Wilt u de gedenktekst van Rieky lezen klik dan op "lees meer" hieronder

2 mei 1943 Rieky Linde - Driegen 8 februari 2021

Rieky werd geboren als Hendrika Driegen op 2 mei 1943, als derde kind in het gezin van Hermanna en Evert. Rieky deelde met haar zus Diny een slaapkamer en samen met broer Herman vormden zij een mooi drietal. Later werd zusje Joke geboren. Zij hadden een fijne jeugd die in het teken stond van de Vivo, de kruidenierswinkel op Kerkstraat 42 in Vollenhove waar zij woonden.

Ondanks de drukte van de winkel ging het gezin in vakanties logeren bij familie of op vakantie in Nederland, vaak op de fiets. Er zijn mooie vakantiefoto’s van strand en bos, in tent, caravan of huisje.

Toen Rieky 13 jaar was, was zij mager en ging op bleekneusjes kamp naar Elim op Schiermonnikoog. Dat vond zij niet spannend maar juist een prachtig avontuur en zij had het daar reuze naar haar zin: in een groep lekker buiten zingen en spelen. Na afloop was Rieky het meest in gewicht toegenomen.

Rieky was sportief, ze wilde graag de snelste, de eerste en winnaar zijn bij wedstrijdjes hardlopen of schaatsen en ook bij spelletjes. Zij was lenig en lid van de gym. Ze zong bij het koor. Bij de padvinderij werd zij akela. Zij was leergierig en was vooral goed in taal en spelling.

Rieky was haar hele leven “ervoor in” om iets nieuws te beleven en trok erop uit. Zingen in de tent van het Leger des Heils, naar de kermis, verkleed meelopen in optochten. Al jong mocht zij met vriendinnen op de fiets op vakantie naar jeugdherbergen, lekker primitief en veel lol.

Rieky had veel fijne vrienden en vriendinnen. Een van deze vrienden was Riek. Op haar 15e verjaardag gaf hij haar de single “Mandolins in the moonlight” cadeau. Dat plaatje is er nog, want Rieky bewaarde haar hele leven alles. Ze zagen elkaar op de MULO en als Rieky het hondje ’s avonds ging uitlaten dan was Riek ook toevallig in de stad. Rieky hield veel van Riek en andersom ook. Ze gingen verloven toen Rieky 18 jaar werd en kochten mooie ringen, want Rieky hield van mooi.

Na school werkte Rieky op het “luchtvaartlab” als receptioniste/telefoniste. Zij kende iedereen en alle telefoonnummers uit haar hoofd. Ook koningin Juliana kwam eens langs en praatte even met Rieky. Een vrolijke sfeer en Rieky had daar een geweldige tijd.

In 1966 trouwden Rieky en Riek. Dit was eerst nog een jaar een weekendhuwelijk want Riek werkte in Werkendam. Later kregen zij een huis in Sleeuwijk en werden Hanneke, Dick en Bertine geboren. Rieky naaide veel kleding zelf, bakte volgens de nieuwste recepten taarten, kookte heerlijke maaltijden en koos hip behang uit voor de woonkamer. Een gelukkig tijd. In de zomer alles inpakken en met de tent op vakantie naar het buitenland. Dat was voor Rieky altijd het hoogtepunt van het jaar. Met Riek, met het gezin, familie of vrienden. Heel veel campings, stadjes, markten, lavendelvelden en terrasjes in Europa heeft zij uitgezocht en bezocht. Zij onthield elke route en plaatsnaam en genoot hier enorm van en nogmaals als zij de foto’s bekeek. Hierover zijn veel mooie en vrolijke verhalen.

De verhuizing naar Steenderen in 1979 vond zij niet geweldig, maar zij deed er niet moeilijk over. Zij haalde haar rijbewijs en deed steeds meer vrijwilligerswerk. Daarmee was zij al begonnen in Sleeuwijk als secretaris van het schoolbestuur. In Steenderen was Rieky secretaris of voorzitter van meerdere besturen: schoolbestuur, bestuur van het koor, bestuur van het CDA in Steenderen en fractievoorzitter van de gemeenteraad. Dit laatste deed zij ruim 11 jaar. Zij was bestuurslid van het CDA van de provincie Gelderland en na al deze politiek volgden nog HVD-zendingscommissie en verjaardagsfonds voor de kerk. Rieky was eerlijk en wist waar het over ging als zij haar mening gaf, maar riep nooit iets voor haar beurt. Zij liep niet achter de meute aan, zij sprak anderen niet na, zij overdacht de zaken en stond achter haar mening. De C van het CDA was voor haar belangrijk.

