Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Thea,
Hoewel we na je pensionering geen contact meer hadden, schrok ik toch van het bericht van je overlijden. Er waren toch nog wel door de jaren heen momenten dat je van de achterkant van mijn hoofd naar de voorkant schoof. Ik "ken" je al vanaf het begin van mijn dienstverband bij Cordaan (en voorgangers), sinds 1989.
Je was in alle opzichten een bijzonder mens, dus heb ik ook bijzondere (typerende/leuke) herinneringen aan je.
Rust zacht in de eeuwigheid.

Lieve Thea,

Wij ontmoetten elkaar bij Cordaan, maar pas na je vertrek zijn we meer bevriend geraakt. Onze afspraken waren vrijwel altijd: een film in combinatie met koffie, lunch of een drankje. Wat was het een genoegen om je te spreken. Over de film, natuurlijk. En over hoe het met ons ging. Over onze dierbaren. Over de toestand van de wereld. En altijd met aan jouw kant: humor, weloverwogenheid, passie, empathie, rechtlijnigheid (in goede zin).
Ik had zo graag nog met je willen delen dat ik op 24 december jl. op jouw aanraden Smoke Sauna Sisterhood heb gezien. Ik had op vrijdag 22 december een kaartje gekocht – alsof je me nog net even een duwtje hebt willen geven... Wat zou het fijn zijn geweest om je nog persoonlijk te kunnen bedanken voor alwéér een goede filmsuggestie. En om over de film van gedachten te wisselen.
Het is heel erg verdrietig dat je geen andere weg hebt gezien dan die je nu gekozen hebt. Ik ben ook heel erg boos over hoe dat zo gekomen is. Maar de blijdschap dat ik je heb mogen ontmoeten overheerst.
Dag, lieve Thea.

Roze Loop
“Thea, Thea….” riep ik al hardlopend en hijgend. Ik zag Thea een honderdtal meters voor me fietsen. En als ik Thea in beeld krijgt tijdens een van de Roze Lopen in het Flevopark in Amsterdam dan weet ik dat ik aardig voorin loopt. Ik geef nog wat extra gas want achter een fietser hardlopen maakt het net wat lichter. En vooral achter Thea want van haar, als kopfietser van de voorste hardloper(s), kreeg ik alle informatie over mijn positie in de wedstrijd. Zo heeft ze mij diverse keren verbaal en mentaal naar de finish geleid met vaak een plekje bij de medaillewinnaars.

Lieve Thea, het was een eer jou gekend te hebben.

Lieve Thea,
Het was ergens februari 2010, mijn eerste dag bij Thuiszorg en jij liep met mij naar de receptie voor een pas. Ik gaf mijn naam om, Célestine Bakker, en de receptioniste deed de hilarische uitspraak "je kunt wel zien dat jullie zusjes zijn". Onze beiden wenkbrauwen verdwenen zo'n beetje in onze haargrens, en lachten beiden van oor tot oor. Het bleek een begin van een mooie vrienschap. Bij Cordaan was dan ook de 'zusjes Bakker' en ook bij het bellen en whatapp was het vaak 'hé zus'. elkaar. Herinneringen, te veel om op te noemen. De liefde voor muziek (jaja mijn slechte smaak voor '80 jaren muziek, samen naar concert UB40, alle muziek van Prince), etentje bij Cook en Graanpakhuis, het passen op mijn huis en de poezebeesten(met je lieveling Puck). De fijne goede gesprekken,over de mooie dingen in het leven, maar ook de mindere kanten. ik kon bij jou mijzelf zijn en alles met jou delen; jij sprak nooit een (voor)oordeel over mij. Een dierbare vriendschap en hoop dat jij er in kon vinden wat je fijn vond en nodig had. Ik zal je missen, 'zus', maar alle herinneringen aan jou blijven mij me...

Liefs, Célestine

......ik zie haar voor mij, meestal met een gulle lach.

Lieve Thea
We hebben samen intensieve jaren beleefd bij de thuiszorg. De eerste tijd rooiden we het met zijn tweeën! Steeds meer kwam op orde. Met jouw intelligentie en mij doorzettingsvermogen waren we een gouden duo en met recht trots daarop. En dan tussen de middag een wandeling en een goed gesprek. Je vond me eerst maar een rare commerciële kakmadam, wat kwam die nou doen in de thuiszorg. Onze intrinsieke motivatie voor de zorg, passie en perfectionisme om er iets moois van te maken liefde voor lezen en goede gesprekken verbond ons.
Gisteren heb ik het boekje opgezocht van Toon Tellegen, dat je mij ten afscheid bij Cordaan hebt gegeven. En uiteraard een stuk uitgelezen. Mooi mens, ik ga je missen!
Liefs Käthe

Jaarlijks zag ik Thea op de verjaardag van Kay of andere momenten als Kay wat te vieren had. Ik ken Thea als een zeer ruimdenkend mens, nooit een oordeel over een ander, ieder mag voor haar zijn zoals die is.
Thea altijd belangstellend en met gemak pakte ze de draad dan weer op waar het gesprek het jaar daarvoor was gestopt. Vaak vroeg ik me af hoe het in godsnaam mogelijk was dat ze nog wist waar onze gesprekken zolang geleden over waren gegaan.
Bij Kay zijn nieuwe huisje kwam Thea ook helpen met klussen. Geen stoel om op te zitten en een huis vol verfspullen maar Thea kwam met een fles champagne en glaasjes. Als ik op het balkon even een sigaretje ging roken hadden wij even een momentje samen want als er toch gerookt werd dan wilde zij ook wel een sigaretje.
Vaak zag ik Thea ook fietsen in de Staatslieden buurt, altijd in een bloedvaart met een glimlach op haar gezicht en een vrolijke zwaai naar mij.
Lieve Thea, dank je wel dat ik je hebt mogen ontmoeten, je was een heel bijzonder mens.
Liefs Ingrid