Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Bij het onlangs doorbladeren van NRC viel mijn oog met een zekere schok ineens op de overlijdensadvertentie van Ward. Ik zag in een flits zijn naam voorbij komen, maar die was voor mij uniek genoeg om meteen onraad te ruiken. Ik balderde meteen terug en schrok toch bij het zien van de bevestiging. Ward heb ik voor het laatst gezien waarschijnlijk in 1977 of iets daarna. Hij was jaargenoot biologie (lichting 1975) en sloop ergens mijn kennissenkring binnen. Ik weet de aanleiding niet meer, maar planten en muziek moeten de basis zijn geweest. Hij koos na het 1e jaar ook voor de "biologie + geologie" richting en raakte bevriend met mij en mijn toenmalige partner Angelique (zij heeft hieronder ook gereageerd). Het was een korte vriendschasp met plussen en minnen, maar ik herinner me hem vaak genoeg, want hij liet mij kennismaken met Bach's Kunst der Fuge, het stuk wat tot op de dag van vandaag voor mij het "non plus ultra" in de muziek is. Dus ondanks het verre verleden, kwam zijn naam vaak in mij op, ieder jaar weer. Het laatste contact was een telefoontje ergens mid-90er jaren. Hij belde me en sprak wat verward (geen woordspeling, maar toeval) over een zoektocht van hem naar verbindingen met het verleden. Ik nodigde hem uit, maar het bleef bij het gesprek. Het doet me deugd, dat ik nog een paar oude dia's heb gevonden met Ward uit die eind-70er jaren en die zal ik zo uploaden. Ook nog een scan van zijn "mugshot" van de "koppenlijst" van de biologielichting 1975. Ik wens de directe familie en zijn vrienden toe, dat zij met plezier aan hem terugdenken.

Midden jaren '90 in de zomer begon ik met Ward een mooi en intens avontuur om wat liedjes van mij op te nemen op zijn thuisbasis de vuurland studio. Wij hadden een gedeelde muzikale interesse en wilde al onze luisterervaring in die liedjes proppen. We gingen voor het eerst digitaal opnemen en zodoende alles uit zijn onmetelijke technische kennis inzetten om dat over gearrangeerde spul van mij te registreren. Synthesizers werden verbonden met computers, experimentele microfoon opstellingen gecheckt en zijn flinke muzikale adressen bestand werd aangesproken voor talloze gast sessies. Hij was een geduldig en inspirerend zangcoach, coproducer en engineer en hadden onvergetelijke momenten van euforie en technische tegenwind die meestal begon met de zin 'Heh, hoe kan dat nou weer?' We kwamen er altijd uit en de 8 stukken die we toen opnamen zijn me nog heel dierbaar. Rondom de opnames, ook omdat ik regelmatig bij Juul en Ward bleef slapen, beleefde ik ook een prachtige tijd. Met zijn bootje over de Utrechtse grachten naar de studio. Beter kan je echt geen opname starten. Na een niet bepaald soepele dag landen bij J en W in de tuin en was alles even vergeten tussen die wilde bloemenpracht. Ik zou heel graag zijn fantastische spel en talloze medewerkingen als Producer, Engineer, Componist en Arrangeur willen samenvatten in een muzikale bloemlezing. Het zal van onschatbare waarde zijn voor de Nederlandse muziek geschiedenis. Mis je vriend.

Veertig jaar geleden troffen Ward en ik elkaar als vrijwilligers bij Tejater Kikker. Van het een kwam het ander: we doken in de geluidstheorie en elektronische muziek (met Marcel), en ik begon spraakgeluiden te bestuderen. Van 1984 tot 1992 woonden Ward (en Juul) in het bovenhuis, Sterrenbos 13-bis, en Karin en ik in het onderhuis. Een leuke en in mijn herinnering zorgeloze tijd! Iedereen genoot als Ward's prachtige pianospel door het hele huis weerklonk; Ward kon het thema van Hill Street Blues magisch spelen. Ik herinner me ook dat Ward me eens midden in de nacht uit bed belde: een band-busje met apparatuur was met pech gestrand, en of ik met mijn autootje de band+bus naar de studio kon slepen. Van later herinner ik me nog hoe vertederd en trots Ward was, toen we Liesje vlak na haar geboorte bezochten in het ziekenhuis. Liesje en onze kinderen groeiden samen op en we zagen elkaar vaak. Kamperen in Tsjechië (zomer 2000): na een nachtelijke hoosbui was alles en iedereen doorweekt, behalve Liesje, die was dobberend op haar luchtbed tamelijk droog gebleven. Daarna volgden moeilijke jaren: Juul werd ziek en overleed, en met Ward had ik daarna bijna geen contact meer. We koesteren de mooie herinneringen aan onze oude vriend Ward.

Oprechtheid wordt niet altijd door iedereen gewaardeerd, maar juist Ward’s integere waarheid kon ik waarderen. Wat een goede tijden hadden we op de van Gentstraat en daar had Ward op muzikaal, maar ook op ander gebied ( humor) zeker zijn bijdrage aan..
Jammer te horen dat hij zo vroeg afscheid heeft moeten nemen.
Veel sterkte voor Liesje en andere familie
Anne

Dag lieve zachtaardige Ward!
Zo ineens trof ik jouw bericht van heengaan tussen de kolder van Trump en Groenland. Het deed me meer dan ik zeggen kan. Er borrelde zo het een en ander op. Herinneringen aan onze jeugd met een aantal gemeenschappelijke ingrediënten: het beroep van onze vaders, de vriendschap tussen onze ouders, de derde positie in t gezin, de Brabantse plattelandsomgeving waarin we opgroeiden, wat later de gezellige weekenden in Oudenbosch met eigen gebakken stokbrood en Boursin op tafel en de discussies, waar je je (nog) afzijdig hield, ik denk omdat je gewoon wat jonger was dan de anderen. Herinneringen aan onze zeer spaarzame latere contacten, meestal als er weer een afscheid was van een dierbare in jouw- of in mijn omgeving. Altijd was er sprake van een warm weerzien en vonden we elkaar makkelijk om even bij te praten.
Je had specifieke interesses, waar je keigoed in was, je had ook specifieke opvattingen over wat wel en wat niet kon in deze wereld en dan kon je ook best fanatiek worden. Respect voor alles wat leeft was daar een onderdeel van, ik voelde ook daar verbinding en een stukje verwantschap. Een heel bijzonder mens, was je Ward en nu laat je de wereld achter je, dat valt voor de mensen die van je hielden niet mee!
Voor je dochter Liesje, voor je zus Bea en alle andere familieleden, heel veel liefde en sterkte gewenst!
Van Hanneke

Altijd op zoek naar het echte, oprechte, authentieke.
Genadeloos voor het oppervlakkige, de schone schijn.
Juul had dat lief.
Omarmde het.
En nam de ruige onvoorspelbaarheid er bij.
Zo'n uniek stel lieve mensen.
Sterkte Liesje!
Marten