Op weg naar jouw afscheid lees ik bovenstaande aan jou.
Als je tante ken ik je natuurlijk al jaren, ik herken dan ook je passie voor computers.
Dat was vroeger al, toen we elkaar nog met regelmaat bij opa Joop en oma Miep zagen.
Maar zoals dat meestal gaat, viel dat weg toen opa en oma er beide niet meer waren.
Daarna hebben we dit wel weer opgepakt door als familie jaarlijks bij elkaar te komen.
Ook daar waren de kinderen niet altijd meer bij, ze gaan op zichzelf wonen, hebben andere bezigheden of gewoon geen zin om bij “bejaarden” te zitten.
Nu ik al deze lovende en mooie berichten over jou lees, spijt het me dat ik je niet beter heb leren kennen.
Gelukkig heb ik je afgelopen september gesproken. Het was op de bruiloft van je moeder met Rini.
Ook dit had met een digitaal probleem te maken, je hielp me met de door mij gemaakte foto’s direct in het digitale fotoboek te zetten.
Kort, krachtig én waardevol!

Wat is het oneerlijk Tom, dat jouw te korte leven zo abrupt afgebroken werd.
Rust zacht jongen

Tante Marjan

Geschokt zijn we door dit vreselijke nieuws.
20 jaar lang 3 huizen van Tom gewoond.
Regelmatig zagen we Tom op zijn fiets door de straat rijden. Altijd met een lach op zijn gezicht zei hij "goedemorgen of hallo"
Zo'n lieve, rustige en spontane jongeman.
Tom was altijd lekker zichzelf. Wij zullen hem erg missen. Heel veel sterkte met dit grote verlies.
Familie Jelsma

In paniek belde mijn moeder altijd op als de computer het niet deed. Sta je in de keuken, een luier te verschonen of zit je in bad: trouble in paradise. Na 10 keer te te vragen wat er was, kon ik geen echte diagnose stellen over de telefoon. Ach, aan jou heb ik ook niets , zei mijn moeder zwaar gefrustreerd. Ik vraag het wel aan Tom, zei e dan. Daar sta je dan met je goede opleiding en mond vol tanden. En eerlijk is eerlijk ze had nog gelijk ook. Menig harde schijf heeft het nog net gered door Tom.
Weet dat jij haar oogappletje was lieve Tom. Dat blijft voor altijd.
Ome Hans

Beste familie, Tom, iedereen die Tom een warm hart toedraagt,

Ik ben nog steeds dit verdrietige nieuws aan het verwerken.
Het is een cliché, maar lange tijd wist ik niet wat te zeggen. Toch wil ik nu een poging wagen.

Via-via was je binnengekomen bij MHASMO, waar ik al werkte, en vanaf dag 1 was het eigenlijk gelijk dikke mik.
Ik kon met jou lezen en schrijven – over werkelijk van alles en nog wat.
Onderwerpen die er tussenuit sprongen waren natuurlijk voetbal, soms beetje politiek maar voornamelijk heel veel muziek.
Ik denk dat we iedereen tot vervelends aan toe hebben verveeld met de veelzijdigheid van onze muzieksmaak. Allebei altijd nieuwsgierig naar nieuwe nummers of ontdekkingen, soms serieuze muziek, maar soms ook echt hele kolderieke nummers waar we dan samen totaal de slappe lach van kregen. ( of nog erger, de hele tijd te pas en te onpas dat ene regeltje vals gingen zingen over de kantoorvloer )

We deden ook dingen buiten ons werk. Soms met een groepje naar een voetbalwedstrijd ( bijv Telstarrrrrr ), naar een speciaalbier festival en natuurlijk jaarlijks terugkomende traditie: de Zwarte Cross!
Na een tijdje heb ik met pijn in het hart afscheid genomen van MHASMO omdat ik ging terugverhuizen naar Deventer, maar het contact is goed gebleven.
Zo vervaagde de grens tussen collega en vriend steeds meer, totdat we gewoon vrienden waren.
De deur platlopen zat er door de afstand tussen ons niet in, maar we zorgden er altijd wel voor dat we regelmatig contact hadden via WhatsApp en bleven nog steeds afspreken eens in de zoveel tijd.
Aanstaande zaterdag zouden we weer bijpraten en drankjes gaan drinken, maar het zou nooit zo ver komen.

Maar ook ben ik dankbaar dat ik je een vriend van mij heb kunnen noemen.
De laatste tijd heb ik er veel over nagedacht, alle momenten opnieuw beleefd, door foto's gescrold en herinneringen opgehaald. Dat alles laat zien: het was een leven dat de moeite waard was.

Bedankt, Tom. Voor de mooie tijd, de herinneringen, jouw wijsheid en je heerlijke aanstekelijke lach.

Bedankt voor alles, vriend.

Vincent

In de derde klas van het Baken was ik mentor van de ICT GL groep waar Tom in zat. De eerste groep GL ICT met allemaal jongens die graag op MAVO niveau ICT als praktijkvak wilden volgen. Tom kwam ook in de klas, volgens mij vanaf een andere school. Als mentor kreeg ik een flink dossier in handen, maar het leek me beter eerst Tom te ontmoeten. Tom was een grote kerel die samen met zijn moeder langs kwam. Een vriendelijke vent, een begaafde jongen. Zijn kracht was het één zijn met de computers, programma's en infrastructuur. Daar werd hij gelukkig van. En minder gelukkig werd hij van het samenwerken met mensen die hij niet zo goed snapte. Maar ja dat hoorde ook bij het onderwijs, dus moest ik hem er ook mee vervelen. Ik heb hem niks kunnen leren op het gebied van ICT. Misschien een beetje van planmatig werken. Maar ik hoop het meest dat hij meegekregen heeft dat groeien en tevreden zijn met iets fantastisch is. Ik heb Tom als een sociale en bedachtzame man meegemaakt. Na het TL diploma heb ik hem uit het oog verloren.
Martijn vertelde me jaren later over Tom en dat het goed met hem ging. Dat deed me goed. In de jaren dat ik in het onderwijs werkte en daarna bij de AOb heb ik vaak over hem verteld, uit bewondering voor zijn kunnen en ook uit mijn zoektocht hoe ik hem kon helpen verder te komen en te ontwikkelen. Ik heb niet het idee dat ik hem echt heb bereikt, maar Tom is voor mij speciaal gebleven.
Ik wens iedereen sterkte toe. Ik schrok vandaag toen Martijn mij appte (dank nog M). Ik ben er stil van.
Philippe Abbing mentor G3/4

Lieve familie van Tom,

Ik heb samen met Tom op de middelbare school gezeten en sindsdien waren we onafscheidelijk. We trokken samen met elkaar op. Ik heb Tom leren kennen als een hele loyale, fijne en betrouwbare vent. Tom was een geweldige vriend. We hadden veel (meestal online) contact met elkaar. Hij stond dag en nacht voor een ieder klaar. Tom was een keiharde werker; ik heb heel veel bewondering en respect voor Tom. Hij heeft me ontzettend veel geleerd en ik zal dit altijd meenemen. Het is een enorme eer dat ik Tom heb mogen kennen!

Elke dag dag als het 13:37 uur is, dan denk ik even extra aan Tom. Tom, ik ga je enorm missen vriend!

Heel veel liefs voor de familie,
Martijn