Lieve Sander*,
jij was mijn kleine broertje.
Ik wou dat je nog bij ons was.
Bij mij in de klas zeuren kinderen wel vaker over hun broertjes, van ongeveer jouw leeftijd.
Dat maakt mij erg verdrietig, ik wou dat ik zo over jou kon zeuren!
Ik weet dat ik wel vaker de woorden: ,,Ik hou niet meer van je!!" naar je geschreeuwd, maar dat meende ik niet echt.
Toen jij die hartstilstand kreeg, en ik jou daar zo zag liggen, heb ik dat al tegen Mama gezegd.
Misschien heb je het wel gehoord...
Ik wou dat je nog bij ons was!
Ik typ wel de hele tijd bij 'me', maar dan denk ik aan Papa en Mama, en dan denk ik: ,,Nee, zij zijn er ook nog. En zij willen dat net zo graag als ik."
Op je sterfdag had ik het alleen 's morgens even moeilijk.
De rest van de dag gek genoeg niet.
Ik weet dat het verkeerd is om je verdriet niet op te kroppen, maar je wil liever niet dat andere mensen je zo zien.
Gelukkig had ik die dag juffrouw Marianne, misschien ken je die nog wel?
In ieder geval, ik zat bij haar in de klas toen dat met jou gebeurde.
Ik ben echt blij met zo'n juf!
Ik heb haar natuurlijk ook nog in groep 5 gehad, maar nu, in groep 8 heb ik haar weer!
Zij snapt precies wat er gebeurd is, en houdt er een beetje rekening mee.
Zo'n juf zal ik nooit meer krijgen!
Laatst, toen Nikita en ik haar geholpen hadden, kregen we er Lipgloss voor terug, lief he!
Ken je Nikita nog?
Zij was je beste vriendinnetje uit mijn klas.
Ze is nu nog steeds mijn beste vriendin.
Ze speelt ook altijd met Jan-Carlos, Samuel en mij mee, haha!
Ik wou dat jij dan ook nog met ons mee kon spelen...
Maar ik heb nu al heeeeel veel getypt en wil niet nog meer van de pagina in beslag nemen met mijn geklaag en geklets.
Ik hou zo veel van je!
Liefs,