidelijk veel minder ging het met Aad zijn “stemgeluid” toen wij, (mei 2012) met de “boot” van Jan Anton Rijswijk, (i.v.m. een uitgebreid feest) een laatste rondvaart door de Rotterdamse haven hebben gemaakt. Om aan boord te komen moesten wij hem letterlijk onder de armen grijpen, op eigen kracht had Aad de lange “gangway” namelijk nooit gered.

Hoewel Aad die avond helemaal uitgeput was, had hij dit exclusieve ‘feestje’ volgens zijn zeggen, nooit willen missen. Toen ik hem later, van de haven van Feyenoord naar zijn molen in Berkel Rodenrijs, naar huis heb gereden, bekende hij letterlijk: “dit waren weer eens een paar échte mooie uren uit mijn leven.” Hoeveel van die fraaie uren hij later nog heeft mogen beleven is mij niet bekend – velen zullen het er zeker niet meer zijn geweest.

Toen Aad, afgelopen zomer, weer eens heel diep in de penarie zat, heb ik hem nog een uitgebreide brief gestuurd om hem wederom een hart onder de riem te steken. Ik weet het nog precies, het was 2 augustus en volgens het weerbericht de heetste dag (37º) van de laatste vijftig jaar.
Twee dagen later bedankte hij zich en melde hij mij, met een snikkende stem, dat mijn brief hem daadwerkelijk weer had opgepept.
Met snikkende gedachten schrijf ik nu deze letters en realiseer mij, dat afscheid van onze Aad - mijn oude reisgenoot - daadwerkelijk ook mij pijn doet.
Hieruit blijkt maar weer…het is niet belangrijk wat men denkt, het is belangrijk wat men voelt.

Lieve Aad, de volle zalen, die jou ooit hebben toe gejubeld, zal je nu nooit meer horen, ook onder je geliefden zal het nu ‘stiller’ worden. Maar… ook al is de wereld om ons heen, door jou verlies, nu duidelijk iets kleiner geworden, in heel veel harten zal je ongetwijfeld GROOT verder leven.
Ik ben trots dat ook ik mij een vriend van jou mocht noemen!

Aad-je, ik hoop “we will meet again!” R.I.P.

Je vriend – Hans Bender

Een aller aardigste man een goeie vriend van mijn vader altijd plezier en een luisterend oor.
Eindeloos gevochten en geleefd.
Aad was voor mijn vader een vriend en dus ook een vriend van mij en stond voor je klaar als je hem nodig had .
Hij was voor mij apart hij leefde voor mij naast de samenleving .
Hij werd door mijn vader geaccepteerd zoals hij was en had respect voor hem en omgekeerd .
Hij had voor mij een fijne stem prettig en nooit teveel als hij sprak luisterde je .
Ik mocht hem graag en hij was geïnteresseerd in mij en mijn gezin .
Ik wil je bedanken dat mijn vader jouw vriend mocht zijn want die zijn schaars.
Ik zal mijn leven zo leiden zoals het hoort en er alles uit halen voor degene die dat niet meer kunnen of het niet volledig kunnen zij die niet kunnen horen , zien of kunnen lopen zolang ik dit kan zal ik er van bewust zijn dat ik dit kan want het kan ook .
Respect , en ik maak een diepe buiging voor je en tot ziens Gr. Jeannette

Aad bedankt voor alles wat je voor zoveel mensen betekent hebt. R.I.P.

Via deze weg willen wij Anita , Nathalie , kleinkinderen Wesley,Sascha Max en Pim condoleren met het verlies van hun
vader en opa .
Wij wensen jullie veel kracht en sterkte toe om dit verlies te kunnen verwerken .
.

Beste Aad en familie Heijerman,
Gecondoleerd met dit verlies.
Aad bedankt voor alle raad wijsheid nuchterheid en vertrouwen.
Ik beloof je dat ik colec er komt.

Ik ken Aad uit de tijd van Sport Studio de Uitweg.
En als speaker, ik vond hem een bijzondere man en altijd in voor een goed gesprek met een grapje.

Ik wens de familie en vrienden veel sterkte toe.

Aanstaande maandag 6 januari 2014 nemen wij afscheid van onze vriend Aad Heijerman. Aankomst Crematorium Hofwijk, Delftweg 230, 3046 ND Rotterdam om 12.00 uur. We vormen allen tezamen een haag bij aankomst. Waarna wij vervolgens een samenzijn hebben georganiseerd in de Klaverstede De Brauweg 46, 3125 AE Schiedam. You'll never walk alone Aad.

Wat een verlies...

Aad heeft mij ooit onder zijn vleugels genomen in de fantastische Technogym tijd....al zijn wijze lessen en uitspraken gebruik ik nog dagelijks in mijn leven....ik had gehoord van zijn ziekte en ben vorig jaar nog langs de molen gereden, maar helaas was hij niet aanwezig....ik dacht hem op een ander moment daar wel te treffen, maar dat is helaas nu te laat.

Rust zacht Aad en sterkte voor zijn Familie met het dragen van dit grote verlies.

Aad Heijerman………een bijzondere man

We hebben Aad ongeveer 20 jaar geleden leren kennen bij zijn dochter Anita, op verjaardagen of zomaar tijdens bezoekjes aan zijn kleinkinderen. We moesten eerst wel aan Aad wennen, zo direct, eerlijk, een bijzondere kijk op het leven, maar ook best grappig. Opa Dibbes van Wesley en Sascha.
Toen onze dochter ruim 15 jaar geleden ziek werd, ging hij op zoek naar oplossingen. Spieren sterk maken en denk er om positief blijven!

Zijn gedreven verhalen over Technogym, later over het OriGENE rug apparaat.

Dat de ziekte ALS juist hem moest hebben, een man altijd die zo met het bewegingsapparaat bezig is, ongelofelijk.

Wij wensen Anita, Wesley, Sascha en natuurlijk ook Nathalie en de jongens heel veel sterkte, wij zullen Aad nooit vergeten.

Jan en Joke de Reus

Familie Aad Heijerman ,
Gecondoleerd met het verlies van Aad , Aad was mijn buurjongen in de Bloemstraat , en was toen al een ondeugend knulletje, vele jaren hebben wij elkander niet gesproken , maar de laatste twee en een half jaar , was het contact goed en regelmatig.

Ik was op de hoogte van zijn Fitness activiteiten , en zijn ziekte , en sprak hem regelmatig moet in, een goede week geleden heb ik hem nog gesproken , en zou binnenkort de molen bezoeken, maar helaas het Aad is er niet meer.

Ook op mij maakte hij een bijzondere indruk , een bevlogen mens, die zich zorgen maakte over , en anderen trachtte te

helpen, Aad rust zacht , het gaat je goed , er is leven na de dood.

Veel sterkte .