De dag dat ik van vrienden van de TU hoorde dat Petri is overleden had ik voor mezelf een stukje geschreven. Dit zou ik graag willen delen.
---
I remember my first lecture at TU Delft. I went to sit next to the only other Asian girl of our year (and there weren't many girls at Computer Science to begin with). She was friends with a guy. I started to sit with the two of them during our lectures.
The girl switched to another study program the year after. The guy hang out with his other friends more, and so did I.
Time skip: 4 years.
I remember the last time I spoke to him. We both were on campus. He was on his way to his lecture - the lecture he was about to give as he was teaching. That was in the first semester of the academic year 2014-2015. We were both in a hurry as I was on my way to my class as well, so we didn't have much of a talk.
And suddenly, gone. Petri, one of my first friends at TU Delft recently passed away and I just heard of it. His life was really too short - he was my age. I wrote this to show myself that I'll remember him.
---
Ik kende Petri niet goed. Maar zoals ik zei, was hij een van de eerste medestudenten die ik leerde kennen. Na het eerste jaar zagen we elkaar nauwelijks, maar als we elkaar spraken was hij altijd vrolijk en enthousiast. Ik kan hem eerlijk gezegd niet met negatieve emoties voorstellen.
Ik kan me nog een random gesprek met Petri en anderen herinneren. Ik weet nog dat Petri vertelde dat hij een nieweling in de McDonalds liet zoeken naar een plintenladder. Ladder ter hoogdte van een plint dus eigenlijk. Er waren meer voorbeelden van zulke niet-bestaande voorwerpen genoemd maar alleen deze heb ik onthouden. Ik wist niet van het bestaan van dit woord - en überhaupt niet van dat de nieuwelingen zo in de maling werden genomen.
Veel andere details kan ik me niet meer herinneren, maar ik weet dat gesprekken met hem vaak een grappige wendig kregen.
Ik wens zijn familie veel sterke toe.
Fanny Lie
Medestudent Technische Informatica TUDelft