Tjesme Louwe werd geboren in Amsterdam op 17 januari 1996. Zijn ouders/opvoeders waren Aukje Bron en Henk Louwe. De laatste woonplaats van Tjesme was Hilversum.

Muziek was essentieel in Tjesme's leven.
Op familiefeestjes pakte hij vaak spontaan zijn gitaar om liedjes te spelen—dan werd iedereen stil. Later ging hij samen met en voor anderen jammen, o.a. in ‘De Hout’. Toen hij nog heel jong was en begon met zingen, was hij nog kwetsbaar verlegen. Ik voel me bevoorrecht dat ik naar zijn probeersels mocht luisteren. Al vroeg begon hij met het schrijven van eigen nummers. Hele melancholische liedjes, heel bijzonder en ontroerend om te horen uit de mond van zo’n jonge jongen. Maar hij maakte ook vrolijke, grappige deuntjes met gekke tekstjes, waar ik altijd erg om moest lachen.

Hij bleef zichzelf steeds ontwikkelen: reggae, Spaanse gitaarmuziek—omdat ik dat zo mooi vind —en ook gipsymuziek. En ineens speelde hij dan de sterren van de hemel in een andere stijl. DubStep was een tijd "in" en de laatste jaren danste hij op psychedelic trance in al haar variaties.

Tjesme zong over wat in hem omging, als hij dat niet gewoon kon vertellen. Ik ben dankbaar voor alle mooie nummers die hij voor me heeft gespeeld, zoals “Ring the Alarm,” “Love is All” van The Tallest Man On Earth, en het hartverscheurende “Needle of Death.”

Zijn favoriete nummers, samengesteld voor de uitvaart door lieve vrienden. https://open.spotify.com/playlist/6WV1TQaZVnaFkz9TEfvegf?si=HzBrs5i1QrCQ5SJRPBFwSQ&pi=e-9fgT2YkKTSGe

Tjesme kon echt genieten van tv-kijken en films; het bracht hem tot rust en hij kon er helemaal in opgaan. In zijn jeugd was Pokémon een tijdlang zijn favoriet—natuurlijk spaarde hij ook de kaarten en kende hij alle namen uit zijn hoofd. Alles met dino’s vond hij fascinerend, maar vooral de BBC-serie Walking with Dinosaurs keek hij keer op keer, vol verwondering. The Lion King was ook zo’n film die nooit verveelde; Hakuna Matata en cactuskont. Hij hield van avonturen zoals in Avatar en The Lord of the Rings, net als lachen om Happy Tree Friends of Creatief met Kurk of Borreltijd. Naarmate Tjesme ouder werd, groeide zijn interesse in anime en begon hij steeds meer serieuze, maatschappijkritische of wetenschappelijke documentaires te kijken. Hij was altijd op zoek naar iets nieuws dat hem aan het denken zette. Vaak gaf hij me tips over wat ik móest zien, omdat hij ergens van onder de indruk was geraakt—zoals Black Mirror, waarvan hij vond dat iedereen het gezien moest hebben. Dat gold ook voor boeken, zoals The Choice van Dr. Edith Eger, een Auschwitz overlevende.

Praten
Met taal was Tjesme er vroeg bij: eerst ‘papa’ en ‘mama’, daarna ‘auto’. In het begin dacht hij dat alle mannen papa heetten. Op een dag zei hij, toen een grote donkere mijnheer ons tegemoetkwam, ineens “Papa!”, wat enorm op de lachspieren werkte. Nog wel even een uitdaging om uit te leggen dat je maar één papa hebt.
Soms waren zijn opmerkingen verrassend volwassen. Dat was lastig voor hem, vooral later, omdat mensen daardoor vaak dachten dat hij veel ouder was dan hij eigenlijk was, en hem soms ‘bijdehand’ vonden— in de Amsterdamse betekenis van het woord, niet zo positief. Hij stelde soms pijnlijke, maar hilarische vragen, zoals: “Heb jij een voetbal doorgeslikt?” of, bij een kinderpraatje over de bloempjes en de bijtjes: “Oh, hebben jullie het dan maar één keer gedaan?” Ook serieuze vragen schuwde hij niet; zo vroeg hij zich bijvoorbeeld af wat dood zijn is, of waarom mensen in God geloven en of wij rijk waren. Die nieuwsgierigheid naar hoe de wereld en mensen in elkaar zitten bleef zijn hele leven lang. Zijn honger naar kennis was eindeloos. Iemand had op zijn kist, gezet; "nu weet je alles". Zo treffend voor wie Tjesme was.

Dierenliefde
Diesel, de kat, was zijn absolute favoriet. Ook zijn rat, Radja, betekende veel voor hem. In Hilversum mocht hij helaas geen huisdieren hebben—hij had dat geweldig gevonden. Maar zodra hij thuis kwam, werden onze katten altijd meteen opgepakt en stevig geknuffeld.
Hij had zich verdiept in het gedrag van dieren, vooral katten, en vertelde daar dan uitgebreid over of gaf adviezen.

Dingen die hij lekker vond
Je kon Tjesme altijd blij maken met een warme maaltijd en hij was niet veeleisend, maar zoute haring of kibbeling (kippeling zoals hij zei toen hij klein was), gummy bears, druiven, pasta di mama, gebraden kip, walnootjes en aardbeienyoghurt vond hij erg lekker.

Ik kan nog heel veel mooie en grappige anekdotes vertellen, maar die hoor ik ook graag van anderen die hem goed gekend hebben.

Dankbaar dat ik jouw mama mocht zijn lieve Tjesme. We missen je en zullen je nooit vergeten.

Om met The Doors te eindigen: "This is the end, I'll never look into your eyes again."