Rob Rintjema werd geboren in Eindhoven op 30 oktober 1956. In 1979 ontmoette hij zijn partner Margaret Hollister. Rob en Margaret trouwden op 2 november 1988. De laatste woonplaats van Rob was Eindhoven.

Rob werd als tweede kind geboren in een gezin van uiteindelijk zes; Els, Rob, Karel, Simone, Susan en Linda. Zijn ouders waren Miep Bastians en Jan Rintjema. De Rintjema- familiewortels liggen in Friesland. Zijn opa was voor Philips gaan werken, waardoor zijn vader op jonge leeftijd vanuit Friesland naar Eindhoven was verhuisd. Als kind was hij veel buiten te vinden. Hij was een ondeugende jongen, zo hield hij er van om zijn zussen te laten schrikken en in de buurt streken uit te halen.

Rob ging naar de havo. Hij was niet gemotiveerd voor school maar het ging hem wel makkelijk af. Hij voetbalde, reed graag (en snel) brommer en hing veel op straat. Zijn vrienden uit die tijd omschrijven hem als rustig en heel grappig.

Na zijn middelbare schooltijd ging hij een jaar in dienst. Hiervan zei hij; 'dat moest van de koningin. Maar zowel de koningin als ik hebben er weinig aan gehad'. Ons staat een verhaal bij van dat hij een brandslang over een deur in de slaapkamer van zijn leidinggevende hing en de boel onder water zette.

Toen hij zelf geen keuze maakte voor een opleiding, meldde zijn moeder hem aan voor de opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige bij de RPI (later de Grote Beek, GGZE). Tijdens zijn studie had hij veel lol samen met zijn vrienden. Ze vierden feest en gingen er vaak samen met de motor op uit. Hij ging op zichzelf wonen aan de Pisanostraat. Zijn studiehouding liet zich kenmerken door de vaak uitgesproken zin 'we gaan niet moeilijk doen als het makkelijk kan' , door zijn intelligentie ging het hem echter makkelijk af.

In deze periode leerde hij ook Margaret kennen, aan de tafelvoetbaltafel in kroeg de Grote Slok. Ze waren meteen verliefd, en zijn dat altijd gebleven. Toen ze een half jaar een relatie hadden kreeg Rob de griep en ging Margaret bij hem langs om voor hem te zorgen. Ze is niet meer weggegaan. Ze hadden een klein appartementje, het bed moest elke ochtend weer opgeklapt worden, maar met zijn handigheid wist hij er een paleisje van te maken.

Rob en Margaret gingen er vaak samen op de motor op uit, zoals op vakantie naar Portugal en Joegoslavië. Ze gingen veel uit met vrienden. Rob surfde veel. Ze gingen op wintersport.
In 1986 verhuisden ze naar de Jacobus Deckersstraat. Hier hebben ze altijd met veel plezier gewoond, mede door het goede en gezellige contact met al hun buren.

In 1988 trouwden Rob en Margaret. Dit had veel te maken met dat hij in 1989 vader werd, eerst van Lisanne, en in 1991 van Martijn. Hij vond het heel leuk om vader te zijn en ondernam altijd veel met zijn kinderen. Hij was een grappige, actieve en enorm lieve vader. Hij was bij alles in het leven van zijn kinderen betrokken en zorgde heel graag voor ze.

Sporten is altijd erg belangrijk geweest voor Rob. Hij was in topconditie en had veel talent voor sporten. Surfen, squashen, triatlon, skiën, zwemmen, voetballen en fietsen, hij kon het allemaal. Zijn grote passie werd wielrennen. Hij genoot er enorm van om met zijn fietsgroep op fietsvakantie te gaan, zowel vanwege het sportieve als vanwege het bourgondische karakter van die vakanties, maar vooral vanwege de gezelligheid met zijn vrienden.

Rob hechtte heel waarde aan zijn vrienden en familie. Hij had goede en hechte vriendschappen en was voor veel mensen een luisterend oor. Hij was geïnteresseerd en stond altijd voor anderen klaar. Door zijn humor wist hij gesprekken over moeilijke gesprekken ook luchtig te maken. Hij was een sfeermaker en zorgde voor veel gezelligheid, maar stond niet graag in het middelpunt van de aandacht. In één van zijn laatste dagen sprak hij uit dat voor hem de zin van het leven "ook bestaat uit zien dat de mensen om je heen gelukkig zijn, en het aandeel wat jij daarin hebt kunnen leveren".

Ondanks zijn topconditie is Rob een aantal keer ziek geweest. In 2001 kreeg hij een hersenbloeding en in 1995 werd bij hem huidkanker geconstateerd, waarvan in 2010 een uitzaaiing in zijn lymfeklieren opdook. In 2020 werd de diagnose blaaskanker gesteld. Na een ingrijpende operatie en chemo leek hij door het oog van de naald te kruipen, maar vorig jaar werden er uitzaaiingen in zijn longen geconstateerd. Vanaf dat moment is Rob eigenlijk steeds heel ziek geweest. Hij heeft alles aangegrepen en alle behandelingen ondergaan om zijn kansen te vergroten, maar kreeg slecht nieuws na slecht nieuws. Hij vond het erg moeilijk dat hij de meeste dagen niet verder kwam dan de bank, en niet meer het leven kon leiden waar hij zo van hield. Hij besloot op 6 september tot palliatieve sedatie. Op 9 september overleed hij, terwijl Margaret, Martijn en Lisanne zijn handen vasthielden.