Piet Joosten werd geboren op 24 februari 1936. De laatste woonplaats van Piet was Panningen.

“Degenen die ik liefheb heb ik verlaten, om degenen die ik liefhad terug te zien”

Bovenstaande zin staat geschreven op een klein blaadje in de la van Piet’s grote bureau op de muziekkamer – de kamer waar hij al zijn klarinetten en saxofoons en muziekboeken bewaart. Het is duidelijk herkenbaar als Piet’s sierlijke handschrift. Verder staat er niets op het blaadje. Het is niet duidelijk wanneer Piet deze zin aan het papier heeft toevertrouwd. Maar het is voor ons wel duidelijk waarom hij deze zin heeft opgeschreven. Hij mist echtgenote Mien, die 8 jaar geleden is overleden, en zoon Johan, 4 jaar geleden overleden en dochter Willeke, 36 jaar geleden overleden. We vermoeden dat Piet de zin ergens is tegengekomen, en dat die hem erg aanspreekt, en misschien wel troost en hoop biedt. Op 24 februari 2024 viert Piet nog zijn 88 e verjaardag in goede gezondheid en in goed gezelschap.

Maar in de dagen erna komt hij voor het eerst adem tekort om de vele trappen in zijn woning te beklimmen. Gaandeweg wordt zelfs gewoon lopen hem teveel. Omdat een door de huisarts voorgeschreven antibioticakuur geen verlichting brengt, bezoekt Piet op 27 maart een specialist in VieCurie, die hem moet vertellen dat het niet meer goed komt, dat behandeling niet gaat helpen, en dat een hospice een goede plek is om verzorgd te worden. Dat moet een hard gelag zijn voor iemand die nooit veel medische zorg nodig heeft gehad in zijn leven, die zelfs geen paracetamol in huis heeft, en die trots is op een goede gezondheid en een goede conditie. Maar Piet schakelt snel, heel snel. Hij weet in zijn achterhoofd al langer dat de kortademigheid ernstig is, en dat nu, als 88-jarige, zijn tijd is gekomen. Maar we doen Piet’s leven te kort als we alleen aan deze laatste levensfase aandacht schenken. Want er is over dat leven meer, heel veel meer te vertellen.

Piet heeft veel liefdes in zijn leven. Geen van alle bevliegingen, maar echte en duurzame liefdes. Bovenaan staat zonder twijfel echtgenote Mien. Tot op hoge leeftijd liepen zij hand in hand, en Piet was intens verdrietig toen Mien zo plotseling overleed in 2015. Het leven nadien was nooit meer zo vanzelfsprekend, en nooit meer zo vanzelfsprekend gelukkig. Piet’s tweede liefde en trots zijn zijn kinderen Johan, Herm, Marian en Willeke, en kleinkinderen Kelly, Mandy en Lara. Het overlijden van Willeke en later Johan maakten hem verdrietig, maar de onverwachte komst van kleinzoon Nick bracht hem juist weer heel veel vreugde.

Zijn derde liefde was de muziek. Geen enkele hobby of activiteit heeft hem zo lang zo veel vreugde bereid. Hij speelde zelf klarinet, verzamelde ook muziekinstrumenten, speelde tot aan zijn dood in vele, vele orkesten en bezocht talloze concerten. Er stond altijd klassieke muziek aan in zijn huis, in alle kamers. In een ander universum was Piet zonder twijfel muzikant geworden.

Maar Piet werd iets heel anders, namelijk “minister van financiën”. Nadat zijn vader de burgemeester had verteld dat Piet -toen 15 jaar- “hiel good kos liere”, mocht hij aantreden op de “secretarie” van de gemeente. Dat was het begin van een ambtelijke carriere die Piet uiteindelijk maakte tot hoofd middelen van de gemeente Helden. Ook dat zou je een liefde kunnen noemen in Piet’s leven: de wens om zaken op orde te hebben, goed te administreren, bij te houden. Piet hield alles bij in keurige overzichten: verjaardagen, vakantieuitgaven, concertbezoeken, kasboeken, de bonnenkassa en de klarinetverzameling.

Tenslotte is kenmerkend voor Piet dat hij een echte verenigingsmens was. Hij heeft altijd deelgenomen en bijgedragen aan het verenigingsleven. Bijvoorbeeld bij de Mater Amabilisschool, (een vormingsschool voor jong-volwassenen in Panningen), bij een stichting voor gehandicaptenzorg, bij carnavalsvereniging De Kuus, bij de Hofkapel, bij het Harmonie Orkest Noord Limburg, en bij de Keverberger Muzikanten. Een klein hoogtepunt in dat verenigingsleven was zijn uitverkiezing tot Prins Carnaval in 1969. Tijdens de optocht dat jaar lag er zoveel sneeuw, dat de kinderen de gestrooide snoepjes moesten uitgraven.

Piets leven is een geslaagd en betekenisvol leven geweest -welk criterium je ook hanteert. Hij heeft meer van het leven gemaakt dan een boerenzoon -geboren in 1936 op de Beekstraat in het dorpje Panningen- kon en mocht verwachten. Hij was de eerste in de familie die kon en mocht doorleren. Hij werd een gewaardeerd en gerespecteerd “manager” op het gemeentehuis in een tijd dat dat nog “hoofd financiën” heette. Hij zorgde dat het zijn gezin aan niets ontbrak. Hij leverde een grote bijdrage aan het verenigingsleven, die ook met een Koninklijke onderscheiding werd gewaardeerd.
....

N. B. De laatste alinea van het bidprentje past hier niet meer bij. Laat gerust een berichtje achter als je dit toegestuurd wil krijgen.





















Op maandag 22 april 2024 is Piet Joosten overleden. We zullen hem missen en met veel liefde aan hem blijven denken.