Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Piet Snijders

12-12-193817-06-2020
      Piet werd vlak voor de oorlog geboren als de één na oudste zoon in het
      bakkersgezin van Driek Snijders en Truda Moors.
      De oorlog, de bakkerschool in Heibloem en zijn diensttijd, hij kon er fantastisch over vertellen. In het café van opa en oma Timmers leerde hij ons mam kennen. Mia werd de liefde van zijn leven. Volgens ons zijn er maar weinig stellen die altijd zo eensgezind door het leven zijn gegaan.

      Mia en Piet kregen eind jaren zestig twee zonen en begonnen een cafetaria aan
      de Milhezerweg. Hij noemde het opbouwen van de cafetaria en het contact met de
      klanten vaak als een van de mooiste periodes uit zijn leven. Na het overlijden van
      zijn vader nam hij de bakkerij over. Zijn jongste broer en twee zussen bleven "thuis"
      wonen. Er volgden enkele tropenjaren, waar hij niettemin vol trots op terugkeek.

      Omdat wij het bakkersvak niet zagen zitten, greep hij de mogelijkheid aan
      om de bakkerij op relatief jonge leeftijd te verkopen. "Ik heb meer dan genoeg gewerkt", zei hij daarover. Ze kochten een caravan en trokken er vaak op uit, tot zich bij Mia de eerste verschijnselen van dementie openbaarden. Die ziekte bleef sindsdien als een schaduw over hen heen hangen, ook al bracht de geboorte van een kleinkind nieuw geluk.

      Pa heeft thuis voor ons mam gezorgd tot het écht niet anders meer kon.
      Zonder haar in zijn buurt voelde hij zich bijna schuldig om nog van het leven te
      genieten. Toen hij zelf ziek werd, kwam de ongelooflijke doorzetter in hem naar
      boven. Hij vond het ontzettend moeilijk om Mia achter te laten en hij heeft zich
      daar tot op het allerlaatst tegen verzet.

      Ons pa was een harde werker, maar ook iemand die kon genieten van lekker koken
      en gezelligheid. Hij kletste graag en sloeg daarbij geen enkel detail over. Vaak
      zat de wachtkamer overvol als we bij een arts weer naar buiten gingen. Alleen de vraag "Hoe gaat het met u?", was al voldoende om dit te veroorzaken.
      Zijn scherpe humor bleef hem tot het einde kenmerken.

      We zullen ons Piet blijven herinneren als een zorgzame en liefdevolle echtgenoot, no-nonsense vader, trotse opa, vakman, precieze klusser, enthousiaste kok, geanimeerd verteller en eerlijke man.

      Houdoe pap.

      Rudi en Rob