Lieve Antje en familie,

Geschrokken zijn we van het nieuws van Wim's overlijden. Een mooi mens.Optimistisch, niet klagend, altijd bezig. En met een fantastische inzet voor de Nunspeetse gemeenschap in een groot aantal decennia. Ik bewaar bijzonder goede herinneringen aan de dagen dat ik met Wim op stap was naar de politieke congressen van e PvdA. Pakje brood mee. Mooie gesprekken. Altijd betrokken, actief, veel kennis van mens en maatschappij. Verhalen vertellend. Van foto's tot muziek. En met iedereen communicerend. Interesse voor de ander. En hij communiceerde met iedereen. En hij vertelde over de dingen waar hij trots op was. Familie en opa-zijn.
Ik (en we) hebben veel van hem geleerd en meegekregen. De cirkel is niet doorbroken!
Antje, heel veel sterkte voor jou en voor de kinderen en verdere familie.
Diane Onnink & Roland Kip
Nunspeet

Als imam van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap wil ik namens de Nunspeetse gemeenschap, maar ook namens de landelijke gemeenschap medeleven uiten aan de nabestaande van onze geliefde buurman Wim. Ikzelf en ook mijn geloofsgenoten hebben vele herinneringen met Wim. Hij was buitengewoon vriendelijk, attent en zorgzaam. Wij bidden dat hij rust vindt bij zijn Heer en dat zijn nabestaanden zijn mooie kwaliteiten en eigenschappen voort blijven zetten in het leven.

Geachte familie,
Toen ik de enveloppe met de rouwkaart geopend en de kaart inhoudelijk gelezen had, was ik perplex. Voor mij kwam zijn heengaan totaal onverwacht. In mijn herinnering had hij slechtere tijden achter zich, dan ik mij van de laatste tijd herinnerde. Onze eerste kennismaking dateert vanaf het moment dat ik in 1986 burgemeester van Nunspeet werd. Ik herinner hem als een welbespraakt, hardwerkend en gedegen raadslid, dat de discussie met zijn collega's eerder opzocht dan vermeed. Zijn interrupties moesten soms door de voorzitter van de gemeenteraad in aantal en duur beperkt worden. Hij accepteerde dat een ieder, voor een ordelijk verloop van de vergadering, zijn rol diende te spelen. Nooit heeft dat de onderlinge verhoudingen ook maar enigszins geschaad. Dat heb ik altijd zeer in hem gewaardeerd. De zwakkeren in de samenleving vonden in hem een vertolker van hun belangen. Bij de Stichting Randmeerconcerten Noordwest Veluwe was hij lange tijd het boegbeeld dat Nunspeet daarin vertegenwoordigde. Ook zorgde hij voor de vermelding van de Vereniging Vrienden van het Lied in het cursusoverzicht van de Volksuniversiteit Nunspeet. De laatste jaren kon hij enthousiast vertellen over zijn passie die het fotograferen hem schonk. Dat zijn beelden die mij te binnen schieten als waarnemer op afstand.

Het gedicht van Hans Vroom vertolken ook mijn gedachten.
Dat hij ruste in vrede.

Met hartelijke groet en met deelneming in jullie verlies,

Kees de Kovel

Antje en kinderen,
Gecondoleerd met het verlies van Wim.
In ons beider werk, straat, en verenigingen kwamen we elkaar regelmatig tegen.
We houden goede herinneringen aan hem over.
Heel veel sterkte.
Irma & Bert Koele