Als ik denk aan Toon dan gaan die verhalen terug naar zo'n 15 jaar geleden toen ik bij Sara in de klas kwam. Al snel klikte het en spraken we bij elkaar thuis af. We hadden het beide goed getroffen (ook al dachten we er toen misschien anders over) dat iemand van onze ouders altijd wel thuis was. Vaak liep Toon dus wel ergens rond, werkend in de tuin, puzzelend onder het afdakkie in de zomer of sport aan het kijken op tv. Ik herinner me zijn handschrift, zn grote handtekening, deze moesten we namelijk heel veel oefenen voor eventueel een spijbelbriefje voor de tandarts... Ik herinner me dat ik bij jullie voor het eerst een mini mini glaasje baileys mocht nuttigen en in de ochtend op de keukentafel altijd al een thermoskan koffie stond en een doorgelezen krant die open lag op de puzzelpagina. En later toen we voortaan mochten stappen.. het maakte niet uit of we nou iets te laat, of juist daarom heel vroeg thuis kwamen.. 'stiekem' lukte nooit want er zat er altijd eentje op de bank nog tv te kijken, maar maakte er nooit een probleem van. Hij heeft ons ook genoeg opgehaald na het stappen. Nee halen of brengen was nooit een probleem. Ik herinner me de keren dat Sara naar mij kwam 's avonds, 'op de fiets'. Alleen die fiets kwam wel op een fietsendrager op de Daewoo naar Erp toe. Er werd dan ook bij ons aan de keukentafel flink bij gekletst want onze vaders kenden elkaar van 't Hoefijzer, daar gingen volgens mij wel eens uren overheen, leuk! Ik dacht altijd, goh wat een lieve vader heeft Sara toch dat hij haar helemaal komt brengen.. Maarrr.. ondertussen, na alle verhalen op het afscheid is me dat wel duidelijk geworden, hij vond het zelf ook vooral heel gezellig ;-). Nou Sara, ik weet waar je je gezelligheid in ieder geval van hebt!