Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Tonia van der Zwan

11-07-193302-08-2016
      Huil niet omdat ik er niet meer ben,
      maar glimlach omdat ik er was

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • 11 juli 1933 - 2 augustus 2016
        reactie 11   |   niet OK

        Ingrid - Rotterdam
        11 juli 2019

        Deel deze pagina:

      • De herinnering blijft
        reactie 10   |   niet OK
        "I wish I could say you get used to people dying. I never did. I don't want to. It tears a hole through me whenever somebody I love dies, no matter the circumstances. But I don't want it to "not matter". I don't want it to be something that just passes. My scars are a testament to the love and the relationship that I had for and with that person. And if the scar is deep, so was the love. So be it. Scars are a testament to life. Scars are a testament that I can love deeply and live deeply and be cut, or even gouged, and that I can heal and continue to live and continue to love. And the scar tissue is stronger than the original flesh ever was. Scars are a testament to life. Scars are only ugly to people who can't see."

        "As for grief, you'll find it comes in waves. When the ship is first wrecked, you're drowning, with wreckage all around you. Everything floating around you reminds you of the beauty and the magnificence of the ship that was, and is no more. And all you can do is float. You find some piece of the wreckage and you hang on for a while. Maybe it's some physical thing. Maybe it's a happy memory or a photograph. Maybe it's a person who is also floating. For a while, all you can do is float. Stay alive."

        "In the beginning, the waves are 100 feet tall and crash over you without mercy. They come 10 seconds apart and don't even give you time to catch your breath. All you can do is hang on and float. After a while, maybe weeks, maybe months, you'll find the waves are still 100 feet tall, but they come further apart. When they come, they still crash all over you and wipe you out. But in between, you can breathe, you can function. You never know what's going to trigger the grief. It might be a song, a picture, a street intersection, the smell of a cup of coffee. It can be just about anything...and the wave comes crashing. But in between waves, there is life.
        Somewhere down the line, and it's different for everybody, you find that the waves are only 80 feet tall. Or 50 feet tall. And while they still come, they come further apart. You can see them coming. An anniversary, a birthday, or Christmas, or landing at O'Hare. You can see it coming, for the most part, and prepare yourself. And when it washes over you, you know that somehow you will, again, come out the other side. Soaking wet, sputtering, still hanging on to some tiny piece of the wreckage, but you'll come out." (G. Snow, 13 mei 2011)

        Ingrid - Rotterdam
        26 december 2018

        Deel deze pagina:

      • Verjaardag
        reactie 9   |   niet OK

        Vandaag is je geboortedag en zou je 85 jaar zijn geworden.
        Iedere dag gebeurt er wel iets waardoor ik aan je denk.
        Gewoon mooie dingen die ik zie of leuke dingen die er gebeuren,
        ik weet dat jij daar ook van had genoten als je er nog had mogen zijn.


        Ingrid - Rotterdam
        11 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Moederdag
        reactie 8   |   niet OK

        Lieve ma,

        Door uw ziekte was ik u eigenlijk al een paar jaar kwijt,
        maar vandaag mis ik u meer dan ooit.


        Ingrid - Rotterdam
        6 mei 2018

        Deel deze pagina:

      • Foto
        reactie 7   |   niet OK

        Ingrid - Rotterdam
        9 januari 2017

        Deel deze pagina:

      • In gedachten
        reactie 6   |   niet OK
        Om reden dat ik als mantelzorger geen kans meer had haar op te zoeken in de middaguren (kwam altijd in de ochtenduren), is mij door toeval het overlijden van TONIA bekend geworden, hoewel ik vaak in gedachten bij haar was. Heb haar ook vele jaren bezocht en daar was ze dan ook erg blij mee.
        Mijn warme herinneringen aan haar en wat we samen aan dingen ondernamen zullen altijd bij blijven. De aanstekelijke vrolijkheid die ze meebracht bij alles wat ze deed, want treurnis stond niet bovenaan bij haar.
        Aan de nabestaande geef ik dan ook de warme gevoelens door en de kracht het [onherroepelijke] verlies te dragen.
        Jean Bonnet
        Rijswijk zh

        Jean - RIJSWIJK zh
        3 januari 2017

        Deel deze pagina:

      • Dit kan ik niemand aan doen
        reactie 5   |   niet OK

        Ma je vond dit een ontzettend mooi nummer waar je erg van kon genieten.
        Maar je dacht ook dat je dit niet op je uitvaart kon gebruiken omdat het zo lang was en andere mensen het misschien niet mooi zouden vinden.
        Het was jouw uitvaart en natuurlijk hebben we dit nummer voor je laten spelen mam.

        Ingrid - Rotterdam
        24 november 2016

        Deel deze pagina:

      • In vogelvlucht door haar leven
        reactie 4   |   niet OK

        Ingrid - Rotterdam
        1 oktober 2016

        Deel deze pagina:

      • Zij had het leven lief
        reactie 3   |   niet OK

        Ingrid - Rotterdam
        22 augustus 2016

        Deel deze pagina:

      • reactie 2
        Corrie

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Corrie - Nieuwkoop

        21 augustus 2016

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.