Nog maar even geleden werden we naast collega’s ook vriendinnen
geen vriendinnen die om de haverklap bij elkaar op de koffie komen
Nee, meer zo nu en dan, maar dan meteen ook pretsessies van 1,5 uur
waarin jij, naast alles te analyseren, altijd grappen uitdeelde en ik overal om lachte
Ik was makkelijk publiek, zei je.

Nog maar even geleden kakelden we over Homeland en Suits
series waar we allebei verslaafd aan waren (bedankt nog voor de laatste seizoenen op DVD)
Ik vergeleek je qua intellect met Donna (1 v/d hoofdrolspelers), jij bejubelde dit compliment, maar wel met de aanvulling: hmmmm werken met Harvey 😍 (andere hoofdrolspeler)

Nog maar even geleden hadden we het over je voorliefde voor friet en niksnutten en dat dat zogenaamd een weerstandverhogend effect heeft
Daar waar ik altijd maar aan de lijn ben en sport
geniet jij liever van bitterballen in je huispak op de bank

Nog maar even geleden maande je me te verhuizen, zeik niet zo, zet gewoon dat bord in de tuin en kijk wat een gek ervoor geeft
nadat Joop en ik al jaren bezig waren met verbouwen en huizen kijken
In januari dit jaar dan eindelijk een presentje van jullie via de post voor ons nieuwe huis
met een superlief kaartje, maar wel met de sneer Het werd tijd! Typisch en zo jij

Nog maar even geleden vroeg je me naar alternatieven voor ‘vervoer’ tijdens je ‘transport’
na wat kansloze en veel te saaie opties eindigden we met paard en wagen of misschien wel een bakfiets
Toch werden ook deze mogelijkheden afgeserveerd met redenen als stinkt, stront waar m’n familie vervolgens in hun dure schoenen in loopt, om de beurt trappen, lekke band en natuurlijk regen, doen we niet

Nog maar even geleden spraken we uitgebreid over het einde
hoe het zou zijn en hoe het moest gaan
Hoe je je zou voelen, fysiek en mentaal en vooral wat het doet met je dierbaren
vragen die je van tevoren echt niet kunt beantwoorden, maar je deed goed je best!

Nog maar even geleden was je er benieuwd naar of ik zou spreken op je uitvaart
Tuurlijk, zei ik, je kent me toch, ik ben echt heel goed in spreken voor publiek
Durf je toch niet, waren jouw woorden, bluf!
Maar als je er dan wel staat, vertel je natuurlijk alleen maar hoe geweldig ik ben?!
Uiteraard!!
Maar ja, aangezien ik vandaag niet de enige ben, er veel te veel fantastische dingen over jou te vertellen zijn en ik lang van stof kan zijn, hou ik het toch maar kort

Nog maar heel even geleden kreeg ik dansende Mariekes van je op de app
omdat je dan toch nog snel gevaccineerd zou kunnen worden
Ik zou alleen op diezelfde dag eindelijk weer eens bij je zijn en we spraken af dat als dat zo uitkwam, we samen naar de arts zouden sjezen
Top, zei je, tot moggu…

Ik ga ervan uit dat je met een vette bitterbal in je hemelpak op een wolk grijnzend meeluistert en ook een beetje om mij kan lachen
Rust zacht lieve Suus, hou van jou

Lieve Suzanne,

Wat moeten we nu schrijven…de afgelopen dagen is er al zoveel gezegd en geschreven. We zullen je erg missen, vooral op de feestdagen die we samen vierden, altijd met een lekkere brunch of warme hap aan het einde van de dag. Met Pasen paaseieren zoeken, zelfs als de kinderen hier al veel te groot voor zijn. De papa's gingen altijd de eieren verstoppen, de mama's achter het raam kijken met een kopje thee, en de kinderen vervolgens aan het zoeken; dolle pret en ook gezonde strijd over wie de meeste eieren vindt. En elk jaar kwam er in de zomers weer ergens een half-gesmolten ei tevoorschijn en die werd dan weer gedeeld met een foto in de whatsapp. Of Sinterklaas, zakken vol met cadeautjes en heel veel pepernoten en chocolade. Met Kerst zaten we altijd met z’n allen aan de lange tafel lekker te gourmetten en daarna nog een spelletje doen of zetten we de kletspot op tafel en dan lachen om de vragen en antwoorden die werden gegeven. Later voegden we daar ook het spel 30 seconds aan toe. Dat bracht bij velen toch wel de ware identiteit naar boven, en allemaal wilden we winnen. Jij genoot daar altijd erg van en wij natuurlijk ook. Nu moeten we dit allemaal zonder jouw vieren…één stoel blijft dan leeg.. dat is die bij de houtkachel natuurlijk want daar was het altijd lekker warm. Wij moeten je nu voor altijd missen maar alle warme herinneringen met jouw blijven in ons hart.

Liefs John en Jantine