Mijn lieve vrouw, onze moeder, schoonmoeder en grootmoeder
Wieke is er niet meer.
Dat wat zij het allerliefste deed, fietsen naar de winkels of door
de natuur, werd door een ongeval het laatste wat ze deed.
Teveel letsel. Teveel complicaties. Een ongelijke strijd.
Het gemis voor ons is enorm. Voor Wieke is het goed zo.
Zelfstandig zijn, bij haar volle verstand en mobiel tot het eind,
dat was wat ze wilde en heeft gekregen.
Wieke was een vrije vogel. Een leven met gebroken vleugels
is haar bespaard gebleven.