Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Vandaag kreeg ik het bericht dat m'n stukje over mijn eerste les van Tom werd gewaardeerd door de familie. Een dag na de herdenking van Tom op het Grotius. Ik hoop dat de familie steun vindt in verhalen over Tom. Hierbij mijn laatste ervaring met meneer van Summeren. Het was op de uitreiking van het examen van de geslaagden van de HAVO. Tom deed mee aan één van de optredens, als achtergrond danser met een oranje cowboyhoed. Aan het eind van de avond maakte ik nog even een praatje, hij vertelde dat hij een reis ging maken naar India. Maar ook vertelde hij met trots over zijn nieuwe seizoenskaarten. Als mede-seizoenskaarthouders en Ajacieden hielden we altijd het gebruikelijke praatje. Iets wat ik nooit zal vergeten, op maandag of eigenlijk welke dag dan ook hadden we een gesprek van 10 minuten over voetbal, voornamelijk Ajax, en over hoe het met me gaat op de HAVO. Tom kon niet wachten op het nieuwe seizoen en hij stond het me te vertellen met een big smile op zijn gezicht. Wenste elkaar een fijne vakantie toe. Ik liep de school uit, denkend aan de praatjes die we volgend jaar zouden gaan maken. Zouden we kampioen worden? Jammer genoeg is het hiervan niet gekomen. Met het overlijden van Tom is Ajax niet alleen een super-talent (Nouri) kwijt, maar nu ook een super-fan. Nog een klein bericht aan Twan; Ik hoop dat je afleiding kunt vinden in het voetbal, in positieve zin hopelijk. Laten we hopen op dat kampioenschap. Rust in vrede lieve Tom. Eens een Ajacied, Altijd een Ajacied.

We kenden je als partner van ons nichtje Nina én als docent van het Grotius. In beide gevallen was je dezelfde: gezellig, belangstellend, joviaal en gezegend ‘met een groot hart’.
De laatste jaren kwamen we elkaar op het Grotius wat vaker tegen omdat onze zoon Jonas tto-leerling was. Je vertelde een enkele keer heel eerlijk over je privé-worstelingen, maar dat duurde nooit lang: je was een optimist, altijd bezig met wat nog beter kon, bezig met de toekomst.
Het viel me elke keer op hoe je op een vrolijke, jongensachtige manier betrokken was met de leerlingen, met het tto én met Grotius als geheel. Ooit was ik observator in een les van je. De leerlingen leken je allemaal te mogen, iets wat volgens mij vrij bijzonder is op een middelbare school. Het had ongetwijfeld te maken met je oprechte interesse voor ‘de ander’, je inlevingsvermogen en je vermogen om op z’n tijd een grap te maken.
Het is niet te bevatten wat er is gebeurd. Ik wens de kinderen en familie, je collega’s, vrienden en bekenden alle sterkte.
Rust zacht, Tom

Renata de Wit en Leo van Marrewijk

U was een van de leukste leraren op school. U gaf erg fijn les en was erg aardig. Ik zal je erg missen.

Het zal zo raar zijn om u niet meer op school te zien. U was altijd een fijne leraar waar ik veel van heb geleerd en mij op mijn gemak bij voelde. Rest in peace.