Lieve Ton,
Wat hebben wij veel plezier en lol gehad samen met jou. We leerden je dan ook kennen in een tijd dat het leven vooral uit uitgaan en fuiven bestond. Elk weekend gingen we met de hele groep samen op pad. Naar ’t Hôfke, ’t Stuupke, Lunenburg, bij de Duif. Kermis vieren in alle dorpen van de omgeving en niet te vergeten elk jaar volop carnaval. “4 dagen plat met de knollekes” Regelmatig wist jij het publiek te vermaken met je danskunsten en af en toe met je zangkunsten. De peel in brand van rowe heze zong je altijd uit volle borst mee.
In de tijd dat jij en Stephie in Boerdonk woonde kwam ik regelmatig even binnengelopen voor een kopje koffie en een praatje. Stephie en ik mochten dan niet roddelen van jou. Daar had je echt een hekel aan.
Met de groep hadden we ook de nodige fantasie. Daar deed jij gretig aan mee. Menig verkleedpartij hebben we gehad tijdens carnaval natuurlijk, maar ook tijdens weekendjes weg en levenslopen. Wij waren al blij als we ons op een leuke manier konden presenteren, maar jij wist je altijd van ons te onderscheiden. Toch hetzelfde verkleed, maar ook weer net iets anders. Ook op de oudejaarsavonden bleek steeds weer dat je meer fantasie had dan de rest. De kadootjes die je voor de spelletjes gekocht had waren altijd weer net iets grappiger dan die van ons.
Deze fantasie uitte zich ook in het feit dat je had bedacht dat we als groep een taartengevecht zouden gaan houden. Bij je toenmalige werkgever de Bacu verdwenen elke week zoveel taarten in de container. Jij zou ze op gaan sparen in de grote diepvries die ze daar hadden en dan zouden we een keer een taartengevecht gaan houden. Elk weekend hield je ons op de hoogte van het aantal taarten dat je die week weer had kunnen toevoegen aan de collectie. Jammer genoeg is het gevecht er nooit van gekomen omdat ze op een gegeven moment de diepvries geleegd hadden.
Ton, zoveel herinneringen aan jou, altijd gevuld met plezier. Helaas nam je de laatste jaren steeds meer afstand van ons. We zagen je steeds minder. Je kwam alleen nog maar als we alleen met de groep waren. Dat voelde voor jou waarschijnlijk nog veilig. Gelukkig maar dat we je dat altijd hebben kunnen geven, een gevoel van veiligheid. We nemen afscheid van je met tranen in onze ogen, maar we blijven je herinneren als een leuke, vrolijke vriend.
Rust zacht Ton