Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Jij was 16. Ik 15. Drumschool Cleuver. Hans Cleuver had net paginagroot in het AD gestaan. Met Eveline Carels. Ik kwam daar elke zondag. Met de trein 1,5 uur heen en 1,5 uur terug. Op het conservatorium had ik niks te zoeken. Maar het voelde toch alsof ik er in ieder geval iets van kon. Je bent nog bij me thuis geweest in Akersloot. Studiootje staat er nog steeds. De lessen stopten voor mij.

Maar altijd als je in de buurt was lag er een kaartje klaar. Rosa. Postmen. Candy. Milow. Van Dik Hout was de laatste keer. En altijd speelde je die ene oefening uit Rick Latham (zie plaatje) een keer in een nummer. En dan zocht je me in het publiek. Zelfs bij Milow kreeg je het voor elkaar. Om die oefening kregen we altijd de slappe lach. Ik weet niet eens waarom. Op dat moment leek het altijd alsof de hele band voor mij speelde. Dank voor dat. En sinds Corona hadden we grote plannen. Voor een nieuwe online Drumschool. Ik als ondernemer, jij als artistiek leider. Het mocht niet zo zijn. Je belde van de week. Met humor en waardig. Ik had het niet door. Jij denk ik wel. Dat het einde zo dichtbij was, zo klonk je niet.

Ik zie je hier nog zitten in mn tuin in Oldenzaal. Mijn vriendin wist dat ik mn 'oude' drumleraar even ging ophalen van het festival terrein. Je was on tour met Milow en ik vroeg je of je zin had in koffie en een douche. Supermooi weer. Super gezellig. Sigaretje in de tuin. Kim Wiggers zei me: 'is dat je oude drumleraar? die gast is net zo oud als jij!?' Ja, klopt natuurlijk. Je was ook niet mn oude drumleraar, maar gewoon een vriend. Ik zal je missen man. Doe daarboven de groeten aan Hans. Ik ga altijd aan je denken.