|
29 maart 1950 - Veghel |
|
Marianne Ketelaars |
Toon van Asseldonk werd geboren in Veghel op 29 maart 1950. In 1979 ontmoette hij zijn partner Marianne Ketelaars. Toon en Marianne trouwden op 10 mei 1984. De laatste woonplaats van Toon was Veghel.
In memoriam
Toon is in 1950 geboren op het Ham. Hij was de tweede zoon van Dorus en Anna van Asseldonk. Piet was al vier jaar oud toen Toon als eerste werd geboren in de nieuw gebouwde boerderij. Er kwamen nog twee broers en een zusje bij. Daarmee was het gezin compleet.
Zoals in die tijd gebruikelijk was, werd er al jong meegewerkt op de boerderij. Al vanaf zijn zesde zat Toon ’s morgens ongeduldig boven aan de trap te wachten tot vader kwam roepen om mee te gaan melken. Dan molk hij 2 of 3 koeien, snel naar huis, boterhammen eten en naar school. Met de jongens uit de buurt naar de broeders. Na schooltijd vlug omkleden, overall aan en werken.
Op de vrije woensdagmiddagen trok hij met vriendjes uit de buurt de beemd in om nestjes uit te halen. Geen boom was te hoog en geen ekster was veilig voor hen. De eitjes werden in een zakdoek geknoopt en thuis gebakken in de pan.
In de winter werd er op de balken in het hooi gespeeld. Dat viel een keer verkeerd uit en Toon lag onder met een gebroken arm. Toen dokter Bollen wat minder zachtzinnig de arm ging zetten en er tranen kwamen kreeg hij van de dokter een draai om zijn oren. Toon gaf kort en krachtig zijn mening: “Stom Koe, dè ge bent!!!” Met een gebroken arm kon hij best vooruit en hakte in de boomgaard een appelboom om.
In de winter was hij op het ijs te vinden. Hij schaatste achteruit even hard als vooruit en maakte gedurfde sprongen. Snel en behendig. Toon had nooit lege tijd. Hij maakte talloze vliegers, pijl en boog, proppenschieters en sneed wandelstokken.
Na de lagere school ging hij naar de LTS en koos voor metselen. Al snel ging hij mee op karwei. Het verdiende geld ging op aan uitgaan en nieuwe kleren. Hij was vaste klant bij de HipShop, het nieuwste van het nieuwste.
Hij had een druk leven en alles ging in sneltreinvaart. Toen kwamen de vele auto’s. Ze waren niet bestand tegen Toon’s rijstijl. Hij was goed chauffeur en maakte zelden brokken. Toen hij voor het huis frontaal op zijn broer reed, lag dat dan ook niet aan hem.
Het gebeurde dat hij ’s morgens thuiskwam van het uitgaan en zijn maat stond al met de auto voor het huis om te gaan werken. Toon vloog naar boven, was in twee minuten omgekleed en zat in de auto voor de werkdag. Zijn zondagse melkbeurt kocht hij af bij zijn broertje om te kunnen stappen met zijn maten. Het leven moest geleefd.
Hij is 70 geworden, maar heeft geleefd voor 140. Wij herinneren onze Toon als altijd bezig, positief en energiek. We zullen hem erg missen.
Gedenkplaats geopend door:
Memori aangeboden door
Help dit bericht te
verspreiden
Samen blijven herinneren
