Ik zong na de duik een liedje. Lachend vertel je me dat t in jouw hoofd bleef zingen: "Nou bedankt!"
"Ja dat is mooimooimooi.man. het leven dat is een groot feest.
Mooimooimooiman, Zoep'n as een grote en tekeer goan as 'n beest."
We moesten er samen erg om lachen. Aan de waterkant.
Roy. Bedankt voor onze duiken samen. Dat je me in je Caddy ophaalde.
Dat we over mediteren, "de aum", Osho, onze ontwikkeling praatten. En over de Oosterschelde. En mijn werk. En jouw gevaarlijke, offshore werk, waar je zo van genoot. Hoog, in de windmolens. De aalscholver, als een van je werkverschaffers.
Over vaderschap, na een scheiding.
Dat we op n schuit in de Kop van Zuid, de haven met veel van je vrienden, je broers, dochter en vader je 50ste vierden, en je spaarde voor een motorrijbewijs. En je op een woonboot ging leven.
Je leven is afgebroken.
Het liedje dat ik nu steeds hoor is Days, van de Kinks.
Thank you for the days.
Those endless days.... bij het water. Een dag helemaal weg.
I bless the Light that shines upon you, believe me.
Days, i'll remember all my life.
(I wish today could be tomorrow).
Maar je bent er niet meer.
Rust in vrede.
