Zo vele jaren hebben we op het rijtje met Sander en Truus gewoont. Met onze kinderen nog klein vriendelijke buren die altijd tijd hadden voor een praatje met de kinderen. Nadat Truus kwam te overlijden, was Sander duidelijk meer eenzaam, maar we hadden bijna iedere dag een praatje met elkaar, waarbij hij altijd geinteresseerd was in onze meiden en ons als gezin. Langzamerhand werd wel alles wat minder. Auto weg, maar nog wel op de fiets. Toen de fiets niet meer kon, altijd even lopend een ommetje maken rond het huis. Even zwaaien door het raam en daar ging hij weer verder. Wim van Es en ik deden kleine dingetjes voor Sander: vuilnisbakk buiten zetten, sneeuw scheppen, even in de gaten houden of alles goed ging met hem. Buren zorgen voor buren. Je was altijd zo dankbaar voor de aandacht die je kreeg. En tot het laatst bleef je scherp.
En toen ging het opeens snel. Gelukkig ben ik nog een paar keer bij je op visitie geweest in het verzorgingshuis in Oegstgeest. En het was gezellig. Je maakte opmerkingen over een overhemd dat ik droeg en dat jij er ook zo een had: had jedie misschien meegenomen uit mijn klerenkast ?
Zo herinner ik mij je, altijd in voor een grapje, geinteresseerd in mensen. Een fijne buurman die in onze gedachten blijft !
Rust zacht Sander.
