Lieve Marleen, Has en verdere familie, sterkte met het verlies van Piet. Wel een prachtige leeftijd!
Ik herinner me Piet vooral, toen ik als jochie van de junioren bij de senioren ging spelen. Daar kwam ik buurman Piet tegen, hij speelde naar mij idee mee bij de teams, die altijd een mannetje konden gebruiken. "Zet mij maar rechtsback" hij was toen, zo blijkt nu al midden 50. Fijn mens, altijd vriendelijk. Zelfs naarmate ik ouder werd, bleef hij me herkennen en voorbij fietsend enthousiast begroette.
Nogmaals sterkte, Gerton.

Het is al gezegd...
Net nog even over de Laghe Weijdt gereden. Sweet sweet memories💖

Lieve Piet.
Ik zal je missen en je altijd in mijn gedachten houden. Zal je blijven herringen als een spontaan en opgewekte man en de jaren dat ik heb mogen voetballen met je in de zaal en op het veld jaren lang. Op het veld kwamen de aanvallers je drie keer tegen als back je gaf nooit op en altijd de zakdoek in je achter in je voetbal broek daar in snuiten niet op veld voorbeeld voor allen. Na afloop van de wedstrijd eerst in de kantine Foresters biertje daarna met aantal nog even Cafe La Strada afzakkertje en als het mooi geweest was waren jou woorden ik ga voordat de pokken mazelen komen mooi geweest ik vergeet dat nooit die woorden.
Zal blijven herinneren de weekenden in vakantie park met ons golden 8 team met jou teksten die wie zongen s"nachts na tweeën gaat het achtste weer naar huis gereden polonaise met jou en je accordeon voorop klasse . En de volgende morgen als er in piano stond ook dat was genot om naar te luisteren.
Veel liefs Charles Eijbergen En heel veel sterkte familie

Piet, jij was een markante man, een voorbeeld voor velen. Wij zagen je soms in het voorbijgaan, lopend of je autootje, of in een van de restaurants, happie doen met een van je kleinkinderen. Maar het meest zagen wij je toch bij Cafe de Wit, soms gewoon een borrel doen maar heel vaak voor de voetbal. AZ, Oranje of wat dan ook als het maar voetbal was. Als Oranje speelde was je er ook altijd, het deerde je generaal niet dat de kroeg uitpuilde van de gasten, je was er altijd.
Wij missen je nu al en dat zal zo blijven. Fijne wijze man.
Alle familie heel veel sterkte met dit verlies.

Theo & Maddy Laan

Piet was een groot voorbeeld voor me! Tot op hoge leeftijd actief te zijn met voetbal. Mooie herinneringen aan een bijzondere man! Hartelijke groet en veel sterkte Gerard de Jong

In 2016 begon de Foresters met Walking Football. Ze vroegen mij of ik een promotieverhaal kon maken. Het was meteen duidelijk, dat Piet de aangewezen persoon was om als boegbeeld en voorbeeld van de sport te dienen. Hij was super-enthousiast, deed graag mee aan de nazit en bleek als ongeveer oudste deelnemer van heel Nederland nog prima mee te komen. Door zijn verhalen en verschijning werd mij duidelijk, dat Piet een mooi, positief persoon was. Hij was een voorbeeld voor ons allen. Vandaar bijgaand de herplaatsing van dit lange artikel.

Sieb OOstindie

HEILOO, 9 augustus 2016

De jongste aanwinst is misschien wel de oudste deelnemer van heel Nederland. Piet Houter, 85, balt weer als een Messi op leeftijd mee bij de senioren van de Foresters, die in walking football de ideale oplossing zien om de rollators nog even ver van het bed te houden. ,,En ik ga door zo lang het nog gaat,” belooft de vitale Heilooënaar, die door het nieuwe wandelvoetbal na acht jaar zijn rentree maakt op de voetbalvelden.

Hij is op een leeftijd gekomen, dat zelfs zijn schoonzoon Ron Peereboom Voller al meedoet aan walking football. Dochter Marleen, die in het verleden Nederlands turnkampioen werd op het onderdeel paard, is trots op haar verwekker. ,,Hij vindt het prachtig en wil ook een beetje fit blijven.”

