Herinneren is een vorm van ontmoeten…

“Oom Ruud & Tante Jos” zoals ik hen noemde na de “meneer en mevrouw” periode leerde ik pas op iets latere leeftijd beter kennen. De eerste kennismaking was in de periode Sporthal Steenwijklaan in Den Haag waar Oom Ruud met ZIJN DKC badminton speelde. Daar leerde ik ook Monique kennen; een echte blikvanger natuurlijk. En ja, ook wij (een vriendje van en ik) hadden toen een heilig ontzag voor die man met zijn norse blik.
Pas naderhand leerde ik Pa en Ma Vaillant beter kennen en ontdekte ik ook dat achter die norse blik een man met een behoorlijke dosis humor en charme schuil ging. Zeker naar mijn toenmalige vriendin Stella….. Pa en Ma hebben ooit getracht ons de regels van het nobele Bridge te leren. En ja….ook in die leerfase (die maar 3 keer heeft geduurd) bleek achteraf al de winnaarsmentaliteit van Oom Ruud. Hij schatte in dat Stella het spel sneller door zou krijgen dan ik en hij zorgde er dus voor dat zij een koppel vormden. Lekker dan!! Ma, de geduldige vrouw moest het met mij stellen.
Sudah, so be it.
Ook later in het tennis als Pa en Ma tegen ons speelden hebben we van de situaties op de baan van ze genoten; ook daar kwam zijn natuurlijke fanatisme tot uiting zullen we maar zeggen. En daarna gewoon gezellig aan een drankje op het terras.
Hij kon ook goed vertellen. Zoals over het moment dat zij vanaf de boot uit Indonesië de koude Nederlandse wateren in voeren gekleed in hun tropenkleding, totaal onvoorbereid op de winterse omstandigheden hier. Dat zij van, ik meen het Rode Kruis warme kleding kregen i.p.v. singlet en korte broek! En….dat zij begin jaren 50 denk ik, met z’n tweeën op de scooter op vakantie naar Italië gingen. Ondernemend waren ze wel.

Jeroen Jeffrey Monique Lizzy en Joan
vrienden en kenissen van Wim vandaag zijn we bijeeen om afscheid te nemen van Wim van de Graaf
Afsheid nemen in een vreemde tijd afscheid nemen dat geheel onverwacht is gekomen.
Afscheid nemen is altijd moeilijk zeker als we het niet zien aankomen wie had dit verwacht dat Wim er zo tussen uit zou piepen.
Aan de andere kant dit te hebben gezegd hoort het ook wel bij onze Wim.
Heel bijzonder,heel gewoon Gewoon een heel bijzondere man.
Zijn honden en in het bijzonder zijn hond Bob die als een speer de tafel met hapjes kon legen.
Wim en Joan ontmoette ik tijdens een schuurfeest ofwel een Elvis avond een avondje uit met vrienden naar Dre en Tineke waar een band oude nummers speelt jaren vijftig en zestig de blues en veel biertjes en waar nog gerookt mag worden.
Zoals je ziet de ingredienten die voor Wim aantrekkelijk waren om is even gezellig te ouwehoeren biertje shaggy en soms een dansje dat laatste was niet zijn sterkste kant.
Als de band optrad en nummers speelde wist hij wel direct te vertellen wie het nummer had gezongen waar en waneer dat ten horen werd gebracht.
Wim was een gezellige vent en zoals gezegd -----een bijzonder man zijn muziek smaak was heel breed en hij wist er veel vanaf. Wim kon gitaar spelen zingen en plaatjes draaien ofwel de DJ uithangen
Hij kon genieten van Pink Floyd maar stond daarna luidkeels te zingen in zijn werkplaats een lied van Frans Bauer.
Wat ook geweldig was dat hij genoot om in de vriendekring luidkeels een persiflage te zingen gebazeerd op oud hollandse liedjes gezongen door een shanty koor en dan regel na regel na zingen.

Je zou het op deze plek bijna gaan doen als afscheids lied Jantje zag eens pruimen hangen en aan het strand stil en verlaten.
Ja Wim je hebt ons verlaten op stille manier heel vredig heel gewoon.
Weet u ik leerde hem beter kennen op de momenten dat wij over het werk spraken Wim was een vakman op het gebied van onderhoud van kranen en hijsgerei en heeft met die vakkennis in diverse landen gewerkt.
Recent vertelde hij mij nog dat hij zich afvroeg hoe het zou zijn geweest als hij in Engeland had blijven wonen.
Zo waren er meer bijzondere gesprekken ook over zijn relatie hij vertelde mij dat hij niet zonder Joan kon maar toch ook weer niet met haar kon.
Uiteindelijk resulteerde dit erin dat Wim en Joan uitelkaar gingen, ik kan u wel vertellen als ervaringsdeskundige, dat zij beiden dit op een goed wijze hebben gedaan en zij konden elkaar blijven zien en spreken.
Plannen voor de kerst waren er en het zeilen dat dit jaar niet was door gegaan door covid stond voor 2021 op de agenda.
Dat zeilen was een momet in het leven van Wim waarvan hij volop genoot en hij met zijn maatje Joan een team was dat uitstekend kon samenwerken griekse maaltijden weg werken een borreltje en een bordje stuk gooien geweldig.
Jeroen Jeffrey jullie hadden een vader die bijzonder was
gewoon
waarbij ik wil toevoegen met een hart van goud eerlijk niet doorsnee en zijn klein kind Lizzey en schoondochter Monique graag zag.
Wim we stappen op de boot van ons leven koersen verleggend soms wetend waar we naar toe willen vele bestemmingen een kalme zee en woeste golven de koers kwijt zijn en weer op pakken allemaal zullen wij een eindbestemming hebben je bent nu voor de wind gezeild en aangekomen op je laatste aanlegplaats waar die ook mogen zijn.
Afscheid nemen is moeilijk maar bij ons zal je altijd blijven voortbestaan
Wim je was een goed en integer mens rust in vrede