Herinneren is een vorm van ontmoeten…

LIeve Tijn, op 27 augustus 2005 was je bij ons in Oirschot op bezoek tijdens de familie reünie van de familie Verlinden. Gelukkig hebben we daar een aantal erg leuke foto's van bewaard, waarop jij vaak met een stralende glimlach te zien bent. Je doet mij altijd enorm denken aan je vader op jonge leeftijd, echt twee druppels water.
Het leven is verschrikkelijk oneerlijk geweest voor jou. De vele mooie herinneringen aan jou zullen velen tot troost zijn. En op die manier leef jij door in de harten van al diegenen die je lief hebben.

Frans Verlinden

Lieve Tijn, wat hebben we een mooie onvergetelijke reis met elkaar gemaakt! Drie weken rondgetrokken in Namibië in een stoere auto en geslapen in een tent op het dak van de auto. Al snel waren jij en Melany de dikste vriendjes en zelfs ook een beetje verliefd. Wat een mooi stel waren jullie! We hebben van je genoten: van je enthousiasme, je aanstekelijke lach, je mooie krullenbol, je stoere verhalen. We bewaren mooie herinneringen aan je. Onvoorstelbaar dat je niet meer op deze aarde bent. In gedachten bij jullie Marchien, Jan Marc en Maud. Liefs Bert, Jacolien, Melany en Alexander

Deze foto’s kwamen een paar dagen geleden langs op Facebook. 9 jaar geleden was dit. Eigenlijk was je niets veranderd. Die mooie rode krullen, hier wat korter dan normaal, maar vooral die grote vrolijke lach.
Je wordt gemist kerel! Rust zacht.

Edwin, Lonneke, Lodewijk en Bastiaan

Ik ken je al een hele tijd. Op de basisschool zat je jarenlang bij mijn dochter Caro in de klas. Na de basisschool zag ik je niet meer vaak. Tot die vakantie in Orta in 2021. Wat was je groot geworden! Een vrolijke, zelfbewuste ondernemer, met een gulle lach en nog altijd die prachtige bos rode krullen. We spraken aan het zwembad over het leven. De wereld lag aan je voeten, ik was onder de indruk! Wat een heerlijke vakantie was dat. Wat kan het leven fijn zijn. Het is gewoonweg niet te bevatten dat je er nu niet meer bent. Rust zacht, je bent een kanjer.
Kees Scheepens

Tijdens het VIT toernooi van Heeren '73 (LOHC) schoot ik dit plaatje van een enthousiaste Tijn in gesprek met zijn trotse opa. Wat een schok dat nu beiden er niet meer zijn. Dat zij samen mogen rusten in vrede. Heel veel sterkte Marchien, Jan-Marc en Maud.