Dat is in feite nog een eufemisme voor de bewoner van een appartement op Hoog en Laag, waar al zijn buren bedlegerig dan wel hulpbehoevend zijn. ,,Hier hoeven we niet te scouten, want iedereen loopt met een rollator of met krukken,” beseft Piet, dat hij na een leven vol sport nog een modelatleet is in vergelijking met zijn leeftijdgenoten.

Houter staat dan ook nog midden in het leven. Hij is gek van vogels en post op Facebook, dat er weer oeverzwaluwen zijn gesignaleerd in de omgeving van ons fraaie forensendorp. Piet is in ’t Loo bekend van zijn piano-solo’s met de kerstdagen en gaat op ieder station in Nederland achter de vleugel zitten, als hij met zijn NS-kaart op pad is. En verder rijdt hij ook elke maandag nog als vrijwilliger de busjes van de GGZ rond door de kop van Noord-Holland.

,,Vroeger,” zegt Piet, alsof hij het over een halve eeuw geleden heeft, ,,voetbalde ik nog drie keer per week.” Daarbij doelt hij echter op de periode tot zijn 69e. Toen zat er al een leven lang op in het edele balspel. ,,Maar toen merkte ik, dat ze me gingen sparen in de wedstrijden en ben ik gestopt.” Houter bleef nog op de training komen tot zijn 77e en ging daarna alleen nog naar de sportschool. ,,Maar ik heb eigenlijk een hekel aan hardlopen en fitnessen. Toen ze zeiden, dat het voor mijn lichte artrose beter was om te stoppen, heb ik dat na een jaar gelijk gedaan.”

Vervolgens werd zijn vrouw Ine ziek en verzorgde hij jaar tot ze vorig jaar overleed, na een huwelijk van bijna 57 jaar. ,,Daarna merkte ik, dat mijn conditie steeds slechter werd. Ik liep alleen nog een rondje om de kerk. Totdat ik in de plaatselijke pers las over walking football. Ik miste het spelletje en merk nu, hoe hartstikke leuk het eigenlijk nog altijd is. Ik ga komend seizoen weer lekker voetballen en knok me terug naar het eerste,” lacht Piet.

Want in tegenstelling tot een paar van zijn andere activiteiten is het wandelvoetbal totaal leeftijds ongebonden. ,,Ik reed ook op de buurtbus. Maar daarvoor is mijn houdbaarheidsdatum officieel verstreken. Eigenlijk moest ik er al uit op mijn 75e, maar van Connexxion mocht ik door zolang ik niet met een rollator of krukken aan kwam zetten. Er kwam op gegeven moment ook een nieuw bestuur, dat de leeftijdsgrens op 78 bepaalde. Maar toen was ik al 81….”

Piet trad dus maar vrijwillig terug, al mocht hij het jaar nog afmaken. Voor de GGZ rijdt hij nog altijd naar alle tevredenheid de ‘cliënten’ rond. ,,Ze weten mijn leeftijd. Ik hoor het wel.” Maar hij draait zijn hand niet om voor een kilometertje meer of minder. En was eigenlijk nog het liefst met zijn auto naar het ZuidSpaanse Estepona gereden, waar hij met het gezin van zijn dochter vakantie gaat vieren. ,,Maar daar heeft Marleen een stokje voor gestoken. Ze hadden uitgezocht, dat ik daar tóch een auto kon huren en hebben er gelijk een voor me geboekt, zodat ik met het vliegtuig kan. Ik ga ook nog met de auto overal heen, dus ook naar het veld van Foresters. Drink ik na afloop gezellig één of twee biertjes. Als dat er meer worden, dan ga ik op de fiets. Want ik ben al een keer gepakt, al kreeg ik toen maar twee uur rij-ontzegging. Na een halfuurtje voetbal ben ik kapot. Maar ik blijf bewegen. Dat is goed voor je. Ik heb echt niks te mopperen, want ik kan alles nog.”

Lieve Piet ,
Je was al te gast bij ons in Café de Oud Inn en later in Café de Wit. Voetbal, gezellig Praatje , een moppie voor je opzetten, een mooi en geliefd mens. Wij wensen iedereen veel sterkte toe.
Liefs Lex en Jolande van der Aat.