Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Manfred Boogaard

13-01-196501-03-2020
      Beste vrienden en bekenden van Manfred. Dit is een algemene kennisgeving om jullie op de hoogte te brengen van het plotselinge overlijden van Manfred. We nodigen jullie van harte uit om op deze site herinneringen aan Manfred met ons te delen of een bericht voor ons te plaatsen. Alvast hartelijk dank, alle reacties zullen ons helpen om de herinnering aan Manfred levend te houden.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 39   |   niet OK
        Ik denk nog regelmatig aan je. Je liet niet snel iemand tot je toe. Je had je eigen(wijze) dingen. Op een wedstrijdl legde je helemaal je focus.
        Waarom ik nog regelmatig matig aan je denk met een lach: je vroeg mij een bidon aan te geven tijdens een wedstrijd in Didam. Na afloop heb ik je niet gezien, omdat ik zelf de wedstrijd inging. Enige tijd later troffen we elkaar en vroeg je de weggegooide bidon terug. Ja, ik denk nog regelmatig matig aan je met een lach.
        Corrie

        Corrie - Veenendaal
        21 mei 2023

        Deel deze pagina:

      • Kaars
        reactie 38   |   niet OK
        Ik ken Manfred vanaf de lagere school, later als buurman van mijn zus. Hij was altijd vriendelijk, kende je, groette je, ook na 10-talle jaren. Heel jammer dat hij niet langer onder ons is. Liefs voor zijn ouders, broer en vrienden....

        Hiltje - Ede
        9 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • je liet je benen spreken....
        reactie 37   |   niet OK
        Ik kende Manfred van het sporten sinds ik in 2003 lid werd bij VZC. Je was een man van weinig woorden, meestal liet je je benen spreken tijdens het sporten, wat voor zich sprak. Maar de oprechte woorden die hij sprak kwamen ook uit zijn hart en waren raak. Rust zacht Manfred.

        jan - Scherpenzeel Gld
        9 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 36
        M.

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        M. - Ede

        9 maart 2020

      • Waar zijn onze woorden.......
        reactie 35   |   niet OK
        ..... wanneer we ze nodig hebben?
        Sprakeloos en diep onder de indruk, blijven we zoeken naar een verklaring.
        Het moment van je finish en het ogenblik dat het noodlot genadeloos toesloeg, het contrast kon niet groter zijn.
        Zonder waarschuwing, brutaal uit het leven weggerukt.
        Hier zijn geen woorden voor.
        Geslagen en bedroefd zijn we op zoek naar woorden van troost.
        Troost voor iedereen die achterbleef en straks weer verder moet.
        ‘Dood ben ik pas als jij me bent vergeten’., zingt Bram Vermeulen,
        Wees er zeker van, vergeten zullen we je nooit.
        Je zal verder leven in de vele mooie herinneringen van je familie, collega’s en vrienden. En daarnaast zal voor ons jouw naam voor altijd aan ons startnummer 210 verbonden blijven.

        Rust zacht Manfred.

        Organisatie Crossduathlon Berendrecht,
        Leden en bestuur Lopersgroep Putte.

        Rudi - Stabroek (B)
        8 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • bomen
        reactie 34   |   niet OK
        als 6 jarige woonde ik een paar huizen verderop in Ede en klom met hem in de hoge bomen achter ons huis. vraag me niet waarom maar we zongen : jan de wind kom maar. kennenlijk om de wind uit te nodigen harder te gaan waaien en het klimmen nog spannender te maken. Rust in vrede Manfie
        Arie

        Arie - Dordrecht
        7 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • respect
        reactie 33   |   niet OK
        Toen ik Manfred 28 jaar geleden voor het eerst ontmoette zag ik een stugge jongeman die moeilijk benaderbaar was.
        In de loop der tijd heb ik hem zien veranderen en veel respect gekregen voor de persoon die hij was.
        Manfred: je hebt een speciaal plekje in mijn hart gekregen en zal altijd met een glimlach aan je denken.
        Vaarwel.
        Je collega Lies