Ook was Rieky vele jaren consulente in Gelderland van het Steenkamp (scholings)instituut van het CDA. Mooi werk vond zij het om locaties, docenten en cursisten te vinden. Haar voorbereiding was tot in de puntjes en zij genoot ervan om een woord van welkom en afsluiting hierbij uit te spreken. De inhoud en kennis van deze politieke cursussen pikte zij dan natuurlijk ook mee. Met de consultenten van andere provincies ontstond een warm contact en zij zagen elkaar nog steeds met regelmaat.

Na het prepensioen van Riek gingen zij samen een half jaar naar Nieuw-Zeeland. Rieky voelde zich daar prima en belde zo nu en dan naar Nederland. In de vrije tijd maakten zij samen trips op dit mooie Noorder- en Zuidereiland.

In de hierop volgende jaren reisden Rieky en Riek heel wat steden en landen af. Argentinië, Chili, Peru, Zuid-Afrika, Ethiopië, Verenigde Staten, Dubai, Estland, St. Petersburg, New York, Egypte, Turkije, Israël. Rieky genoot intens van deze reizen. In 2015 nog, reisden zij van Moskou met de Transsiberië Expres naar Beijing, deze reis verliep soms moeizaam en daarna was een grote reis maken niet meer mogelijk.

Rieky was trots op haar mooie kleinkinderen: Sander, Marit, Tess, Wenke, William, Lodewijk, Annerieke. Logeren, spelletjes spelen, dagje uit, mee op vakantie, diploma-uitreikingen van zwemmen tot HAVO. Toen schoonzoon Hans erg ziek werd en overleed waren Rieky en Riek vaak in Dronten. Helaas was echt contact en herkenning van haar kleinkinderen steeds minder -en het laatste jaar niet meer- mogelijk.

Rieky was nooit chagrijnig en hield altijd van gezelligheid, uitgaan, lekker op een terrasje zitten of vrienden en kennissen ontvangen voor een hapje en een borrel –of twee, drie. Een dagje bezoek van familie vond zij ook altijd fijn. Lekker koken en eten met iedereen om haar tafel. Rieky hield ervan om er verzorgd uit te zien: goed geverfde en geknipte haren, mooie kleding en veel schoenen en tassen en hoeden. Ze hield van fotograferen en zelf gefotografeerd worden. Vaste prik was dat zij bij bezoek aan een kerk een kersttafereel fotografeerde en die kreeg iedereen dan als kerstkaart. Met een mooie bos bloemen kon je Rieky erg blij maken. En niemand had zulke mooi gevouwen stapels kleding in de kast!

Rieky was geen prater maar verwerkte alles vaak zelf. Ook over haar slechter wordende geheugen praatte zij niet. De vorm van dementie waaraan zij leed heeft als kenmerk dat patiënten geen ziekte-erkenning hebben en zorg niet nodig vinden. Haar liefste wens was om in haar huis te blijven, toen dit niet meer mogelijk was volgde een gedwongen opname waar Rieky niets van begreep en wat voor ons allemaal enorm emotioneel was. Haar dementie werd steeds erger en er waren weinig tot geen afleiding of ontspanningsmomentjes. De laatste dagen werd zij slapende gehouden en had zij eindelijk rust. Wij danken de medewerkers van de Hessegracht in Doesburg voor de liefdevolle verzorging. Wij willen ook iedereen bedanken die haar een warm hart toedroeg, ook toen zij ziek was. Kaarten, bezoekjes, telefoontjes, bloemen, dank lieve families Driegen en Linde, vrienden, buren, kennissen.

Laat iedereen zijn/haar eigen mooie, grappige, gezellige, gekke, buitenlandse, Vollenhoofse, familie, winkeldagje, dagje uit, eten- drinken- taart momenten met Rieky herinneren en glimlach daarbij.

Wij missen een fijn mens, vrouw, moeder, schoonmoeder en oma.

Riek, Hanneke en Gerard, Dick en Carla, Bertine en Gerben, Sander, Marit, Tess, Wenke, William, Lodewijk, Annerieke,
Hans (in herinnering)