Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Sander,

Ik heb net een kaarsje voor je aangestoken. 21 Jaar zou je vandaag zijn geworden, maar in mijn gedachten ben jij nog steeds de Sander van 3 jaar... Gek is dat eigenlijk, want natuurlijk zou jij veranderd zijn. Maar tegelijkertijd is het logisch, omdat ik geen beeld heb bij hoe je zou zijn op je 21ste. Ik vraag me af of rood nog steeds je lievelingskleur zou zijn… En ik vraag me af hoe je ouders en zus hebben leren leven met het feit dat jij er iedere dag opnieuw niet meer bent. Al geloof ik ook dat je er op een manier nog wel bent, alleen is dat natuurlijk niet hetzelfde… Maar ik hoop dat ze jouw aanwezigheid blijven voelen en daar een beetje troost uit kunnen halen.
In jouw korte leventje hier op aarde heb jij enorm veel indruk gemaakt. Op mij, maar zeker weten op heel veel mensen. Je staat nog steeds in mijn agenda, zodat ik deze dag nooit voorbij laat gaan zonder aan je te denken, maar ook op andere dagen denk ik opeens weer even aan je. Ze zeggen wel eens dat je pas echt dood bent als je bent vergeten. Dat vind ik een mooie gedachte. Lieve Sander, jij zal nooit worden vergeten!

Liefs,
Mandy

Bijna 16 mei en de steen in mijn maag wordt steeds groter. 21 jaar zou je nu worden. Hoe zou je nu zijn? Wat zou je nu doen? Studeren of al werken? Zou je een relatie hebben? Nog thuis wonen?
Ik zal me altijd blijven afvragen hoe je zou zijn geworden.
Gisteren samen met pap jouw graf bezocht en bloemen gezet voor je 21e verjaardag. Mijn ogen gevuld met tranen. Verdriet om jou. Het zal wel altijd zo blijven. Ik mis je zo vaak en hevig lieve Sander.

Dikke kus van mama.

Lieve Sander,
Gisteren moesten we onze lieve trouwe Jansen laten inslapen. Jij hebt hem nooit gekend. Hij kwam in ons leven als afleiding. Maar hij was zoveel meer dan dat. Zeker voor Anouk! Het was haar maatje met wie ze wandelde en speelde. Ook in zijn laatste weken nog, met Anouk speelde hij nog steeds. Tussen haar benen doorlopen, om haar heen dansen en bedelen om een koekje.
Op één of andere manier heb ik altijd een band gevoeld tussen jou en Jansen. Ergens had ik altijd het gevoel dat jij hem ons gestuurd hebt.
Hij was zoveel meer dan een hond! Daarom doet het ook zo'n pijn.
Zorg jij nu voor hem?
Kusjes mama.

Lieve Sander,

Zaterdagavond vierde we Sinterklaas digitaal, want in deze coronatijd kunnen we niet samen zijn. Jouw nicht, Lisanne, had als Klaas Speetjens, iets bedacht zodat we via het beeldscherm toch "bij elkaar" waren.
Zondag hebben we voor Kerst versierd en daarbij kwamen de sterren met Riks en jouw naam weer tevoorschijn.
Zo zijn jullie er toch ieder jaar weer een beetje bij!
Maar Sander, eigenlijk zijn jullie gewoon iedere dag bij ons. In alles wat we doen, voelen, zien en beleven, komen herinneringen naar boven. Vergeten zullen we jullie nooit!
Sander, mijn petekind, ik vergeet je nooit!

Je peettante Marlies

Lieve Sander,
Je verjaardag staat in mijn agenda, zodat ik ieder jaar op deze dag een beetje extra aan je denk en vooral ook aan iedereen die jou moet missen. Het ga je goed, waar je ook bent. Dikke knuffel voor je vader, moeder en zus en 16 rode ballonnen in gedachten voor jou.
Liefs,
Mandy

Lieve Sander,
Het is een moeilijke tijd voor iedereen. Mensen zijn bang en onzeker.
Maar wij hebben 16 jaar geleden al geleerd om te overleven. Toen het leven voor iedereen gewoon doorging, stond ons leven stil. En ons leven is voorgoed verandert. Niets zal ooit meer zo zijn, zoals het samen met jou was.
Eerst was ik geïrriteerd over al die grappen die men maakte over het thuiszitten met de kinderen en kon ik alleen maar denken hoe graag ik met jou thuis had willen zitten.
Maar nu besef ik dat dit soort mensen gelukkig nooit onze ellende heeft hoeven meemaken. Ze weten niet beter. Gelukkig maar!
Ik weet dat jij over ons waakt en dat geeft me een goed gevoel!
Ik mis je!
Mama

Lieve zoon,
Gisteren was ik nog laat buiten. Het was heerlijk weer. Ik zat alleen buiten met mijn gedachten heerlijk bij jou. En opeens zag ik een vallende ster. Ze zeggen dat je dan een wens mag doen.
Mijn wens was dat jij gelukkig bent, waar je ook bent!
Ik zal nooit meer "echt" gelukkig worden, want dat kan niet zonder jou!
Ik mis je!
Mama

Lieve Sander,
Ik heb zojuist je naam opgezocht op internet, omdat ik weer aan jou moest denken. En zo kwam ik hier terecht. Ik kwam de foto met de kerstmuts tegen en dat lieve gezichtje, met die guitige, ondeugende oogjes, is nog precies hoe ik me je herinner. Jij was het eerste kindje dat ik mocht begeleiden, als pm-er in het ziekenhuis in Maastricht. En echt, vanaf het eerste moment stal jij mijn hart. Wat een bijzonder mannetje was jij toch! Zelfs je vader, moeder en dappere zus herinner ik me nog van toen.
Nog steeds denk ik aan je, aan je lievelingskleur rood, aan het spelen met de Duplo, of gewoon zomaar... Of aan hoe mijn eigen twee kinderen wel ouder dan jij zijn mogen worden hier op aarde en wat een groot geluk dat is. Ik wilde jou en zeker ook iedereen om je heen die je zo liefhad, graag even laten weten dat ook ik je nooit zal vergeten!
Alle liefs,
Mandy

Zondag word ik 50. Tijd voor een feestje! Maar nu het bijna zover is voel ik me helemaal niet zo feestelijk. Ik mis je zo ontzettend.................
Ik denk heel veel aan jou. Maar in mijn hart en in mijn gedachten ben je er straks gewoon bij.
Ik hou van jou en dat zal altijd zo blijven.

xxxxMama