Gecondoleerd Willy, Jochem, Kirsten en Taika! Rob had een onverwoestbare passie voor de stad in alle contacten die ik met hem mocht hebben in de 12 jaar dat we hebben mogen samenwerken. Ik heb hem leren kennen als betrokken en bovenal menselijk. Vlaardingen zal hem missen. Zelf werk ik niet meer in Vlaardingen, maar zowel Vlaardingen als Rob hebben een bijzonder plekje in mijn hart! Sterkte met het verwerken van dit verlies. De hemel heeft er een ster bij!

Rob, je was altijd zo betrokken en opgewekt. Jaren lang stond je op de woonbeurs en legde je aan de hand van de maquette uit hoe Vlaardingen in elkaar zit. Ook was je nauw bij de broekpolder betrokken. We missen je

We hebben al veel gesprekken met Wil gevoerd over je, en er zullen er nog vele volgen want we raken niet uitgepraat. Wat een fantastische vriend was je, over van alles konden we praten tijdens de voetbalavonden in 'het clubhuis', in het stadion, tijdens etentjes, vakanties, in café 's, op terrassen, in de app, op feestjes, waar dan ook.
Het is niet te bevatten dat we dit niet meer live kunnen doen. Eindeloos ouwehoeren, analyseren en lachen met elkaar. Voetbal, feestjes, vakanties met de mannen en Oud & Nieuw zullen niet meer hetzelfde zijn.
We missen je elke dag en zullen je nooit vergeten...
Liefs Andrea en Edward

In 2019 heb ik Rob de Jonge korte tijd leren kennen in zijn rol als gebiedsmanager Westwijk. Daarin kwam hij over als een zeer sympathieke man, iemand die collega's en betrokkenen bij elkaar kreeg en mooie plannen voor de Westwijk wilde maken. Daarnaast hield hij van gezelligheid: tijdens de Vlaardingse pubquiz in de Irish pub en de Talk of the Town in de Stadsgehoorzaal ben ik hem ook tegengekomen waar korte, leuke gesprekken uit voortkwamen. Rob was kortom niet alleen een goede ambtenaar maar ook een gezellige persoonlijkheid.

Ik wens de nabestaanden en zijn collega's bij de gemeente Vlaardingen veel sterkte toe met dit verlies.

Je leert iemand goed kennen als je met hem samenwoont. Dat heb ik mogen ervaren door enkele jaren met Rob samen te wonen. De middelbare schooltijd en de universitaire jaren zijn vooral slopend omdat je zoveel te doen hebt. Hectisch met teveel vragen. Daarom was het altijd weer een plezier om het ontbijt samen met Rob te doen. Op rustige dagen begon dat ongeveer om 9 uur en kon uitlopen tot een uur of 12. Er werd dan minstens 3 keer thee gezet. Rob kon dan enorm interessante betogen afsteken over de onderwerpen die hem op dat moment voor de geest kwamen. Ik heb veel van hem geleerd. En vooral dat je je niet te druk moet maken over van alles. Rob was een wijs man met een groot hart. Iemand die kon luisteren en waarop je altijd kon rekenen. Iemand die rust bracht en met wie je enorm veel plezier kon beleven. Een bedachtzaam iemand. Lieve Wil en Jochem, ik wens jullie veel sterkte de komende tijd maar bedenk ook dat het een voorrecht is geweest dat jullie Rob als echtgenoot en vader hebben gehad. Moge een dergelijke gedachte jullie tot troost zijn.

Wil , Jochem , Kirsten en Taika gecondoleerd met het verlies van Rob en heel veel sterkte , steun en kracht toegewenst.
Verbijsterd, vol ongeloof en stil was ik , nadat het bericht van het overlijden van Rob mij bereikte.
Mijn gedachten gingen al snel terug naar vroeger. Een aantal jaar met elkaar gevoetbald in de jeugd van TSB, de schaakclub op vrijdagavond en het Sportpark.
Later kwamen we elkaar bij Tino weer tegen. In de kleedkamer hadden we het regelmatig over TSB , fietsen , golfen , ons werk en uiteraard waren onze niet al te beste knieën een terugkerend onderwerp van gesprek.
Wij maakten bij Tino onderdeel uit van, zoals jij dat noemde, ”de 11.00 uur groep ” op de zaterdag.
Als ik dan wel eens iets later kwam werd dat , uiteraard met de nodige droge humor, door jou en mijn zoon Jordi op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt.
Wij hopen de draad bij Tino weer op te kunnen pakken , voor jou is die altijd verbroken.
Wat zal het vreemd en onwerkelijk zijn , jou niet meer op de fiets te zien.
Ik zal je warme persoonlijkheid, je belangstelling, je relativeringsvermogen , je humor en sociale bewogenheid en onze gesprekjes enorm missen.
Ton Visser

Beide zoon van SHELL ouders, jouw Pa en mijn Pa op de judomat bij KAI, Sportpark de Vijfsluizen, de Erwtensoeploop, TSB, van de A-jeugd naar het 1e, kampioenschap behaald, naar het Casimir jij VWO, ik de HAVO, samen in het bestuur van OJC, eerste fietsvakantie naar de camping bij je ouders, daarna fietsen in Frankrijk met Cees, Peter B en Peter vd W, de PKD op ons zelf wonen, jij, Peter, ik. Kerstdiner, 3 studenten en onze ouders. Kortom een schatkist aan gedeelde momenten. Rijke ervaringen en ik ben je dankbaar dat we die hebben kunnen delen.
Groet Tom