Er zijn hier waarschijnlijk weinig mensen aanwezig die Robert-Jan, RJ, kennen onder zijn bijnaam Joppie-Jan. Een jaar of 35 geleden leerde ik RJ kennen bij gemeenschappelijke vrienden die wij toen hadden. RJ was nog een beetje wilde, springerige jongen van een jaar of 18 met een bos donkere krullen. Onze toenmalige vrienden hadden een dochtertje dat al vroeg kon praten. De naam Robert-Jan was voor haar nogal lastig en daar maakte zij steevast Joppie-Jan van.
Wij kwamen elkaar daar regelmatig tegen en na verloop van tijd werden Joppie-Jan en ik ook vrienden van elkaar. We hebben een hoop leuke dingen met elkaar meegemaakt en deelden onze liefde voor muziek, Monty Python, John Cleese, Freek de Jonge, van Kooten en de Bie en later ook Jiskefet.
Met RJ heb ik altijd vreselijk gelachten om scenes van Koot en Bie en Jiskefet. Op de gekste momenten kwam er wel ergens in onze gesprekken een stuk tekst uit een van die scenes voor met flinke lachbuien als gevolg.
Via RJ leerde ik de jazzmuziek waarderen en toen we een keer naar een concert van de Yellowjackets gingen in de Boerderij in Zoetermeer vroeg hij me of ik zin had om backstage te gaan. Ik zei dat hem dat niet zou lukken. Maar 5 minuten later waren we backstage en riep Jimmy Haslip, de bassist: “Hi Robert-Jan, how are you?”. Hij bleek deze musici persoonlijk te kennen van zijn werk bij North Sea Jazz. Niet alleen deze musici overigens. Maar dat werd me later steeds duidelijker.
Zo ontstond ook de grap dat hij nog eens de tourmanager van de Paus zou zijn. Die lange gozer met die headset op zou door iedereen wel worden herkend maar wie zou toch die kerel in dat witte gewaad zijn?
Het werk met artiesten en achter de schermen bij TV heeft hij heel lang naast zijn gewone werk in de logistiek gedaan. Een jaar of 8 geleden had hij van dat laatste meer dan genoeg en zat hij net als ik toen, niet echt lekker in zijn vel. Elke week gingen we een dag samen op stap en deden dan steeds een andere Nederlandse stad aan. Al lopende door de stad bespraken we van alles en gaven we elkaar advies waar mogelijk en nodig. Samen hebben we zo ook heel wat wereldproblemen opgelost.
Bij de lunch keurden we steevast de garnalenkroketten in een van de lokale restaurants of grand cafés. Als Bourgondiër moest daar uiteraard wel een goed glas droge witte wijn bij.
Op die manier hebben we een soort vergelijkend warenonderzoek uitgevoerd naar de kwaliteit van de garnalenkroketten in Nederland. We hadden er toen eigenlijk een road-movie van moeten maken.
Al lopende en pratende heeft RJ uiteindelijk besloten dat hij zou stoppen met zijn logistieke werk en zich fulltime zou gaan richten op datgene dat hij echt wilde; werken met en voor artiesten en achter de schermen bij de TV. Hij schreef zich in bij de Kamer van Koophandel onder de bedrijfsnaam OFS en vanaf het begin voelde hij zich als een vis in het water. Hard werken op soms onmogelijke tijdstippen maar daar was hij echt gelukkig. Hij vertelde me vaak en altijd met erg veel enthousiasme, respect en humor over zijn belevenissen in die voor mij minder bekende wereld.
Carla en ik zijn zo’n jaar of 7 geleden van het westen van het land verhuisd naar het platteland van Drenthe. Als RJ in een van de theaters in het Noorden van het land was met Alain of met Waylon, stonden wij steevast op de gastenlijst. Voor de show elkaar even huggen en snel even bijpraten. Tijdens de show even wat berichten via de telefoon uitwisselen en na de show elkaar nog snel even zien. Waardevolle momenten met mijn grote altijd positieve vriend.
Toen hij ziek werd bleef hij zijn humor en positiviteit gelukkig behouden. Ik heb deze week alle WhatsApp berichten nog eens zitten lezen die we het afgelopen jaar hebben uitgewisseld. Als het praten door zijn benauwdheid erg moeilijk was, deden we het namelijk via WhatsApp: kleppen of appen dus.
Ook in die berichten springt de humor er steeds weer uit. Hoe moeilijk hij het soms ook had. Regelmatig schoot ik in de lach bij het nalezen van de berichten. Zeker bij het smoorkussen om een snurkende kamergenoot uit zijn lijden te verlossen of bij de Botta; een urinaal die is gemaakt met een 3D printer. RJ was gevraagd om mee te werken aan het testen van de Botta die we daarna nogal voor de hand liggend de Pik Botha hebben genoemd.
RJ zou eigenlijk vorige week vrijdag voor ruim een week bij ons in Drenthe komen. Ik zou hem in Pijnacker ophalen en RJ had zelf al geregeld dat er een zuurstofmachine bij ons thuis zou worden geïnstalleerd. We hadden nog wat plannen gemaakt voor die week.
Een paar keer lekker garnalenkroketten eten met een goed glas Chardonnay erbij en in ieder geval een keer met de auto naar Havelte om het huis te zien waar hij als kind een aantal keer op vakantie was geweest. We keken er allebei erg naar uit maar het is helaas door de laatste ziekenhuisopname niet meer gelukt.
Vorige week was ik een aantal dagen in het westen om zoveel mogelijk bij RJ te kunnen zijn. Het klimaat in de eenpersoonskamer waar hij lag was ronduit slecht. De airco functioneerde voor geen meter. Er was al een man van de technisch dienst geweest die er naar gekeken had maar het probleem niet op kon lossen.
Op vrijdagmiddag kwamen er twee mannen van de technische dienst en er ontstond een Jiskefet achtige situatie in zijn kamer. Toen ze weg waren zei ik dat tegen RJ. Hoe moest er om lachen en zei met de stem van Herman Koch: ’14 bruine vogels’. Ik moest uiteraard lachen en zei: ‘De fret heet Anton’. RJ moest daar weer om lachen en zo wil ik hem het liefst herinneren. We spraken af dat ik maandag weer voor een paar dagen zou komen.
Zaterdags is Carla gelukkig nog bij hem geweest en op zondag heeft ze een brief aan RJ geschreven die ik hem ’s maandags zou geven. Dat kon helaas niet meer.
In die brief verwijst Carla naar een nummer van Joe Bonamassa: “Asking around for you” van het album “You and me”.
Carla en ik zijn niet gelovig. RJ was dat ook niet. Wij zien de tekst van het nummer dan ook symbolisch maar ik kan me voorstellen dat gelovige mensen er wellicht kracht uit putten. We gaan zo naar het nummer luisteren in een bijzondere uitvoering tijdens een live concert in The Royal Albert Hall in Londen. Een prachtig nummer maar let vooral op de tekst.
Frederieke, lieve schat, bedankt voor alles wat jij voor RJ hebt gedaan en voor hem hebt betekend. Ik weet hoe trots hij op je was en hoe belangrijk jij voor hem bent geweest. Zonder jou had hij het het afgelopen jaar niet gered.
RJ, grote vriend van me, ik mis je en de pijn is hevig. De rest van mijn leven zal ik bij het eten van elke garnalenkroket aan jou denken. Bedankt voor de fijne, bijzondere en langdurige vriendschap die we hadden. Jij noemde het een onvoorwaardelijke vriendschap. En dat was het: een onvoorwaardelijke vriendschap. Rust zacht lieve grote vriend.
