Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik ben stil van de tekst van de reiziger uit Utrecht. Sinds deze condoleance vraag ik me af hoe Pascal aan zijn einde is gekomen maar nu is dat wel duidelijk. Helaas kan ik niet lezen wat er ophangt en vind het moeilijk te horen dat hij een zwaar leven heeft gehad. Ik heb bij hem in de klas gezeten in Spijkenisse op het voorgezet onderwijs en ik heb 2 jaar lang een geweldige tijd gehad op school met onder andere Pascal. Het laat me maar niet los. Over zijn prive leven liet hij niks los. Jaren later kwam ik hem tegen bij de vestingdagen in Hellevoetsluis waar hij een ijsco wagen had. We hadden nummers uitgewisseld en ik heb hem gebeld maar hij heeft nooit terug gebeld.... Dat was de laatste herinnering!

Vanmorgen, toen ik uitstapte, hing er berichten met een bloem op Station Zoetermeer Oost. De plaats waar jij twee jaar geleden voor het laatst bent geweest. Iemand die erg met je begaan is geweest heeft een bericht opgehangen over jouw zware leven.
Absurd genoeg, hangt dat bericht vlakbij de plaats waar dagelijks Jehova's getuigen staan.
Gelukkig ben je niet vergeten en vind iemand het de moeite waard het verhaal te vertellen. Jouw verhaal.
Ik ben er stil van.