        Lies - Ede
        7 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 32   |   niet OK
        25 jaar geleden, ik zie ons nog zitten in de trein naar Leiden opweg naar een lesdag. Jij derdejaars leerling en ik net begonnen. Beide keken we de kat uit de boom en was het ongemakkelijk stil. Wat zou ik die reis graag nog eens over doen. Het zou nu zoveel gezelliger zijn!
        We werden in dezelfde tijd opgeleid door in onze ogen " de KNF-giganten". We waren het er duidelijk over eens dat dat DE manier van werken was. We moesten allebei (jij nog meer dan ik) erg wennen aan veranderingen op het werk. Eerst even lekker samen zeuren en er tegenaan schoppen om er vervolgens maar mee om te leren gaan.
        Ik vond het erg fijn om met je samen te werken. Natuurlijk waren we het wel eens oneens maar als we naar huis gingen was het altijd weer uitgepraat. Was het in jouw ogen echt wat te heftig geweest kwam je de volgende dag met een rol wiedergutmachungs-koekjes aanzetten.
        We hielden beide van de bergen, van skiën en van tv programma's zoals "Ik vertrek" en programma's waar Kees Momma in voorkwam. Die programma's werden dan de eerstvolgende gezamenlijke werkdag wel even nabesproken.
        Je verraste meerdere malen door na mijn vakantie te zeggen: van Huffelen, ik ben blij dat je er weer bent.
        Nou Boog, Manfred, ik ben blij dat jij er was! Bedankt fijne, speciale collega. Ik ga je ontzettend missen!

        Anouk, KNF



        Anouk - Arnhem
        6 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 31   |   niet OK
        Vanaf maandag is alles compleet veranderd op onze afdeling... Ruim 11 jaar heb ik met Manfred samengewerkt op het vaatlab. Het zal voor diegenen die hem kenden geen verrassing zijn dat ik de eerste jaren aan hem moest wennen. Geen babbelaar, harde werker, erg direct en hij stak zijn mening niet onder stoelen of banken. Nu ben ik zelf ook vrij direct wat tot wederzijds respect leidde. De laatste jaren vond hij het ook steeds leuker om op het vaatlab te werken en met name het laatste jaar werden we als team hechter. Hierdoor vertelde hij ook steeds wat meer persoonlijke dingen.
        Laatst vroeg ik hem hoe het met zijn ouders ging, een typische Manfred reactie volgde; “ Tja , ze worden oud...” Het bleef even stil, waarna hij verder vertelde. Toch geen ouders voor achter de geraniums. Hij maakte zich wel zorgen om zijn vader, zijn zicht ging achteruit. Maar, zo vervolgde hij, hij doet er alles aan om ‘bij’ te blijven. Over zijn moeder vertelde hij dat ze nog steeds een graag geziene persoon op de manage is, heeft daar altijd veel gedaan en gaat daar nu nog steeds regelmatig heen. Trots klonk door in zijn woorden. Aangezien Manfred niet een man was van veel woorden, vond ik dit gesprek best bijzonder.

        Ik zal onze bijzondere werk-relatie erg missen. Zijn eigenzinnigheid, gedrevenheid, en no-nonsense mentaliteit. Hij kon mij bij tijd en wijle echt op de kast jagen, waar we allebei ook weer om konden lachen. En de glimlach die ik hem kon ontlokken wanneer we elkaar feliciteerden met de verjaardag ( ik zei dan altijd: “ Ook even kussen Manfred!”). Ik weet zeker dat ik iedere 13e van januari hieraan terug zal denken.

        Het is voor mij een beetje een troostende gedachten dat je deed wat je het liefste deed toen je leven abrupt eindigde... Rust zacht collega.

        Jenny - Ingen
        6 maart 2020

        Deel deze pagina:

      • Gedicht
        reactie 30   |   niet OK
        de bomen komen uit de grond
        en uit hun stam de twijgen
        en ied'reen vindt het heel gewoon
        dat zij weer bladeren krijgen
        we zien ze vallen op de grond
        en dan opnieuw weer groeien
        zo heeft de aarde ons geleerd
        dat ál wat sterft zal bloeien

        RIP Manfred

        Edith E.G. - Terborg
        6 maart 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.