HET LEVEN WAS TE KORT,
IK WAS NOG LANG NIET KLAAR.
Lieve mensen,
Een leven vol memorabele herinneringen ligt achter mij.
Samen met Hans, samen met de boxers, samen met familie,
samen met vrienden, samen met collega’s,
samen direct of indirect met jou.
Genoten van ons werk, van onze reizen, van jullie en van het dagelijks leven.
Uiteraard niet alleen maar rozengeur en maneschijn,
ook zware tijden die bij een leven horen heb ik ervaren.
De afgelopen maanden waren daarin het meest heftig.
In de rollercoaster van een ziekte die voorspelbaar is,
alle strohalmen van hoop proberen te pakken.
Om uiteindelijk de wetenschap te krijgen dat je niet veel tijd
meer hebt om te genieten.
Dus alles op alles gezet om dat wat nog haalbaar leek er uit te halen.
Dank voor alle steun en aandacht die ik in deze maanden van jullie
mocht ervaren. Dank dat ik je heb mogen kennen.
